فراتاب: با اتمام انتخابات ریاست‌جمهوری در ایران و آغاز دوره‌ای جدید، گمانه‌زنی‌ها و رایزنی‌ها برای تشکیل کابینه جدید به اوج خود رسیده است. هر دوره پس از انتخابات، سیاست‌مداران و مدیران ارشد دولتی به دنبال بدست آوردن جایگاه خود در دولت جدید هستند. این بار نیز، انتشار لیست‌های پیشنهادی متعددی برای کابینه آینده به وضوح نشان می‌دهد که هر گروه و جناح سیاسی سعی دارد با معرفی افراد خود، سهمی از مناصب کلیدی دولت را به دست آورد. این فهرست‌های پیشنهادی، که توسط افراد و جناح‌های مختلف ارائه می‌شوند، نمایانگر تلاش‌ها و استراتژی‌های متفاوتی برای کسب قدرت و تأثیرگذاری بر مدیریت کشور است. با این حال، برخی از افراد تأثیرگذار مانند عبدالله رمضان‌زاده، محمدجواد آذری جهرمی و محمدجواد ظریف، که انتظار می‌رفت پست‌های بالایی در دولت آینده داشته باشند، اعلام کرده‌اند که در دولت جدید شرکت نخواهند کرد و تنها به آن کمک خواهند کرد. در این گزارش، به بررسی سه لیست پیشنهادی غیررسمی مختلف می‌پردازیم که تلاش‌هایی هستند برای اینکه افرادی را در دولت جدید جای دهند.
لیست اول - آینده‌نگری یا محدودیت‌ها؟ دولت پیشنهادی با ترکیبی از تجربه و تخصص
اسحاق جهانگیری (وزیر صنعت)، مجید انصاری (وزیر کشور)، ابراهیم انصاری راد (وزیر فرهنگ و ارشاد)، شهین مولاوردی (معاون امور زنان و خانواده)، محمد شریعتمداری (وزیر آموزش و پرورش)، محمد دادکان (وزیر ورزش و جوانان)، علیرضا محجوب (وزیر نفت)، علی سلیمی‌نمین (معاون اجرایی)، حسن کلانتری (رئیس کل بانک مرکزی)، مجید تخت‌روانچی (معاون سیاسی بین‌الملل)، اسماعیل دوستی (معاون پارلمانی)، احمد کریم‌زاد (وزیر جهاد کشاورزی)، رضا اردکانیان (وزیر نیرو)، علی نوبخت‌حقیقی (رئیس سازمان برنامه و بودجه)، مهدی جمالی‌نژاد (معاون علمی و فناوری)، محمدرضا خباز (وزیر ارتباطات و فناوری)، مصطفی پورمحمدی (وزیر دادگستری)، محمدرضا واعظ‌مهدوی (وزیر بهداشت و درمان)، علی فریدونی (وزیر اقتصاد)، مجید آذرمی (وزیر کار و تعاون)، الیاس حضرتی (وزیر مسکن و شهرسازی)، حیدر ابراهیم (وزیر دفاع)، مجید سلیمی بروجنی (وزیر راه و شهرسازی)، پیروز حناچی (معاون پشتیبانی و منابع انسانی)
این کابینه با تمرکز بر تجربه و تخصص، تلاش دارد تا با بهره‌گیری از اعضای با سابقه در حوزه‌های کلیدی اقتصادی، فرهنگی، و اجتماعی، به بهبود وضعیت کشور کمک کند. با این حال، ترکیب نامتناسب بین نوآوری و رویکردهای سنتی ممکن است مانعی بر سر راه تحقق اهداف استراتژیک باشد و نیاز به هماهنگی بیشتر میان اعضا حس می‌شود.
