مدیوم شاعرانه آنجلوپولوس زمان است. آنجلوپولوس با این نگاه شاعرانه، خویشتن را تسکین می دهد. آثار او انگاره ای از زندگی نامه خودنوشت اوست، که برداشت های بلند، بیگانگی گذشته و هیولائیت آینده را از طریق ترومای دوربین به تصویر می کشند.