تساهل و تسامح یکی از اصول مهم و حیاتی اخلاق اجتماعی است. اگر دموکراسی را به‌منزله نحوهای از مدیریت که مبتنی بر تساهل و تسامح است، بدانیم، نسبت ما با این نحله ازلحاظ فرهنگی و تاریخی چگونه است؟ اگر سیر تاریخی ایران آکنده از شاهانی است که حامیان ناشکیبایی و

لاک بر خلاف هابز غایت اصلی جامعه ی مدنی را نه فرار از ترس و مرگ خشونت آمیز و ایجاد صلح و آرامش برای انسان ها بلکه حفظ و تامین مالکیت می داند.

ما روشن‌فکران صدها سال است که مخوف‌ترین آسیب‌ها و لطمات را زده‌ایم؛ کشتار جمعی به نام یک ایده، یک نظریه، یک تئوری، یک دین یعنی به نام آنچه خود ساخته‌ایم و ابداع خودمان است. اگر فقط ما آدم‌ها را روبه‌روی هم قرار ندهیم نتیجه‌ی بهتری بدست می آید. کسی نمی‌توا