فراتاب: سالانه صدها ایرانی کشور‌ را به دلایل مختلف و از راه‌های گوناگون ترک می‌کنند اما انتخاب بسیاری از آن‌ها مسیرهای غیرقانونی و پر خطر است. قصه‌ی تلخ مهاجرت مدت‌هاست در بسیاری از خانواده‌های ایرانی نقل می‌شود و در بطن تلخ خود گاهی روایتی از مسافرانی ست که هرگز نه‌ به مقصد می‌رسند و نه باز می‌گردند.

انتظاری تلخ

خواهری منتظر که یک هفته بی‌خبری و انتظار توام با ترس لحظه به لحظه با او همراه بود. از گارد ساحلی ایتالیا و یونان، شبکه‌های مجازی، خبرگزاری‌های خارجی، جست‌وجو با هلی‌کوپتر و کشتی و... از هرکس و هر چیزی که می‌شد کمک گرفته بود تا فقط نشانی از خواهر و برادرش پیدا کند؛ خواهر و برادری که کشور خود را  برای فردایی بهتر ترک کردند بی‌آنکه بدانند دریا مقصد نهایی آنان خواهد بود.

اگرچه پس از یک هفته بی‌خبری شاید این جست‌وجو تنها برای  مهر تاییدی بر‌ گمان تلخش بود اما در نهایت با تماس گارد ساحلی ایتالیا خبر تلخی را شنید که رخت عزا را میهمان تن او کرد.

در نتیجه‌ی این جست و جوی تلخ او باید جواب آزمایش DNA خود را برای دریافت جنازه‌ی آنان‌ به ایتالیا ارسال می‌کرد و سپس در فکر مقدمات بازگشت گالبد این دو مسافر بی‌جان به وطن می‌‌بود‌.

چرا رفتن...

وجود شرایط نابسامان و نبود کور سویی از امید مشوق این‌روزهای جوانان بسیاری برای ترک گفتن کشور است.

دلایل اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و... از عمده دلایل مهاجران غیر قانونی برای روبه‌رو شدن با صورت مرگ در دریاهایی است که هنوز اجساد زیادی را پس نداده است.

با وجود تمام این شرایط فشارها در داخل‌ و امید برای داشتن فردایی متفاوت حتی به قیمت جان انتخاب و یا آرزوی افراد بسیاری است که گمان می‌کنند این سررمین فرصت عادلانه‌ی تحقق رویاهایشان را از آن‌ها گرفته است.

نویسنده: سوما توتونچی

بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است