فراتاب: هفتم فروردین سال شصت وشش خورشیدی، صدام حسین علی حسین مجید پسر عمو و معاون خود را که به علی کیمیایی (شیمیایی) مشهور بود به عنوان مسئول حزب بعث عراق در شمال عراق انتخاب کرد. باتوجه به پیروزی‌های ایران در جبهه جنگ به حکومت عراق فشار زیادی آمده بود، ایران به کمک جلال طالبانی و پیشمرگانش شهر ماوت را تصرف کرد و به کمک مسعود بارزانی و پیشمرگانش در منطقه حاجی عمران پیشروی زیادی کرد .
به شهر مرزی سردشت هم نیروی زیادی اعزام شد. جاسوسان و ستون پنجم صدام گزارشی مبنی بر ازدحام نیرو در سردشت را اعلام کردند. همزمان امریکا احتمال حمله ی ایران از جانب سردشت را تایید کرد برای خنثی کردن حمله ایران از سردشت و مسکوت کردن آن، سردشت بمباران شیمیایی شد .
از همه جالب‌تر تصویب نسل‌کشی از جانب آمریکا در سال ۶۵ و عدم محکومیت بمباران شیمیایی تا آن‌زمان توسط محافل بین‌المللی و بازگذاشتن دست عراق در این‌گونه موارد موجب ترغیب بیشتر عراق برای استفاده روزافزون از بمب شیمیایی شد .
عراق از سال ۵۹ از سلاح شیمیایی علیه ایران استفاده می‌کرد، ولی محافل بین‌المللی آنرا جدی نگرفتند و اقدام علیه آن ننمودند تا آن‌زمان که این فاجعه انسانی خلق شد .
بمباران شيميايي سردشت یک جنایت جنگی علیه بشریت بود که طی آن هواپیماهای عراقی چهار نقطه پر ازدحام شهر و چند نقطه روستایی را هدف بمباران شیمیایی خود قرار دادند. در این حمله بیشتر از ۱۱۰ نفر از ساکنان غیر نظامی کشته و بیش از ۸۰۰۰ نفر مصدوم شدند. همه ساکنین، جانداران و گیاهان منطقه در معرض صدمات شیمایی تا سالیان طولانی خواهند بود.
بر اساس اعلامیه‌های کمیسیون ویژه سازمان ملل رژیم بعث در خلال سال‌های ۱۹۸۳ و ۱۹۸۸، از هزار و ۸۰۰ تن گاز خردل، ۱۴۰ تن گاز اعصاب تابون و ۶۰۰ تن گاز اعصاب سارین استفاده کرده است که از طریق ۱۹ هزار و ۵۰۰ بمب هوایی، ۵۴ هزار گلوله توپ و ۲۷ هزار راکت کوتاه برد شلیک شده است.
ارتش رژیم بعث در ۳۷۸ مورد حمله شیمیایی در طول ۸ سال جنگ تحمیلی، موجب جان باختن و زخمی شدن بیش از یک‌صد هزار نفر شده، مجروحانی که هنوز خود و خانواده و نسل‌های‌شان به‌دلیل در معرض قرار گرفتن جنگ‌افزار‌های شیمیایی رنج می‌برند.
حجم استفاده از جنگ‌افزار‌های شیمیایی در طول ۸ سال جنگ تحمیلی به قدری بوده که می‌توان اعلام کرد که ایران پس از ژاپن دومین کشور آسیب دیده جهان از نظر مواجهه با سلاح‌های کشتار جمعی است.
نویسنده: منیره عبداله‌پوری
بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است.
