استقلال اقلیم کردستان؛ یعنی تولد «ایران دوم» | فراتاب
کد خبر: 6620
تاریخ انتشار: 30 شهریور 1396 - 12:20
دکتر احمد نقیب زاده – استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران
چرا ایران نباید مخالف استقلال اقلیم کردستان باشد؟

 

فراتاب گروه بین الملل: موضوع رفراندوم استقلال اقلیم کردستان تبدیل به سوژه اول محافل سیاسی و رسانه ای و حتی شبکه های اجتماعی ایران شده است و با توجه به اهمیت، هم مرزی و ... آن شاهد انجام واکنشهای مختلفی نسب به آن هستیم واکنشهایی که به مانند واکنش رسمی جمهوری اسلامی ایران، عمدتاً منفی بوده است، اما در این بین دیدگاههای متفاوت و انتقادی نیز مطرح شده است، نوشتار کوتاه زیر بخشی از یادداشت دکتر احمد نقیب زاده استاد برجسته علوم سیاسی دانشگاه تهران است که برای فراتاب ارسال کرده اند:

 

هرکس با استقلال کردها مخالفت می کند بکند ولی ایران نباید  پشت کردها را خالی کند. چرا که کُردها و دیگر ایرانیان دارای پیوندهای عمیق و ناگسستنی تاریخی و فرهنگی هستند از سه خانواده ای که امپراتوری ایران را تشکیل می دادند یعنی مادها، پارس ها و پارت ها، گام  اول را مادها یا کردها برداشتند. طی چند سده اخیر و در سایه ضعف حکومت های مختلف حاکم بر کشور و شکست در جنگ های سرنوشت ساز مانند چالدران، قسمت عمده ای از سرزمین بزرگ کردستان برای همیشه از ایران جدا شد و لذا شاخه همخون من اینک در سرزمین های مختلفی پراکنده شده، زجرها کشیده، قتل عام ها دیده ولی دست از کُرد بودن خود نکشیده است.

تنها قسمتی از آنها در سرزمین پدری خود باقی مانده اند و البته در اینجا هم بی مهری ها دیده اند که از جهل و نادانی ناشی می شده است. فرق اینجا (ایران) با آنجا یعنی با عراق و ترکیه و سوریه و لبنان در این است که اینجا از خود اوست. سه هزار سال است خون ایران در رگهایش جوشیده و سخن ایران بر زبانش خروشیده.، به کجا برود؟ از که روی برتابد هرچند که برادرش بعضاً نامهربان بوده باشد!

یکم اینک که می خواهد حق خود را بگیرد تا دیوانه تبهکاری کودکانش را بار دیگر در حلبچه، انفال و شنگال به خاک و خون نکشد از که چشم یاری دارد؟ اگر ترکیه و سوریه از سرافرازی کردها می ترسند بگذار بترسند اما من شاخه همخون خودم را رها نخواهم کرد. عراق هیچوقت یک دولت ملی نبوده است. مرزهایش استعماری است و ترکیب جمعیت اش تصنعی است. نه تنها کردها هیچ ربطی به اعراب ندارند بلکه اعراب سنی هم با شیعیان بیگانه اند. تمام کشورهایی که به این صورت بعد از جنگ جهانی اول از وصله پینه های متضاد تشکیل شدند مانند یوگسلاوی و چکسلواکی فروپاشیدند و هرقومی خود را گرفت.  بنابراین سرنوشت محتوم عراق هم همین است.

دوم اینکه یک ملت پراکنده و سرگردان در صورتی آرام می گیرد که در گوشه ای از دنیا یک وطن مخصوص خود داشته باشد. فلسفه وجودی اسرائیل از دید غربی ها هم همین بود که گفتند تا کشور خاص خود را نداشته باشند آرام نمی گیرند. الان یهودیان زیادی هستند که از دولت اسرائیل بیزارند ولی از هم پاشیدن اسرائیل را بر نمی تابند. زیرا در آن صورت کابوس هولوکاست خوابشان را خواهد ربود.

