در یک سیر تطور تاریخی اندیشه سیاسی غرب را به سه پارادایم کلاسیک،مدرن و معاصر تقسیم بندی نموده اند.از جمله رویکردهای انتقادی معاصر می توان به پست مدرنها، مکتب فرانکفورتی ها، فمینیست های رادیکال و رویکردجماعت گرایانه السدیر مک اینتایر و همفکرانش اشاره نمود

تا کنون از چهار روش و رهیافت فرهنگ سیاسی و نخبه گرایی، تحلیل طبقاتی، اقتصاد سیاسی و تحلیل گفتمانی برای مطالعه جامعه شناسی سیاسی ایران استفاده شده است اما به نظر می رسد در کنار روش های مذکور می توان از «روش شناسی جماعت گرا» به عنوان روش و نظریه ای کیفی و ر

هابرماس از نسل جامعه‌شناسانی است که در فضای بحران‌های اجتماعی و سیاسی رشد کرده و شاهد بود که جوامع در چرخش‌های تاریخی بارها ساختارهای اجتماعی و فرهنگی شان دست خوش تغییر قرار گرفته است