آنچه مرا در طول سالیان به نوشتن واداشته این احساس است که چیزی هست که نیازمند گفته‌شدن است، و اینکه اگر من برای بیان‌اش نکوشم این خطر هست که هرگز گفته نشود. تصور من از خودم بیشتر نویسنده‌ای موقتی برای گفتن چیزهای گفته‌نشده ست تا نویسنده‌ای برجسته و حرفه‌ای

فلسفه با هیچ چیز در تعارض نیست، مگر با ساده و سطحی نگری. ژورنالیسم هم الزاماً نه ساده نگر است، نه سطحی نگر. اگر ژورنالیسم در دوره هایی و در جاهایی به ابتذال دچار می شود، دلایلش را نه در سرشت روزنامه نگاری که در جاهای دیگری باید جست.