ایران به عنوان یکی از بزرگترین تأمین کنندگان نفت هند، نقش مهمی در بازار انرژی این کشور را دارد. کشوری که با جمعیت زیادش، نیازش به انرژی علی الخصوص نفت و گاز روز به روز افزایش می یابد.

بروز تحریم‌های ناعادلانه علیه ایران در سالهای اخیر، میزان وابستگی اقتصاد ایران به صادرات نفت و گاز و مخاطرات فراوان آن را آشکار کرد. تحریم‌ها به روشنی ثابت کرد تا زمانی که وابستگی ایران به درآمد نفت و گاز وجود دارد، شمشیر تحریم بر سر اقتصاد ایران وجود خوا

بازار نفت در روز های اخیر فراز و نشیب چندانی نداشته است و به قولی در آرامش به سر می برد. آرامشی که می تواند نشان از ثبات بازار در این روز ها باشد،

بیهوده نبود که بیژن زنگنه در این اواخر، مطرح کردن ماجرای توتال را بیمار گونه دانست.

شاید تاثیر گذار ترین بخش زیر مجموعه وزارت نفت به یک تعبیر شرکت معظم ملی نفت ایران باشد.شرکتی که قدمتش به اندازه صنعت نفت ایران است.مجموعه ای بزرگ که ده ها سال قبل از آنکه وزارت خانه ای تشکیل شود کار خود را آغاز کرده بود.

گشایش های اقتصادی بر مبنای درآمدهای نفتی تنها در صورتی شکل حقیقی به خود می گیرد که زیر ساخت های این منابع در کشورهای صاحب انرژی های فسیلی مهیا شده باشد.بر این اساس در حوزه نفت و فر آورده های آن در بخش مصرف نیز بستر سازی های لازم می تواند تضمینی بر گردش م

فصل الخطاب وزارت نفت در بخش تجهیزات نفتی ،ساخت و یا بومی سازی قطعات، ماشین الات و ابزار دقبق این صنعت در داخل کشور است .ساخت 10 گروه کالایی تجهیزات مورد نیاز برای توسعه و رشد صنعت نفت رویکردی است که چند سال است به شکلی جدی در وزارت نفت دنبال می شود

هر 10 سال یک بار میزان مصرف سوخت در ایران 2 برابر می‌شود. میزان سوخت مصرفی جهان در حدود هر 40 سال یک بار 2 برابر می‌شود. یعنی رشد مصرف سوخت در ایران در مقایسه با میانگین جهانی 4 برابر بیشتر سوخت مصرف می‌کرده است.

از دوسال پیش تاکنون موضوع الگوی جدید قراردادهای نفتی به ترجیع بند انتقادات مخالفین این نوع از قراردادها تبدیل شده است.گویی این منتقدان از آغاز می دانستند در صنعت نفت ایران تحولاتی در شرف وقوع است که چنانچه قوت یابد به جریانی تبدیل خواهد شد که دیگر جلوی

معاهده توافق هسته ای بین ایران و کشورهای عضور شورای امنیت و آلمان موسوم به 5+1 وارد سال سوم خود شد.

ماجرای آغاز شده با انعقاد قرارداد با شرکت فرانسوی توتال از سوی مخالفان این روزها به یک منازعه و مناقشه تبدیل شده است.امری که برای توسعه کشور می تواند گام های موثری باشد قربانی منازعات سیاسی می شود که تنها دغدغه ای که ندارد منافع ملی است.

در سپهر نقد پذیری در کشور ما قبل از هرچیز باید به سراغ خود منتقدان رفت و پرسید که منتقدان خود تاب آوری نقد را دارند یا خیر.

موضوع قرارداد نفتی ایران و توتال باعث شده است که در محافل سیاسی و خبری کشور بحث هایی مبنی بر مفید بودن یا نبودن این قرارداد ایجاد شود. مباحثی که مخالفین دولت را تحریک کرده است تا این قرارداد را با قرارداد های دارسی و ترکمانچای مقایسه کنند.

ابعاد موضوع بلوکه شدن پول حاصل از صادرات محصولات پتروشیمی ایران در بانک های چینی چندی است در گیر و دار اخبار رسانه ای به مسئله ای تقریبا مبهم تبدیل شده است.موضوعی که به نظر می رسد دستگاه هایی همچون وزارت اقتصاد و دارایی و بانک مرکزی و البته وزارت نفت نیز

نگاه به روند قیمت نفت در روز های گذشته حاکی از این است که تلاش کشور ها برای کاهش سطح عرضه تا حدودی بی نتیجه بوده است و قیمت این کالای اساسی همچنان در حال کاهش است.

گمانه زنی های کارشناسان و تحلیل گران بازار نفت از پیش بینی توافق اوپک برای تمدید کاهش تولید برای 9 ماه دیگر ادامه دارد و این موضوع با ایجاد تنش های روانی در بازار، مبنی بر این که میزان عرضه نفت در ماه های آتی از مقدار موجود نیز کمتر خواهد شد، قیمت نفت را

دولت یازدهم با هدف تضمین صادرات پایدار و بلندمدت نفت به بهره گیری از پالایشگاه در خارج از کشور روی آورده و به گفته مسوولان، ساخت یا خرید پالایشگاه در کشورهایی مانند اسپانیا، برزیل و سیرالئون در دستور کار است.

ایران در سال 2016 میلادی با رشد بیش از 33 درصدی صادرات نفت به ژاپن، در جایگاه چهارمین تامین کننده نفت این کشور قرار گرفت.

نمایندگان ۱۱ شرکت آسیایی درحالی در کارگاه قراردادهای نفتی در تهران حضور یافته‌اند که با غیبت نمایندگان دو شرکت کره‌جنوبی احتمال انصراف کره‌ای‌ها از حضور در مناقصات نفتی ایران قوت گرفته است.

واردات نفت خریداران آسیایی از ایران در نوامبر برای دومین ماه متوالی بیش از دو برابر نسبت به سال گذشته افزایش یافت و در این میان خرید هند و کره جنوبی بیش از چهار برابر رشد داشت.