سوم اینکه منافع ملی ایران حکم می کند که عراق یک دولت مرکزی قدرتمند نداشته باشد و لذا عدم تمرکز و یا حتی تجزیه آن بیشتر در راستای منافع ماست. زیرا دولت های مرکزی آن جز به مدد خشونت عریان قادر به حفظ این مجموعه نامتجانس نبوده و نخواهد بود. تاریخ صد سال اخیر هم نشان داده است که هرگاه دولتی متمرکز در بغداد شکل گرفته به ایران چنگ و دندان نشان داده است و باید تاکید کنم که آنچه امروز در بغداد جریان دارد نباید ملاک تصمیم گیری باشد بلکه قاعده ژئواستراتژیک تعیین کننده است و نه التهابات و تحولات گذرا.

به باور من دولت کردستان به مرکزیت اربیل هیچگاه علیه ایران شمشیر نخواهد کشید و دوستی اش با دشمنان ما از جمله اسرائیل را به ضرر ایران توسعه نخواهد داد. همه ویژگی ها و خصوصیات فرهنگی، اجتماعی و سیاسی که در این منطقه وجود دارد باعث می شود تا من از تولد محتمل «ایران دوم» از آن یاد کنم ایران دومی که انشاءالله بدین سان شکل خواهد گرفت هیچگاه خاک خود را در اختیار معاندان ایران قرار نخواهد داد. البته آنها رفتار امروز ما را در خاطره جمعی نگه خواهند داشت. آنها  باید بدانند که ما در همه جا پشتیبان آنها خواهیم بود. ما هرگز در کنار کسانی که ننگ نسل کشی در پیشانی شان نقش بسته به جنگ کردها نخواهیم رفت بلکه به صدای دف آنها تا سپیده دم استقلال کردستان عراق خواهیم رقصید.

باید به برادران و خواهران کردم بگویم که کردستان از برادرانت دلخور مباش. چرا که برخی از اینان دچار اشتباه محاسبه هستند و به زودی دوست و دشمن خود را خواهند شناخت و آغوش خود را برای تو باز خواهند کرد. وقتی خیانت ها و دسیسه هایی که جزیی از وجود اشداء کفرا و نفاق است آشکار شد آنها هم خواهند فهمید. متاسفانه گاه فهم واقعیات مشهود با تاخیر زیادی همراه است. ای کردستان مستقل چقدر من به تو نیازمند بودم. من که خواهری یا برادری در این منطقه پرآشوب ندارم و با تولد تو دیگر کسی از نوروز ما نمی ترسد. دیگر کسی ما را گبر و مجوس نخواهد نامید. دیگر ایران تنها نیست. من و تو همان ایرانی با نماد روشنی و آتش هستیم که از پس قرون و اعصار مانند دماوند سرفراز ایستاده ایم.

 

دکتر احمد نقیب زاده استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران

دیدگاههای مطرح شده لزوماً دیدگاه فراتاب نیست

بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است

 

 

پاسخ دکتر نقیب زاده به منتقدین یادداشت اخیرش درباره رفراندوم استقلال اقلیم کردستان

 اما یادداشت فوق بازتاب های بسیار گسترده ای در محافل آکادمیک در میان اساتید، پژوهشگران، و دانشجویان مختلف و در رسانه ها و شبکه های اجتماعی در میان روزنامه نگاران و علاقمندان به تحولات خاورمیانه و بخصوص کُردها بدنبال داشت. که این امر از یکسو حاکی از اهمیت موضوع و از سوی دیگر نشان از زاویه دید متفاوت و قابل توجه این چهره برجسته دانشگاهی ایران دارد. در این بین نقدهای مختلفی نیز به نوشته دکتر وارد گردید، نقدهایی که گاه از زاویه دید علمی خارج و توام با واکنش های احساسی و یا حتی زدن برچسب هایی به ایشان بود. همین مساله باعث شد تا وی پاسخی ولو کوتاه برای تبیین هرچه بهتر دید متفاوتش نسبت به مساله استقلال خواهی اقلیم کردستان بنویسد که در ادامه خواهد آمد:

