فراتاب – گروه اجتماعی: جامعه ای که سیاست نه دوشادوش اقتصاد و فرهنگ بلکه پیشتر از آن ها حرکت می کند و عامل تعیین کننده در طرز فکر و تحلیل مردم آن جامعه است، چندان خوشایند دانشمندان علم سیاست نمی باشد. آن ها که از بی تفاوتی مردم یک جامعه به سیاست همانقدر هراس دارند که از سیاست زدگی جامعه. شاید بتوان گفت جامعه ی امروز ایرانی علاوه بر مشکلات عدیده ی دیگری که این روزها با آنها دست و پنجه نرم می کند، دچار یک نوع سیاست زدگی مشمئز کننده ای نیز شده است! تا جایی که سفر جفت سلیبریتی ایرانی به کانادا بیش از همیشه کمبودهای مردم عادی (اعم از اقتصادی، دسترسی به رانت اطلاعاتی و ...) را به آن ها یاد آوری کرده و مدام تلاش می کنند.
رامبد جوان و نگار جواهریان را نیز در لیست سیاه ذهن خود بگنجانند! آن دو و فرزندشان را با ملیون ها فرزندی که در ایران به دنیا می آیند و متحمل رنج های تحمیلی ناشی از توسعه نیافتگی یک کشور، می شوند، مقایسه می کنند! البته که شرایط دشوار اقتصادی امروز چنین مساله ای را کاملا توجیه می کند! وقتی اقتصاد مقدم بر سیاست نباشد و فرهنگ دقیقا معادل تزریق یک نوع طرز فکر خاص به جامعه تلقی شود و نه حمایت از تکثرگرایی در افکار!
شاهد حضور سیاست و رد پای آن در نوع نگاه مردم جامعه به چنین مساله ای پیش پا افتاده می شویم! شاید وقت آن است که نگاهی عمیق تر به چنین واکنش هایی در میان مردم جامعه ی ایرانی باشیم! به جای اینکه در صف طرفداران رامبد و نگار و یا مردمی که از انواع و اقسام مشکلات اقتصادی رنج می برند، بایستیم، آیا وقت آن نیست که صدای زنگ هایی را که به علامت خطر به صدا درآمده اند، بشنویم؟ مردم ما همه چیز را ذیل سیاست می بینند چرا که زندگی اقتصادی و خانوادگی شان ذیل سیاست قرار گرفته است! بدون اینکه لحظه ای به این مساله بیاندیشند که صدا و سیمای کشورمان بدون عادل فردوسی پورو نودش، مهران مدیری و دورهمی اش و رامبد جوان و خندوانه اش، عملا تلویزیون منزلشان را به وسیله ای جهت تزیین اتاق پذیراییشان تقلیل می دهد!
یادمان باشد که صدا و سیما اگر چه امروز، خط و مشی خاص خود را دارد که برنامه های آن توجه اقلیت محدود جامعه را به خود جلب می کند، اما راستش را بخواهید صلاح مملکت خویش را پای صحبت های ایران اینترنشنالی ها و یا من و تویی ها هم نمی توان یافت! به یاد ندارم که رامبد جوان جز تبلیغات فرهنگی بسیار موثر، کاری سیاسی در خندوانه یا دیگر برنامه ها و فیلم هایش کرده باشد که منافع من و شمای اکثریت متوسط جامعه را در نظر نگیرد! اما من شما هموطن عزیزم را خوب درک می کنم چرا که این روزها سفره ات خالی است! جوانت بیکار است! برای لقمه ای نان باید آسمان را به زمین بدوزی و حق هم داری که همه چیز را ذیل سیاست ببینی! آنجا که سیاست مقدم بر اقتصاد باشد و فرهنگ جایی این وسط ها نداشته باشد، جامعه به سمت امیدبخشی پیش نمی رود!
نویسنده: سیده رقیه (مریم) حسنی، پژوهشگر مسائل خاورمیانه
بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است
