آیا جورج واشنگتن روی کار آمدن ترامپ را پیش بینی کرده بود؟ | فراتاب
کد خبر: 7505
تاریخ انتشار: 23 اسفند 1396 - 14:02
نیویورک تایمز
آیا هدف جورج واشنگتن این بود که اطمینان حاصل شود کشور جوان به اندازه کافی برای مقاومت در برابر تهدیدات آزادی پایدار است یا نه؟ امروز هرگز نمی توانیم بگوییم واشنگتن به ما هشدار نداده است.

فراتاب- گروه بین الملل: در سپتامبر 1796، هشت سال پس از تصویب قانون اساسی و تاسیس ایالات متحده، جورج واشنگتن، خسته از مبارزه حزبی، سخنرانی خداحافظی تاریخی ای را برای عدم تمایلش به ریاست جمهوری آمریکا برای بار سوم ندارد، ایراد کرد. پیام سخنرانی واشنگتن، در روند سیاسی فعلی آمریکا قابل توجه است.
واشنگتن در مقام یک متفکر، به صورتی واضح و روشن خط قرمز هایی را در مورد جدایی طلبی، وطن پرستی دروغین، منافع خاص، حزب گرایی افراطی، اخبار جعلی، بدهی های ملی، اتحادهای خارجی و انزجار خارجی مشخص کرد. وی با آینده نگری هشدار داد که جدی ترین تهدید برای دموکراسی در ایالات متحده می تواند ناشی از اختلاف داخل کشور و نه دخالت های خارجی باشد. در عین حال او امکان نفوذ خارجی بر نظام سیاسی آمریکا و ظهور رئیس جمهوری که نفس زیاده خواهش فراتر از منافع ملی این کشور رفته و احتمال تهدید استبداد را بالا می برد، پیش بینی می کرد.
مطمئناً واشنگتن اعتماد به نفس بالایی داشت، اما در سخنرانی اش به دستاوردهای خود نپرداخت. برعکس، او به بیان خطاهایش در جریان ریاست جمهوری خود پرداخت و ابراز امیدواری کرد که ملت او را ببخشد. او معیارهایی را برای اختیارات ریاست جمهوری تعیین کرد که به واسطه آن ترس از استبداد رئیس جمهور و به خطر افتادن دموکراسی از بین برود.
او در مورد هر دو موضوع، یعنی اتحادی بیش از حد دوستانه با دیگران (به طوری که منافع و جنگ های دیگر کشورها تبدیل به چالش هایی برای آمریکا شود) و نفرت بیش از حد (به منظور ایجاد منازعه غیر ضروری و جنگ با دیگران) هشدار داد. خویشتن داری در استفاده از قدرت، یکی دیگر از موضوعات اصلی او بود. وی بیان کرد: «یک کشور آزاد باید در حفظ سران مورد اعتماد خود احتیاط کند تا آن ها را در حوزه های قانون اساسی محدود کند و از عدم توازن قدرت بین قوا اجتناب گردد». او همچنین اذعان داشت، «چنین اقدامات تحریک آمیزی می تواند منجر به تقویت قدرت و ایجاد "یک استبداد واقعی" شود».
برخی از هشدارهای پیشگیرانه واشنگتن درباره خطرات فساد اداری بود. او تاکید داشت، در صورتی که گروهی که او «تسخیر شده توسط روح انتقام» می خواند، به سلطه بر دیگری دست یابد، نتیجه می تواند «استبدادی رسمی و دائمی» باشد.
اوج گیری مستبدین می تواند ناشی از «بی نظمی ها و مصیبت هایی» باشد که به تدریج شهروندان را به سمت جستجوی امنیت و آرامش در قدرت مطلق یک شخص سوق می دهد.
او به این نتیجه رسید که «دیر یا زود، رئیس حزب پیروز، بسیار تواناتر و موفق تر از رقبایش، این موقعیت را به فرصتی برای ارتقا خود در خرابه های آزادی عمومی تبدیل می کند».
اگر سخنرانی واشنگتن را به نوعی پیش بینی فرهنگ سیاسی امروز تلقی کنیم، او از رهبران سیاسی درخواست ممانعت از آن چه که وی «شرارات های مداوم» احزاب سیاسی می خواند، داشت. او بیان داشت: «روح حزب، همیشه در خدمت انحراف نهادهای مردمی و تضعیف مدیریت عمومی است. جامعه را با حسادت های شرورانه و هشدارهای دروغین پریشان می کند، خصومت یک بخش نسبت به دیگری را شعله ور می کند و گاهاً سبب ساز شورش و قیام می شود».
او سپس به یکی از بزرگترین نگرانی هایش رسید: «دعواهای حزبی می تواند مسیر نفوذ خارجی و فساد را هموار کند و دسترسی به دولت را از طریق کانال های احساسات حزبی آسان تر کند. بنابراین سیاست و اراده یک کشور به سیاست و اراده دیگری متکی می گردد».
روز جمعه، رابرت مولر، مشاور ویژه، سیزده روس را به تلاش برای کمک به دونالد ترامپ برای پیروزی در انتخابات 2016 متهم کرد. تنها محکومیت این سیزده روس، برای فهم بهتر پیش بینی اولین رئیس جمهور کافیست.
از سال 1893، همه ساله در روز تولد واشنگتن، یک سناتور سخنرانی خداحافظی او را در مجلس سنا که به طور متناوب بین احزاب مختلف جابجا می شود، خوانده است. خواندن سخنرانی خداحافظی واشنگتن، تنها به چیزی بیشتر از یک تمرین روخوانی تبدیل شده بود که مجلس نمایندگان در دهه های گذشته خواندن آن را متوقف کردند؛ واضح بود که هیچ کس دیگر گوش نمی کند.
در سال 2016، اخبار جعلی، تقسیم ناعادلانه قدرت، سرکوب رای دهندگان و بدعهدی توسط حزب جمهوری خواه در راستای مبارزات انتخاباتی ترامپ، همان «شرارتی» بود که واشنگتن دو قرن قبل از آن سخن به میان آورد و شاید دونالد ترامپ، «توانمندتر و موفق تر از رقبای خود»، با استفاده از جاذبه های کاذب آمیخته با وعده های اقتصادی، نظر رای دهندگان آمریکایی را به خود جلب کرد. گرچه ترامپ خود از همین شرایط اقتصادی ذینفع است.
اما سوال اینجاست که اگر مردم آمریکا، به هشدارهای واشنگتن توجه می کردند، آیا انتخابات به این نتیجه منجر می شد؟
هدف واشنگتن این بود که اطمینان حاصل شود که کشور جوان به اندازه کافی برای مقاومت در برابر تهدیدات آزادی پایدار است یا نه؟ افق فکری که تا 220 سال آینده بعد از خود ادامه داشته است. امروز هرگز نمی توانیم بگوییم واشنگتن به ما هشدار نداده است.
نویسندگان: توماس پیکرینگ و جیمز استوتنبرگ
منبع: نیویورک تایمز
بازگردان به فارسی: محمدرضا محمدی

بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است.

 

نظرات
آخرین اخبار