فراتاب: راە زیادی نبود، می‌شد پیادە هم رفت، سه راە پهلوانی در مرکز شهر و سینما وحدت داخل کوچە قرار داشت، ساختمان تمیز و مرتبی داشت از گیشە سینما بلیط تهیه می‌کردیم و بعد وارد سالن سینما می‌شدیم که ظرفیت 483 نفر را داشت. سالن با صندلی‌های مرتب و یکرنگ با پرده سینما ست شده بود...
داشتم خاطراتی از رفتن به سینما را بازگو می‌کردم چون نزدیک به سه دهه از اکران آخرین فیلم در سینمای شهرمان می‌گذرد و بچەهای این سه دهە تجربه‌ای از رفتن به سینما در شهرمان ندارد...
سینما واژەای یونانی بە معنای حرکت و شاخەای از هنر می‌باشد کە سایر شاخەهای هنر را در خود ادغام و بە خدمت گرفتە و بە هنر هفتم معروف می‌باشد.
سینما سولی
نخستین سینمای ایران در سال 1279 خورشیدی توسط مبلغین کاتولیک به نام سینما سولی در تبریز تاسیس شد که به دلیل عدم‌دسترسی به فیلم‌های روز دنیا در سال 1295 خورشیدی تعطیل شد.
سینما سعدی
سال 1343 _ 1342 خورشیدی اولین سینمای در شهر بوکان توسط چهره خوشنام و هنر دوست بوکانی میرزا غفور آشناگر به نام سینما سعدی در خیابان پهلوی سابق (چهار راە اطلاعات کنونی) تاسیس شد. این سینما سالنی مستطیل شکل و دارای لژ بوده که تقریبا استانداردهای اولیه سینمای آن دوران را دارا بوده است. سینما سعدی در سانس‌های مختلف شاهد استقبال و حضور چشمگیر مردم برای اکران فیلم‌های روز آن دوران بود و روز به روز به هواداران هنر هفتم در بوکان افزوده می‌شد، سینما سعدی بعد از 14 سال فعالیت، بر اثر شعله‌ور شدن بخاری نفتی و آتش‌گرفتن پرده سینما و در نهایت سرایت آتش به سایر قسمت‌های دیگر طعمه حریق شد و در آتش سوخت، همین امر منجر به متوقف شدن فعالیت آن در سال 1356 خورشیدی گردید، شایان ذکر است هیچ‌گونه تلاش و پیگیری برای مرمت و نوسازی آن صورت نگرفت و در اوایل انقلاب اسلامی بخشی از ساختمان آن تخریب و به حال خود رها گشت.
سینماهای مردمی
در پی آتش گرفتن و در نهایت تعطیلی سینما سعدی و به دلیل عدم وجود سینمایی دیگر در سطح شهر اشخاص بومی و هنر دوست بوکانی از جمله آقایان عبدالهیان، اسماعیل عباسی، اسماعیل حسین‌زاده، صلاح حیدری و... با علم به اینکه هنر و سینما بخش لاینفک از زندگی بوده و نقش اساسی در فرهنگ‌سازی ایفا می‌کند با کمترین امکانات از جمله یک پروژکتور و حدود 50 صندلی در چند نقطه شهر اقدام به تاسیس و بازگشایی سینماهایی شخصی و کوچک نمودند، هر چند که فعالیت آنها بیش از 2 سال دوام نیاورد و هر یک پس از دیگری از فعالیت باز ماندند اما نقش مهمی در ترویج فرهنگ و هنر هفتم را ایفا کردند و این نیاز مردم برای سینما، تئاتر و بطور کلی هنر را نشان می‌دهد.
سینما وحدت
در سال‌های اوایل انقلاب اسلامی و با اوج گرفتن برنامه‌های فرهنگی دومین سینما ظرف 2 سال در سال‌های 1365_ 1364 خورشیدی در مرکز شهر به نام سینما وحدت احداث و راه‌اندازی شد که متعلق به شهرداری بود و اشخاص دارای موقعیت مالی خوب از شهرداری اجاره می‌کردند.
اکران فیلم در سینما وحدت مورد استقبال چشمگیر مردم هنر دوست بوکان قرار گرفت اما در نهایت و به دلایل مختلف از جمله عدم‌حمایت شهرداری از اکران فیلم و اجاره بهای بالا در سال 1376 خورشیدی بار دیگر فعالیت سینما در این شهر متوقف شد و هنر هفتم از این دیار رخت بر بست و مردم بوکان از سینما که یکی از ارکان فرهنگی می‌باشد بی‌بهره گشتند.
لازم به ذکر است که سینما وحدت همچنان به حال خود رها گشته و به علت فرسوده شدن ساختمان و همچنین امکانات و تجهیزات آن امکان اکران فیلم در آن وجود ندارد و برای احیای مجدد آن نیاز به نو سازی اساسی می باشد.
لقب سینما به سالن سیمرغ با برگزاری مراسم افتتاح مجدد
در اوایل دهه 90 خورشیدی فرهنگسرای سیمرغ در 2 طبقه و به مساحت 2 هزار و 500 متر مربع در خیابان ساحلی بوکان احداث شد که دارای بخش‌هایی همچون سالن اجتماعات برای برگزاری کنسرت و همایش‌ها با ظرفیت 500 نفر، گالری، کارگاه‌های آموزشی و بخش اداری می‌باشد این فرهنگسرا در سال 1394 خورشیدی با حضور فرماندار، امام جمعه و مسئولان شهرستان با اکران فیلم محمد رسول اله افتتاح و به بهره برداری رسید.
شایان ذکر است که در سال 1401 به منظور تجهیز امکانات از جمله پروژکتور، دستگاه دیجیتال پخش فیلم ... با حضور محمد خزاعی معاون وزیر وقت برای بار دوم و به عنوان پروژه‌ی جدید و با نام سینما سیمرغ مراسم افتتاح مجدد برگزار شد. که در حال حاضر تنها مکان برای اکران فیلم در بوکان سالن سیمرغ و یا به اصطلاح سینما سیمرغ می باشد، که گویا بعد از سه دهه هیچ دغدغه فرهنگی برای نوسازی سینما وحدت وجود ندارد و اینک بعد از سال‌ها برای دیدن فیلم و همچنین تجدید خاطرات خنده‌ها و دلتنگی‌های دسته جمعی وارد سالن سیمرغ می‌شویم.
گزارش از منیره عبداله‌پور
بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است
