فراتاب- بین الملل: دیدار رئیس جمهور کره جنوبی و رهبر کره شمالی، نخستین دیدار رهبران دو کشور از سال 2007 - دیداری حاصل یک دیپلماسی بین المللی بی نظیر- نشان می دهد که کیم قصد دارد از انزوا بیرون بیاید و تبدیل به بازیگری بین المللی شود. اما اهمیت موضوع وقتی بیشتر نمایان می شود که این دیپلماسی سازنده، با دیدار کیم و ترامپ در ماه مه یا ژوئن به بزرگترین رویداد دیپلماتیک دهه گذشته تبدیل شود.
تلاش های مشتاقانه پیونگ یانگ برای خروج از انزوا به خصوص از 2017 به بعد، زمانی که کره شمالی در برنامه تسلیحات هسته ای خود پیشرفت بزرگی به دست آورد و به تهدیدی بالقوه برای قلمرو ایالات متحده تبدیل شد، به اوج خود رسید. پس دقیقاً چه شد که کیم پای میز مذاکره آمد؟ آیا او از موضع قدرت مذاکره می کند یا ضعف؟ در اینجا، سه نفر از کارشناسان نظرات خود را به اشتراک می گذارند.
فرضیه اول: اقتصاد کره شمالی در حال فروپاشی است
ویلیام براون، استاد راهنما دانشکده سیاست خارجی جورج تاون
در حالی که صادرات کره شمالی در سال گذشته 95 درصد کاهش داشته است و در ماه فوریه به فقط 9 میلیون رسید، واردات این کشور از چین نیز به حدود یک سوم یعنی 103 میلیون دلار کاهش یافته است. بدون تقریباً هیچ کالای با ارزش تجاری بلند مدت مانند ماشین آلات، غلات، محصولات نفتی و یا وسایل نقلیه، عملاً شاهد فروپاشی تجارت کره شمالی با اصلی ترین شریک تجاری اش یعنی چین هستیم.
البته این اطلاعات از منابع چینی به دست آمده و ممکن است کاملاً دقیق نباشد، اما به هر حال پکن می خواهد همه بدانند که این کشور در فشار بر پیونگ یانگ با جامعه جهانی همراه بوده است. به طور کلی می توان گفت که تجارت خارجی کل کره شمالی احتمالاً از زمان جنگ کره ضعیف تر است و علیرغم لفاظی ها، این کشور به ویژه در تهیه مواد غذایی، سوخت و ماشین آلات، خود به شدت وابسته است.
در درون کشور، اقتصاد با فشارهای زیادی مواجه است. دلار همراه با رینینبوی چین به طور غیر رسمی و گسترده به فروش می رسد که معضلات بزرگی را برای فعالیت های بازار و بهره وری بخش خصوصی به وجود می آورد. این امر باعث می شود هر زمان که مردم اراده کنند به جای پول رسمی کره شمالی، دلار آمریکا دریافت کنند. این موضوع یک سقوط واقعی را برای واحد پول رسمی کره رقم زده که می تواند از کنترل خارج شود.
اقتصاد ضعیف کره شمالی، کیم را مجبور به کنار گذاشتن خوی تهاجمی خود کرد و قطار وی را به پکن برد. معلوم نیست که کیم در پکن با چه کسی ملاقات کرد، اما به نظر می رسد این سفر، شدت برخی از تحریم ها را تسکین داد. پیونگ یانگ به خوبی می داند چین هر زمان می تواند تحویل نفت خام رایگان را قطع کند و موجب افزایش تورم شود. کیم آن قدرها احمق نیست که بخواهد این خطر را بپذیرد و باید پای میز مذاکره بیاید.
این فشارهای روز افزون به ایالات متحده فرصتی برای ایجاد تغییر عمده سیستماتیک در کره شمالی، از جمله پایان دادن به خصومت ناشی از اقتصاد استالینیستی و سیستم اجتماعی که مانع از برقراری روابط طبیعی با سایر نقاط جهان می شود، داده است.
سخن آخر: این فرصتی است که ما پس از سال ها و ناکامی در استفاده از مرگ کیم ایل سونگ، قحطی و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در اواسط 1990 به دست می آوریم. کیم ممکن است زرادخانه هسته ای خود را از دست ندهد، اما شاید مایل باشد آن را غیرقابل استفاده کند. بنابراین ما مزیت مذاکره را حفظ می کنیم و آن را از دست نخواهیم داد.
فرضیه دوم : دستیابی به سلاح هسته ای، به عنوان اهرم فشار کیم
جین ه. لی، مرکز مطالعات تاریخی و سیاست عمومی هیوندای:
ظهور کیم جونگ اون جوان و شش سال رهبری او در سطح جهانی بخشی از یک استراتژی سیاسی دقیق و روشمند است. اکنون برنامه هسته ای کیم و وضعیت او به عنوان یک رهبر نظامی که قادر به دفاع از مردم خود است، نه به عنوان مردی جوان که رهبری یک کشور فقیر را به ارث برده، بلکه به عنوان تهدیدی واقعی برای امنیت جهانی مطرح است.
