فراتاب - گروه بین الملل: پاکستان دیگر بار در حال احیای تاکتیک های «جنگ ترکیبی» خود را در ایالت های شمال غربی هند، یعنی جامو وکشمیر است. تقریبا دو دهه است که جنگ نیابتیِ پاکستان از طریق نفوذ تروریست های آموزش دیده به دره کشمیر ادامه می یابد. پیدایش اینترنت تلفن همراه و امکانات رسانه های اجتماعی، صفحه جدیدی به روی خشونت های تروریستی باز کرده است.
پاکستان با استفاده از جهاد الکترونیک (جهاد از طریق وسایل و امکانات رسانه های جمعی و اجتماعی) برای شستشوی مغزی و تبدیل جوانان آسیب پذیر، شورشیانی که درون مرزهای خود پر و بال گرفته اند را به شدت رادیکال می سازد. در آخرین اقدام نیز پاکستان شروع به تأمین مالی سازمان های تروریستی از طریق انتقال پول ناشی از مواد به ایالات پنجاب و جامو و کشمیر کرده است. از افشاگری های اخیر ارتش و سرویس اطلاعات هند[1](DRI) و نیز اطلاعات آمارنامه های وزارت بهداشت این کشور که بگذریم، این استراتژی پاکستان نه تنها اقدام به تخصیص منابع مالی از داخل هند برای تقویت تروریسم در دره کشمیر می کند، بلکه جوانان کشمیری را نیز از داخل به این گروه های تروریسم سوق می دهد.
اخیراً در عملیات نادر مشترکی که توسط ارتش و سرویس اطلاعات هند انجام شد، یک انبار بزرگ مواد مخدر و تسلیحات از جمله یک اسلحه کلاشینکف 56-KA ، 15 قبضه نارنجک ، 5 قبضه هفت تیر، 12 چاشنی بمب های کنار جاده ای، 234 خشاب مهمات کشف و ضبط شد. انواع مواد مخدر افغانستان از طریق پاکستان به کشمیر انتقال می یابد که بیشتر از راه جامو به پنجاب هدایت می شود. به منابع اطلاعاتی ارتش اعلام شده که همچنین رابطه ای محکمی میان تروریست های کشمیری و قاچاق مواد مخدر در پنجاب برقرار شده است. حمله تروریستی اخیر در آمریتاسار و گزارش حضور زکیر موسی در این شهر مقدس، بخشی از این زنجیره ترورستی به حساب می آید.
گزارش های رسانه ای نیز نشان می دهد که کشاورزان کشمیری، به ویژه در کشمیر جنوبی مجبور به کشت خشخاش شده اند که منبع مالی خشونت های خیابانی و تروریستی را تأمین می کند. در حالی که تمرکز رسانه های ملی به طور گسترده بر سوء مصرف مواد در میان جوانان پنجاب است، این سناریو در جامو و کشمیر نیز چیزی کم از پنجاب ندارد. طبق برنامه کنترل مواد مخدر سازمان ملل متحد[2](PCDONU) در دره کشمیر حدود 70 هزار سوء مصرف گر مواد وجود دارد که از این تعداد 31 درصد را زنان تشکیل می دهند. با توجه به اطلاعات منتشر شده توسط بیمارستان روانپزشکی دولتی سرینگر، حدوداً 90 درصد مصرف کنندگان مواد مخدر متعلق به گروه سنی 17 تا 35 سال هستند.
با توجه به این سابقه بد، اعتقاد به اینکه گرایش خطرناک موجود به سوء مصرف مواد در میان جوانان کشمیری تنها برایند اجتماعی و روانی جنگ های طولانی مدت، بیکاری یا مسائل خانوادگی- اجتماعی است، نادرست به نظر می رسد. بدیهی است که یک طرح بسیار گسترده تری برای این تهدید رو به رشد وجود دارد که به ساختار نابسامان اجتماعی و بافت اخلاقی مردم دره کشمیر فعلی آسیب می رساند.
