فراتاب- گروه فراسفر/ آزاده وکیلی: وضع قوانین در جوامع مختلف از عوامل مهم و اساسی نظم ،امنیت و آرامش است.وضع قوانین اجتماعی از نشانه های تمدن بشری محسوب شده که با توجه به پیشرفت های مختلف جوامع، قوانین مختلف در سطوح مختلف مطرح می شوند. اگر قوانین هر کشور همسو با هنجارها و فرهنگ مردم آن کشور طرح و اجرا گردند نتایج بسیار خوبی از همکاری و آرامش حاصل می شود.
نمونه ای از این قوانین، قانون و مقررات راهنمایی و رانندگی است که به طور گسترده در سطح شهر و به راحتی قابل مشاهده و درک است که این خصیصه در بدو ورودم به شهر ملبورن استرالیا اولین چیزی بود که به شدت نظرم را جلب میکرد. البته شایان ذکر هست که سیستم رانندگی در استرالیا برعکس ایران( و اصطلاحا انگلیسی) بوده و جذابیت همراه با تازگی برای من داشت.
رانندگان چنان با رعایت فاصله ایمن نسبت به خودرو جلو حرکت میکنند که حتی در صورت بروز ترمزهای ناگهانی اتومبیل جلویی، تصادفی اتفاق نمی افتد. آرامش رانندگان و رعایت دقیق قوانین راهنمایی و رانندگی ، سرعت های برابر و نسبتا کم و رانندگی بین خطوط، نظم خاصی به خیابان های نه چندان عریض ملبورن بخشیده است. حتی فاصله وسایل نقلیه پشت چراغ قرمز نیز تعجب برانگیز است. نظم چشمک زدن های چراغ های راهنمای خودروها پشت چراغ قرمز، گویای قرارگیری منظم وسایل نقلیه می باشد. همه خودروها خیلی پیش تر از تغییر مسیر، وارد خط مربوطه شده و هیچ خودرویی از منتها الیه سمت راست به چپ گردش نمیکند. هیچ خودرویی مسیر خروجی یا خطوط دیگر مسیرها را مسدود نمیکند، حتی اگر مسیر مستقیم بسته باشد، به سمت دیگری منحرف نمیشود. پایبندی افراد آموزش دیده به رعایت قوانین نتیجه ای جز این نمیتواند داشته باشد، که بی شک این آموزش ها در ایران نیز انجام میشود ولی دریغ از رعایت آنها در عمل!
آرامش عجیب رانندگان در حین پارک خودرو جلویی حتی پس از چند دقیقه تامل، برای من تعجب آور و لذت بخش بود. صف تعدادی از خودرو ها که به خاطر پارک خودرویی بدون بوق زدن و حتی رفتار غیرعادی با فاصله مناسبی منتظر باز شدن راه می مانند نشانه آرامش و درک مستقیم افراد جامعه است.که این موضوع باعث کاهش میزان زیادی از خستگی رانندگی می شود.
توقف راننده ها برای عبور عابر پیاده از عرض خیابان، که در نهایت احترام به عابر و قوانین انجام میشود همواره و مکررا به چشم میخورد. هیچ عابری بدون سبز شدن چراغ تعبیه شده برای عابران از عرض خیابان عبور نمیکند.
تابلوهای محل پارک، اختصاص محل هایی برای افراد با معلولیت (که تعداد این فضاها کم هم نیست)، مکانی برای پارک دوچرخه ها همگی حضور باکیفیت همه اقشار جامعه را تضمین کرده است.
این همه نظم و فرهنگ سازی بی گمان از آموزش صحیح نشات میگیرد که نتیجه ای جز سلامت و آرامش جسمی و روحی افراد آن جامعه ندارد. جامعه را افراد آن جامعه متمدن می سازند که محیطی امن و آرام برای زیستن در کنار هم به دور از تنش باشد. عواقب رعایت نکردن مقررات همواره گریبانگیر شخص و افراد جامعه بوده و هست.
و من در تمام لحظاتی که شاهد چنین آرامش و فرهنگی بودم با خود می اندیشیدم که ما در ایران چند سال، چند فرهنگ و چند نسل تا این نقطه فاصله داریم؟!
کاش مردم شهرم بدانند رعایت قوانین راهنمایی، صرفا بستن از سر اجبار کمربند ایمنی و عبور نکردن از چراغ قرمز نیست، کاش خیابانهای یک طرفه شهرم همیشه یک طرفه باشند و هیچ دلیلی باعث نشود تا هیچ اغماضی در رعایت تمامی قوانین شهری و اجتماعی صورت گیرد. کاش شخصیت اجتماعی و تکلیف فردی ما همراه با تکنولوژی به روز و هنجار شود.
آزاده وکیلی/ملبورن