او به خود مطمئن است که پیشرفت های اخیرش در توسعه سلاح های هسته ای، رهبران خارجی را مجبور می کند که وی را به عنوان عضو قدرتمند جامعه جهانی بپذیرد و با شرایطی برابر با او وارد مذاکره شوند. احتمالاً پس از نشست کیم با ترامپ، رهبر قدرتمندترین کشور جهان، در رسانه های کره شمالی این گونه بیان می شود که رفیق کیم، رهبر قهرمان کره، پیروزمندانه به خانه برمی گردد. همانگونه که "کیم جونگ ایل" یا پدربزرگش، "کیم ایل سون"، پدرش، نشست هایی با مقامات ایالات متحده داشته اند.
اما گذشته از مانور تبلیغاتی رهبر کره در داخل، این رویداد نمی تواند نیاز کیم به حل تنش های جهانی خود بر سر مسئله هسته ای را تخفیف دهد. در واقع، صرف نظر از این که پیونگ یانگ نشست خود با ترامپ را در داخل چگونه جلوه می دهد، کره شمالی کشور بسیار فقیری است که نیازمند کمک خارجی است.
سخن آخر: کیم در حال انجام یک قمار بزرگ است. وی می خواهد از توان سلاح های هسته ای خود به عنوان برگ برنده، به منظور باز بودن دستش در آینده مذاکرات با کره جنوبی و ایالات متحده استفاده کند.
فرضیه سوم: کیم نمی خواهد وارد یک جنگ بزرگ و خانمان سوز شود
آدم مانت، استاد ارشد و مدیر پروژه دفاع در فدراسیون دانشمندان آمریکایی
هنگامی که کیم جونگ اون از نشست خود با ترامپ باز می گردد، مسیرهای متعددی برای پیروزی دارد.
کیم تلاش خواهد کرد در حالی که برنامه های هسته ای و موشکی خود را محدود می کند، تحریم ها را کاهش دهد، مشروعیت ازدست رفته را به دست آورد و اتحاد نظامی کره جنوبی و ایالات متحده را به چالش بکشد. .
پیش درآمد دیپلماتیک در قالب دیدار رهبران دو کشور بخشی از بازی برای خریدن زمان است. ممکن است پیونگ یانگ محاسبه کرده باشد که خطر جنگ به سطوح غیرقابل قبولی افزایش یافته و بهترین بازی این است که تا اتمام دوره اول ریاست جمهوری ترامپ که همواره با تهدید، نمایش های نظامی و انتصاب تندروها به سمت های بلندپایه توام شده، به پایان برسد.
اگر بحران کره به جنگ بزرگی تبدیل شود، بدون شک این کشور آسیب های بزرگی به شهروندان کره جنوبی، ژاپن و آمریکا وارد خواهد کرد. اما با چنین کاری، رژیم کره شمالی احتمالاً زیان های زیادی را متحمل خواهد شد. این اقدام می تواند به قیمت از دست رفتن قدرت رهبر کره شمالی تمام شود.
کره شمالی ممکن است امتیازات مدون و موقتی برای محدود کردن برنامه های آزمایش هسته ای یا موشکی خود ارائه دهد، مراحلی کاملاً نمادین که ترامپ آن ها را بپذیرد و پیروزی ایالات متحده را اعلام کند یا ممکن است سعی در توقف مذاکرات برای بررسی بحث های فنی پیچیده و طولانی کند. در هر صورت، این ایده که اقدام دیپلماتیک یا نظامی برنامه هسته ای کره را بلافاصله و غیرقابل برگشت از بین می برد، بسیار بعید نظر می رسد.
سخن آخر: اگر پیونگ یانگ سعی می کند وقت کشی کند، ایالات متحده باید آماده باشد که از آن فرصت به نفع خود استفاده کند. به عنوان مثال درخواست محدودیت های شدید برای دور کردن خطر موشک های کره از قلمرو آمریکا می تواند گزینه مناسبی باشد، اما همه توقع محدودیت های گسترده تری برای کره شمالی داریم.
تا زمانی که برنامه های هسته ای و موشکی کره شمالی به پیش نرود، زمان به نفع همه است. این ممکن است تنها نتیجه قابل قبولی باشد که باعث می شود ایالات متحده و متحدان آن را موقتاً راضی کند. اگر ترامپ موفق به تحقق این هدف شد، می تواند خود را پیروز این مذاکرات بداند.
نویسنده: کیت هانت
منبع: CNN
برگردان به فارسی: محمدرضا محمدی
بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است.