کشورهایی که جوانمرگ شدند (بخش اول) | فراتاب
کد خبر: 6951
تاریخ انتشار: 12 آذر 1396 - 22:26
در طول تاریخ همواره کشورهایی بوده اند که طول عمر آنها به پایان رسیده و اکنون دیگر در نقشه جغرافیایی وجود ندارند. این کشورها به دلایل مختلف مانند حمله کشور دیگر، اتحاد یا فروپاشی از میان رفته اند.

فراتاب - گروه بین الملل-محمد حسن گودرزی: در حال حاضر در حدود 200 کشور در جهان وجود دارد اما در طول تاریخ همواره کشورهایی بوده اند که طول عمر آنها به پایان رسیده و اکنون دیگر در نقشه جغرافیایی وجود ندارند. این کشورها به دلایل مختلف مانند حمله کشور دیگر، اتحاد یا فروپاشی از میان رفته اند و در این میان برخی از کشورها هستند که طول عمر آنها حتی به یک دهه نیز نرسیده است. وب سایت LISTVERSE  نگاهی داشته به کشورهایی که در طول تاریخ کوتاهترین طول عمر را داشته اند و به نوعی جوانمرگ شده اند.

 

10- تانگانیکا (Tanganyika)

از 9 دسامبر 1962 تا 26 آوریل 1964

طول عمر: 1 سال و 4 ماه و 17 روز

شواهد نشان از حضور انسان در این منطقه از قرن دهم اما در دهه 1880 توسط آلمانی ها "مستعمره" و به طور رسمی در سال 1891 تبدیل به تحت الحمایه آلمان درآمد. (این بخشی از منطقه ای موسوم به  آفریقای شرقی آلمان بود که شامل  مناطق رواندا، تانزانیا، بوروندی و بخشی از موزامبیک را شامل می شد. این منطقه تقریبا سه برابر بزرگتر از آلمان بود.) آلمان ها هنگامی که شورشی محلی علیه یک شرکت استعماری به وجود آمد به این منطقه آمدند و به طور کامل اختیار این خش از آفریقا را در اختیار گرفتند. از زمانی که جنگ جهانی اول به پایان رسید، بریتانیا کنترل کشور را گرفت و در سال 1920 آن را قلمرو تانگانیکا نامید.(بلژیک سایر سرزمین هایی را که شرق آفریقا را تشکیل می دهند در اختیار گرفت.)نام سرزمین جدید از دو کلمه در زبان سواحیلی مشتق شده بود که به معنای "بادبان" و "بیابان" است، و ممکن است اشاره ای باشد به دریاچه ای است که در داخل آن قرار دارد.در سال 1962، بریتانیا همانطور که به بسیاری از مستعمره های سابق این کشور استقلال داد(گاهی با کشمکش بسیار) تانگانیکا را هم مستقل اعلام کرد. جمهوری جدید تقریبا دو سال پا برجا بود تا اینکه دولت تصمیم به پیوستن به کشور زنگبار را گرفت و این امر منجر به تشکیل کشور تانزانیا گردید.

 

9- دولت موقت هاوایی (The Provisional Government Of Hawaii)

از 17 ژانویه 1893 تا 4 جولای 1894

 طول عمر: 1 سال و 5 ماه و 17 روز

بعد از حدود یک قرن زندگی تحت سلطه دیوید کاکالوآ (David Kalakaua)، مردم این کشور علیه وی طقیان کردند. (مقام سلطنت را به نوعی تشریفاتی کردند). هنگامی که کاکالوآ در سال 1891 درگذشت، خواهرش لیلیووکالانی (Lili’uokalani) به عنوان ملکه به سلطنت رسید. (وی اولین و آخرین زنی بود که به این عنوان رسید). حکومت او طولانی نشد زیرا در کودتای سال 1893 سرنگون شد.

کمیته ای متشکل از بومیان رهبری کشور را برعهده گرفتند چالش اصلی آنها این بود که ملکه سرنگون شده تلاش داشت که حقوق مردم بومی را به آنها بازگرداند و به همین دلیل این کمیته تصمیم گرفت که به ایالات متحده ملحق شود تا از نظر اقتصادی نیز به نفع هاوایی باشد. (نکته جالب توجه این کمیته از بازرگانان و سیاستمداران سفیدپوست تشکیل شده بود.)

مجلس نمایندگان آمریکا در ابتدا به دلیل غیرقانونی دانستن این شورش از الحاق هاوایی جلوگیری کرد. (آن هم هنگامی که آشکار شد که ایالات متحده نیاز به یک بندر برای سوخت گیری در جنگ های دریایی در اقیانوس آرام دارد). دولت جدید، جمهوری هاوایی، بعد از اینکه تلاش ها برای الحاق به ایالات متحده نتیجه نداد در سال 1894 تشکیل شد. رئیس جمهور این کشور سانفورد بی. دوله (Sanford B. Dole) پسرعموی بنیانگذار صنایع غذایی دوله (Dole) بود. (در نهایت هاوایی در سال ۱۸۹۸، پس از اینکه درخواست اولیه آنها رد شده بود، به عنوان محدوده کشوری پذیرفته شد. مترجم)

 

8- ایالات متحده بلژیک (The United States Of Belgium)

از 11 ژانویه 1790 تا 2 دسامبر 1790

 طول عمر: 10 ماه و 21 روز

پس از اینکه اصلاحاتی از سوی  امپراتور روم مقدس، جوزف دوم در استان های بلژیک هلند اتریش اعمال شد (که بسیاری از آنها معاهدات موجود تا آن زمان را شکست) این کشورها در سال 1789 انقلاب کردند. در نهایت، آنها خود را یک کشور مستقل به عنوان ایالات متحده بلژیک اعلام کردند.