 دکتر احمد نقیب زاده: «تمام کسانی که به تحلیل من نقد دارند به یکی از استدلال های من اشاره نمی کنند و چنان نقل قول می کنند که گویی من سخن از استقلال کردستان ایران کرده ام. تمام صحبت من این است که بیایید برادرانه از کُردهای عراق حمایت کنید نه با نگاه امنیتی تا کردستان برای ایران بماند. در این خصوص باید تاکید کنم که بسیاری از اندیشمندان سیاسی کشور نظیر آقای دکتر باوند مثل من فکر می کنند ولی در این جو سنگین و یکطرفه و پر اتهام ترجیح می دهند سکوت کنند. دوستان عزیز من باید توجه جدی داشته باشید که فقط و فقط با دوست داشتن کردها و حمایت از آنها می توانید آنها را در کنار خود داشته باشید. با این رویکرد امنیتی و بعضا خصمانه دیگر چه توقعی از کردها دارید؟ دوران تکیه بر فشار و سرنیزه نیز گذشته است. در همین زمینه توجه شما را به یکی از گفته های جدی هابرماس جلب می کنم کشورهایی که در مناطق مرزی خود شهروندانی دارند که دنباله فرهنگی و نژادی شان به آنسوی مرزها کشیده شده است برای کاستن از مشکلات و نگرانی های مختلف ناشی از قدرت گیری نیروهای گریز از مرکز می بایست از طریق آبادانی و مشارکت دادن جدی این اقوام از جدا شدن آنها جلوگیری کنند.»

 (aprés l'Etat-nation)

