فراتاب_ گروه فرهنگی: شعر "فروغ فرخزاد" دارای فراز و فرودهای بسیاری است و لایه های عمیقی را در بدنه ی خود پنهان نموده و با روزگار معاصر زن امروز همخوانی و شباهت زیادی دارد. او زن منحصر به فردی در تاریخ ادبیات ایران می باشد. اشعار او به ویژه در دو دفتر آخرش شرح زندگی و دغدغه های انسان هم عصر اوست و اندیشه متفاوت زنانی که قصد تحول در جامعه خود را در ذهن می پروانند. این اندیشه ها بی شک از ناخودآگاه شاعر است که به آگاهی و امر روانی خود بسیار اشراف داشته و عمیقا به واکاوی آن می پردازد.
او در شعرهای اولیه اش احساسات، عواطف و رویای عریان خود را به جامعه ی مردسالار متعصب و متصلب نشان می دهد؛ او می خواهد از موانع زیست مردسالارانه فراتر رفته و زن بودن و زنانگی خود را فریاد بزند. از دیدگاه فروغ تحول و ایجاد اندیشه با وجود ساختار سنتی و آلوده به تعصب ناممکن است و در نتیجه در شعر او اندیشه، ساختار و زبان شعر تحول می یابد.
یکی از جنبه های خاص شعر فروغ به کارگیری کهن الگوها است. بررسی خاستگاه، فرهنگ، اندیشه ناخودآگاه جمعی است. فروغ به فصل ها و احساساتی که در کهن الگوی آن وجود دارد به زیبایی اشاره می کند و آن را با زمان زیستن خود منطبق میسازد و رویکرد انتقادی از طریق این کهن الگو در شعر فروغ به وفور مشاهده می شود.
حبس، ناکامی، اسارات، تجربه های رمانتیک، ضد رمانتیک در کهن الگوی ذهن فروغ کاملا دیده شده و در شعرهایش به درستی و زیبایی یافت می شود.
سوژه شعر فروغ از تمام شدن فصل پر بار و شاداب زندگی خود خبر می دهد که آرامش و شادی در آن متجلی بوده است او تفاوت زن و دختر را با وجود کهن الگوی فصلی با ظرافت تمام به مخاطب القا می کند که دختر نماد معصومیت، باکرگی، بی تجربگی در دنیای واقعی است و زن نماد گناه، تجربه، معصومیت از دست رفته و پختگی در دنیای واقعی می باشد و به تنهایی زن جدا شده از بدنه ی دخترانگی می پردازد.
و دختری که گونه هایش را
با برگه های شمعدانی رنگ می زد، آه
اکنون زنی تنهاست
اکنون زنی تنهاست....
دکتر سحر صنیعی
مدرس دانشگاه و عضو شورای نویسندگان فراتاب
بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است