دو گروه محافظه کار و طرفداران ژان فرانس وونک (Jan Frans Vonck) سیاستمدار هلندی که خود را وونکیست (Vonckists) می نامیدند به منظور تشکیل حکومت و ارتش، با یکدیگر همکاری می کردند. پس از تصرف چند شهر، این گروه های انقلابی اعلامیه استقلال خود را در ژانویه سال 1790 صادر کردند و برای چند ماه موفق به نظر می رسیدند  با این حال، آنها هرگز توسط کشورهای دیگر به رسمیت شناخته نشدند. در تقلید از ایالات متحده امریکا این گروه های انقلابی اعلامیه استقلال خود را منتشر کردند. با این حال، به دلیل درگیری بین دو جناح و پیروزی های امپراتور مقدس لئوپولد دوم، که پس از مرگ برادرش در سال 1790 به قدرت رسید، ایالات متحده بلژیک از هم فروپاشید. اما این باعث ایجاد روح استقلال خواهی در مردم منطقه شد. در سال 1830، کشور بلژیک در طول انقلاب بلژیک استقلال خود را از هلند اعلام کرد.

 

7- پادشاهی لیتوانی (The Kingdom Of Lithuania)

از 16 فوریه 1918 تا 2 نوامبر 1918

 طول عمر: 8 ماه و 15 روز

وقتی آلمان در معاهده برست-لیتوفسک (Brest-Litovsk) کنترل منطقه لیتوانی را به دولت محلی داد، این دولت خواستار حفظ وضعیت خود به عنوان یک کشور مستقل شد. (می خواست لیتوانی و پروس را به یک کشور بزرگتر متصل کند و نوعی اتحاد جماهیر شوروی از نوع آلمانی را ایجاد کند) بنابراین دولت محلی استقلال خود را اعلام کرد و طرح هایی را برای رهایی از امپراتوری آلمان به رهبری قیصر ویلهلم دوم (Kaiser Wilhelm II) آغاز کرد.

با وجود اعتراضات بسیار علیه دولت، تاربیا (Taryba) (شورای لیتوانی) دوک ویلهلم فون اوراخ (Duke Wilhelm von Urach) به عنوان پادشاه لیتوانی انتخاب و در ازای 12 شرط، حکومت مشروطه سلطنتی در این کشور به وجود آمد. پادشاه جدید پادشاه هرگز در کشور جدیدش پا نگذاشت، گرچه یادگیری زبان لیتوانیایی را در تابستان به عنوان یکی از الزامات حکومت بر لیتوانی انجام داد. علاوه بر این، آلمانی ها انتخاب خود را داشتند و اعلام کردند که این کشور حق انتخاب رهبران خود را نداشت. اما جنگ جهانی اول به پایان رسید و آلمان ها ایده یک دولت استانی در لیتوانی را مطرح کردند. در2 نوامبر ، 1918، شورای پیشنهاد خود را از دوک اوراخ پس گرفت و با انحلال دولت سلطنت وی را پایان داد.

 

6-جمهوری فِرمِز (The Republic Of Formosa)

از 23 مِی 1895 تا 21 اکتبر 1895

 طول عمر: 4 ماه و 29 روز

پس از جنگ اول ژاپن و چین و پیمان شیمونوسکی (Shimonoseki) ژاپن کنترل جزیره تایوان را از دست چینی ها گرفته و این امر باعث خشم و نارضایتی ساکنان این جزیره شده بود. بنابراین، در ماه مه سال 1895، مردم تایوان استقلال خود را از ژاپن اعلام و کشور خود را جمهوری فِرمِز نامیدند. نیروی نظامی برای نبرد با ژاپنی ها تشکیل و از خواستار پشتیبانی بین المللی از خود شدند.( فرانسه یک کشتی جنگی و برخی از افسران خود را در ارتباط با رهبران جمهوری نگه گذاشت).

با این حال، حمایت های بین المللی هرگز به دست نیامد و فرمزی ها به طور جدی با ارتش ژاپن تا چند ماه درگیری و اکثر این نبرد ها  تا ماه ژوئن همان سال با شکست فرمز همراه بود. لیو یونگفو (Liu Yongfu) قهرمان مشهور چینی که با فرانسوی ها در ویتنام جنگید، تا اکتبر با یک پادگان 20 هزار نفری در نزدیکی شهر تاینان (Tainan)، پایتخت جمهوری، توانست مقاومت کند. یونگ فو بعد از دیدن شکست قریب الوقوع، از شهر فرار کرد و سربازانش را سردرگم کرد.

او در واقع موفق به تصرف یک کشتی تجاری با پرچم بریتانیا شد. (تا جایی که پس از اینکه ژاپنی ها وارد کشتی شدند و جستجوی بیهوده ای را برای یافتن یونگفو انجام دادند یک اختلاف دیپلماتیک جزئی رخ داد).جنگجویان تمام سلاح های خود را از دست دادند و ورود ژاپنی ها را به شهر خوشامد، پایان جمهوری فرمز و آغاز حکومت خارجی ها را که برای دهه ها ادامه یافت را شروع کردند.

بخش دوم

بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است

منبع: LISTVERSE

 

نظرات
آخرین اخبار