لیست دوم - توانمندی چندگانه در خدمت کشور: ترکیبی گوناگون از تجربه و تخصص
بندپی (معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان محیط زیست)، شهین مولاوردی (معاون زنان)، سعیدی (معاون پارلمانی)، اشرفی (معاون اجرایی)، براهانی (معاون حقوقی)، شیرودی (معاون فناوری)، کریمی (معاون اول)، شهرام ایرانی (وزیر دفاع)، آذری جهرمی (وزیر ارتباطات)، انصاری (وزیر کشور)، ستاری (معاون علمی و فناوری رئیس‌جمهور و رئیس سازمان برنامه و بودجه)، پزشکیان (معاون سیاسی)، معتمدی (معاون اطلاع‌رسانی ریاست‌جمهوری)، شریعتی (معاون رئیس‌جمهور در امور انرژی اتمی)، سلیمانی (وزیر آموزش و پرورش)، توفیقی (وزیر علوم و آموزش عالی)، طبیبیان (وزیر اقتصاد و دارایی)، هاشمی (وزیر راه و شهرسازی)، ظریف (وزیر امور خارجه)، فتاح‌پناه (وزیر کار و رفاه)، صدرهاشمی (وزیر کار و رفاه)، افشانی (وزیر دادگستری)، نوبخت (وزیر جهاد کشاورزی)، آقازاده (وزیر دادگستری)، علیوی (وزیر اطلاعات)، اردکانی (وزیر نیرو)، ستاری (وزیر ورزش و جوانان)، عرب‌سرخی (وزیر صنعت)، میرمحمدی (وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی)، پزشکیان (رئیس سازمان برنامه و بودجه)، جهانگیری (رئیس‌کل بانک مرکزی)، جلیلی (دبیر شورای عالی امنیت ملی)، خدادی (وزیر کشور)، خادمی (وزیر نفت) این کابینه با ترکیبی متنوع از اعضا با تخصص‌های گوناگون، نشان‌دهنده تلاش برای ایجاد توازن بین تجربه و نوآوری در مدیریت کشور است. با این حال، احتمال وجود تعارض منافع و نیاز به هماهنگی بیشتر میان اعضا می‌تواند چالشی جدی برای کارایی و اثربخشی این تیم باشد.
لیست سوم - تعادل بین تجربه و نوآوری؟
مجید انصاری (وزیر کشور)، اسحاق جهانگیری (وزیر صنعت)، علی طیب‌نیا (وزیر اقتصاد و دارایی)، رضا اردکانیان (وزیر نیرو)، محسن هاشمی (وزیر راه و شهرسازی)، محمدجواد ظریف (وزیر امور خارجه)، محمد شریعتمداری (وزیر آموزش و پرورش)، محمدرضا خاتمی (معاون اول رئیس جمهور)، علی ربیعی (وزیر کار و رفاه اجتماعی)، سیدحسن هاشمی (وزیر بهداشت و درمان)، مصطفی پورمحمدی (وزیر دادگستری)، محمدجواد آذری جهرمی (وزیر ارتباطات و فناوری)، سید محمود علوی (وزیر اطلاعات)، حسن قاضی‌زاده هاشمی (وزیر بهداشت و درمان)، معصومه ابتکار (معاون رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده)، مجید انصاری (وزیر کشور)، علی ربیعی (وزیر کار و رفاه اجتماعی)، رضا اردکانیان (وزیر نیرو)، اسحاق جهانگیری (وزیر صنعت)، عباس آخوندی (وزیر راه و شهرسازی)، سیدمحمود علوی (وزیر اطلاعات)، محمدرضا نجفی (وزیر دادگستری)، الهام امین‌زاده (معاون حقوقی رئیس‌جمهور)، شهیندخت مولاوردی (معاون رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده)، علی اکبر صالحی (معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان انرژی اتمی)، حسن قاضی‌زاده هاشمی (وزیر بهداشت و درمان)، علی اصغر فانی (وزیر آموزش و پرورش)، علی شمخانی (دبیر شورای عالی امنیت ملی)، محمدرضا نعمت‌زاده (وزیر صنعت)، حمید چیت‌چیان (وزیر نیرو)، مجید تخت روانچی (معاون سیاسی رئیس‌جمهور)، محمد نهاوندیان (رئیس دفتر رئیس‌جمهور)، حسین دهقان (وزیر دفاع)، محمدعلی نجفی (مشاور رئیس‌جمهور در امور اقتصادی)، حسین فریدون (دستیار ویژه رئیس‌جمهور)، اکبر ترکان (مشاور رئیس‌جمهور و دبیر شورای عالی مناطق آزاد تجاری صنعتی و ویژه اقتصادی)
این کابینه با ترکیبی از سیاست‌مداران باتجربه و تخصص‌های متنوع، تلاش می‌کند تا چالش‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کشور را مدیریت کند. با این حال، تکرار برخی چهره‌ها در پست‌های کلیدی ممکن است نشان‌دهنده وابستگی بیش از حد به رویکردهای گذشته و کاهش امکان نوآوری در سیاست‌های جدید و البته تکرار مشکلات گذشته نیز باشد .
چشم‌انداز پیش‌رو
با توجه به لیست‌های منتشر شده و البته صحبت‌های افراد مختلف که انتظار می‌رفت در دولت آینده پست و منصب داشته باشند اما صحبت‌های آنها صرفا حاکی از کمک به دولت جدید است و نه حضور در بدنه آن متوجه می‌شوم که احتمال تحقق لیست‌های بالا بسیار پایین و البته که بیشتر برای ایجاد فضا در افکار عمومی برای بازگشت برخی چهره‌ها است.
گزارش از امیرحسین شعبانی
بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است