نظرات
شهریار
| |
2017-09-21 14:46:54
باعرض سلام و خسته نباشید و تشکر از دکتر احمد نقیب زاده بخاطر این دیدگاه بسیار زیبا.
بسیتر دیگاه جاالبی بود با سپاس فراوان
فزهاذ
| |
2017-09-21 16:46:00
به نظرم درست و قانع‌کننده بود. عراق هیچ وقت دوست ما نیست.
صحرا- کرد
| |
2017-09-21 23:19:11
درود بر شرفت استاد دانا و چیز فهم.
| |
2017-09-21 23:50:12
البته اگر قرار باشد چنین چیزی متولد شود، فارغ از اینکه ایران دوم است یا اسرائیل دوم، چیزهای دیگری نیز متعاقبا متولد خواهد شد
سبحان بدره ایی
| |
2017-09-22 14:41:44
Bahrami ِ:
 بستن مرزها به روی کردستان عراق سبب خواهد شد که اربیل به جستجوی روابط قوی تری با اسراییل و عربستان سعودی برخیزد. نباید احساساتی عمل کنیم ما باید روابطمان را با اقلیم کردستان عراق گسترش بدهیم و اربیل را بعنوان متحدی برای خود نگه داریم که از طریق روابط با آن هم بر عقبه پژاک تاثیر بگذاریم هم توان چانه زنی خود را نسبت به ترکیه بالاتر ببریم. درباره تاثیرات استقلال کردستان عراق نباید اغراق کنیم مگر جمهوری آذربایجان مستقل شد چه چالشی برای ما ایجاد کرد؟ چالشی که ایجاد کرد اتحاد باکو با اسراییل و ترکیه است دقیقا همین مساله در خصوص اربیل در حال وقوع است یعنی سیاست های ما ممکن است سبب شود اربیل با اسراییل و در میان مدت با ترکیه و عربستان متحد شود. به طور تاسف باری ما شاهد هستیم که فضای رسانه ای مان در این مساله بشدت عاطفی شده است. و شگفت انگیزتر آن است که افرادی که هم فکر جواد طباطبایی هستند و سالهاست از ایرانشهر و هویت ایرانی فراتر از مرزهای ملی ایران داد سخن داده اند هم اکنون با ترکهای آنکارا و اعراب بر علیه کردهای عراق هم داستان شده اند و فضای رسانه ای در این باره مسموم شده است
Mehdi
| |
2017-09-22 20:10:36
متن واقع بینانه
متاسفانه سیاست در ایران از الگوی ایدئولوژیک و غیر عقلایی پیروی میکند.
نقیب زاده به درستی تاکید کرده است که تاسفانه گاه فهم واقعیات مشهود با تاخیر زیادی همراه است.
علیرضا کورد
| |
2017-09-23 02:56:44
هربژی کورد، هربژی ایران، هربژی کوردستان
وهرام
| |
2017-09-24 12:57:06
مدیریت محترم سایت فراتاب، با توجه به لزوم احترام به آراء مخالف مطالبی رو که درباب نقد مقاله آقای دکتر نقیب زاده ارسال نمودم را برای چندمین بار خدمتتان ارائه میکنم. رعایت اصول اخلاقی روزنامه نگاری حرفه ای حکم میکند نظرات مخالف خود را برتابید.
باید حیرت کرد از کم مایه بودن دانش تاریخی و نقصان در قدرت استدلال کسی که عنوان استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران را یدک میکشد. باید به حال دانشگاهی گریست که روزگاری قرار بود گره از مشکلات بیشمار کشور بگشاید و امروز جولانگاه شبه روشنفکران شده است. مگر میشود در هفت هشت پاراگراف این حجم از تحریف تاریخ و قلب حقایق را دید. نخست آقای دکتر فرمودید: " از سه خانواده ای که امپراتوری ایران را تشکیل می دادند یعنی مادها، پارس ها و پارت ها، گام اول را مادها یا کردها برداشتند."
وهرام 2
| |
2017-09-24 12:59:54
در پاراگراف ششم چونان اوضاع را قلب کرده اید که انگار ما نمیدانیم گروه های کرد مخالف ایران که دستشان به خون جوانان این مرز و بوم آغشته است در اقلیم چه بیا و برویی دارند و مشغول آموزشند. کردستان عراق برای دهه هاست که احزاب مسلح (دقت کنید مسلح) دموکرات و کومله و اخیراً پژاک را در خود جای داده و از انان پذیرایی میکند. پس میبینید که دولت اقلیم خاک خود را پیش از این در اختیار معاندان ایران قرار داده است. چه تضمینی (به جز آن خونی که به آن اشاره کردید) دارید که اینبار اسرائیل بیخ گوش ایران از این گروه ها علیه ایران استفاده نکند. در پایان فرمودید: "دیگر کسی ما را گبر و مجوس نخواهد نامید." خوشحالم که حداقل کینه تان از اعراب و نفرتتان را از آنها پنهان نکرده اید که جای تشکر و قدردانی دارد که حداقل صادق هستید.
علی
| |
2017-09-26 10:37:36
از مطالعه مطلب لذت بردم و زمانی خوشحالتر شدم که دیدم خبر نگار بیبیسی از هر کسی سوال میکرد با پاسخ فارسی او مواجه میشد و زبان و خط فارسی بیشتر از هرچیزی نمایان میشد بلی - نه خیر
پاره هایی از کشور ما در اسیای میانه و قفقاز از 25 سال پیش اسقلال یافتند ایا برای خراسان و اذربایجان تهدید شدند. این اشتباه سیاسی ما هست که پیشینه ایرانی اسلامی را از یاد برده و گرایش شدیدی به سمت اسلامی شیعی پیدا کرده ایم.
| |
2017-09-26 20:46:55
به نظر من کردها در طول تاریخ مورد ظلم وستم قرار گرفته اند واین که بخواهیم در این برهه از تاریخ به آنها پشت کنیم عقلانی نیست
امیر هجرانی شاد
| |
2017-09-27 18:07:35
درود
باور ملل و سازمان ملل اگر روزی با رفتن به دیگر سیارات پایان بگیرد و من ساکن کردستان بودم برای زمینی بودن با جدایی رأی مخالف داشتم !
دوستدارتان امیر
نا آشنا
| |
2017-10-15 08:58:26
با عرض سلام
ايراني هرچه ضربه ديده از اعراب بوده نه از كرد، ولي با اين وجود متاسفانه باز هم ايراني از اعراب حمايت مي كنه
آخرین اخبار