فراتاب – گروه آموزشی: داگلاس نورث برنده نوبل اقتصاد میگوید: اگر میخواهید بدانید کشوری توسعه می یابد یا نه، اصلا سراغ فن آوری، کارخانه و ابزاری که استفاده میکنند نروید! اینها را براحتی میتوان خرید یا دزدید یا کپی کرد! برای دیدن توسعه بروید دبستانها و پیش دبستانی ها را ببینید که آنجا چگونه بچه ها را آموزش میدهند! مهم نیست که چه چیزی آموزش می دهند، ببینید چگونه آموزش می دهند! اگر کودکان شما را پرسشگر، خلاق، صبور، نظم پذیر، خطر پذیر،دارای روحیه گفتگو و تعامل، دارای روحیه مشارکت جمعی و همکاری بار می آورند بدانید این انسانها در آینده شخصیت هایی خواهند شد که جامعه را پیشرفت می دهند. براستی در نظام آموزشی ما تا چه اندازه به این موضوعات توجه می شود؟
پرورش روحیه پرسشگری در کودکان نیازمند فضای آموزشی است که بستر لازم برای رشد این خصلت ذاتی را فراهم سازد. مدارس بعنوان مهمترین نهاد آموزشی، نقش مهمی در تقویت مهارت های عقلانی و روحیه پرسشگری کودکان دارند. هدایت صحیح و منطقی کنجکاوی کودک توسط معلمان، می تواند منجر به افزایش تسلط کودک بر موضوع شود. توجه به روحیه پرسشگری در دوران کودکی تاثیرات مهمی در آینده کودکان دارد، چرا که پرسش های خلاقانه و تلاش برای کشف پاسخ برای آنها، مسیری درست و منطقی در جهت تولید دانش جدید و نوآوری است.
فکر کنیم در شرایطی که کودکانمان را از اولین سال های آموزش در محیط مدرسه با کتاب های طبقه بندی شده و تست های زمان بندی شده محاصره کرده ایم و رقابتی گنگ را در ذهن آنها پرورش می دهیم، روحیه مشارکت جمعی و همکاری چگونه رشد خواهد کرد؟
پرورش روحیه همکاری در کودکان در سنینی که خواسته ها و نیازهای خود را در اولویت می بینند، اهمیت بسیاری دارد. تمرکز بر مهارت های اجتماعی کودکان و آموزش مذاکره در ساده ترین سطوح با دیگران برای حل مشکلات، گام های تربیتی موثری هستند که آینده ای بهتر را برای کودکانمان رقم می زنند.
در سال های اخیر بدنبال افزایش تک فرزندی در خانواده ها، روحیه فرزندسالاری در جامعه غالب شده است که این موضوع به وضوح در خانواده ها قابل مشاهده است. آیا با وجود حمایت های شدید و همه جانبه و تامین افراطی خواسته های کودکان می توان، شکل گرفتن نسلی صبور و نظم پذیر را انتظار داشت؟ کودکانی که در آینده بتوانند برای دستیابی به خواسته های خود صبور باشند و در مسیر پیشرفت خود و جامعه گام های محکمی بردارند.
هر چند در سال های اخیر زمزمه تغییراتی این چنینی در نظام آموزشی به گوش می رسد، ولی متاسفانه این تغییرات مختص مدارس خاص در شهرهای بزرگ بوده و اغلب کودکان از آن بی بهره هستند. تغییر نگرش کلی در نظام آموزش و پرورش و تلاش در جهت ایجاد تغییرات اساسی در برنامه های آموزشی و کتاب های درسی می تواند به شکل گیری نسلی خلاق و کارآمد و آینده ای روشن تر کمک کند. امید است که با برنامه ریزی صحیح ، بستر لازم جهت رشد و توسعه مهارت ها و خلاقیت های کودکان در سراسر کشور فراهم شده و در آینده نسلی پویا و توانمند زمینه ساز رشد علمی، اقتصادی و فرهنگی کشور باشند.
نویسنده: فرناز افضل
بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است