اکنون زمان آن فرا رسیده که کریدورهای قدرت در دهلی نو و سرینگر، لابی جدایی طلبان، جامعه کشمیر را به مثابه یک کل را جدی بگیرند و به مسیر پیش روی خود فکر کنند، به ویژه که بیشتر پاسخ های دولت به چهره در حال تغییر تروریسم در کشمیر از دستیابی به اهداف خود عاجز مانده است. اگر شمار کیسه هایی که برای حمل اجساد استفاده می شود را به عنوان تنها شاخص بگیریم، عملیات ضد شورش در کشمیر موفقیت شایانی داشته است. اگرچه هدف سیاست «گلوله در برابر گلوله» آژانس های امنیتی، محدود کردن تروریسم در دره کشمیر است، اما با حذف فیزیکی فرماندهان گروه های شبه نظامی، این استراتژی هیچ تغییر خاصی به وجود نیاورده است. برعکس، این منجر به بیگانگی بیشتر شده است و زمینه ای مناسب برای جذب نیروی تروریستی آماده به کار ایجاد کرده است. با وجود حذف فیزیکی 240 تروریست در سال 2018، مردان جوان محلی فورً جای خالی آنها را پر کرده اند. تا ماه نوامبر 2018 نزدیک به 175 نفر از بومیان در این زمینه به کار گرفته شده اند.
از سوی دیگر، به نظر میرسد تروریسم مواد مخدر تحت حمایت پاکستان، ابعاد تروریسم در دره کشمیر را تغییر داده است و فرصت جدیدی برای بقا به آن داده است. این موضوع در حال حاضر بیشتر به منطقه مرزی پنجاب نیز نفوذ کرده است. گزارش های رسانه ای نیز نشان می دهد که تا 25 درصد از مواد مخدری که وارد جامو و کشمیر می شود، از راه پنجاب به آنجا رسیده است.
پلیس جامو و کشمیر، برای چند سال گذشته، تهدید رو به رشد تروریسم مواد مخدر را وضعیت قرمز اعلام کرده است. «پائول واید»، مدیر کل پیشین جامو و کشمیر گزارش کرده است که در ماه ژوئیه سال 2018 اعلام شد تهدید مواد مخدر «چالش بزرگتری» نسبت به تروریسم در این ایالت ها بوده است و قاچاق «از بیرون مرزها» توسط «افرادی که می خواهند نسل های آینده ما به مواد مخدر معتاد شوند تا به این ترتیب آنها بتوانند در اقدامات شرورانه خود موفق شوند». سال گذشته 70 کیلوگرم هروئین خالص در دره کشمیر کشف و ضبط شد، در حالی که بیش از 25 کیلوگرم کالای قاچاق در جامو ضبط شد، که ارزش معادل آن در بازار بین المللی 500 کرور می باشد. دولت آن ایالت ها مناطقی را در اختیار پلیس قرارداده است تا یک مرکز ترک اعتیاد کامل را در نزدیکی عیدگاه در سرینگر ایجاد کند. اما هنوز پیشنهاد برای تخصیص زمین برای تسهیلات مشابه در جامو داده نشده است. پلیس ایالت قصد دارد پیشنهادی را به وزارت امور داخلی ارائه دهد تا منطقه ای برای تسهیلات ترک اعتیاد 10 نفره در هر یک از مناطق آن ایالت اختصاص دهد. اگرچه همه این اقدامات اولیه معقول هستند، اما به شدت واکنشی و تدافعی به حساب می آیند. برعکس هم اکنون زمان آن است که تهاجمی فعالانه و متمرکز از سوی دولت برای رو به رو شدن با این مسئله در سطح ریشه ای و قطع کردن زنجیره تأمین مواد مخدر انجام پذیرد.
تاریخچه تروریسم در دره کشمیر نشان می دهد که گسیختگی اجتماعی کشمیر مستقیماً ناشی از فعالیت های خرابکارانه پاکستان می باشد و احتمالاً جنگ نیابتی به زودی پایان نمی یابد. اول اینکه، کشمیر بومیان خود را از دست داد-مانند هندوهای پندت. سپس یک نسل کامل خود را تحت تأثیر فرهنگ نادرست حمل اسلحه از دست داد. اکنون نیز به نظر می رسد کشمیر در راه از دست دادن یک از نسل دیگر به خاطر سوء مصرف مواد مخدر است.
پاکستان همواره در حال روزآمد کردن استراتژی جنگ نیابتی و ترکیبی خود در کشمیر است و امنیت داخلی هند را دچار چالش کرده است. دولت هند نمی تواند با دست روی دست گذاشتن طرح های شیطانی همسایه خود را خنثی کند.
[1] Directorate of Revenue Intelligence
[2] United Nations Drug Control Programme
برگردان به فارسی: محمد گلشاهی
