فراتاب: وقتی صحبت از فیزیک بدن به میان میآید، خانمها همواره در طول تاریخ جنس ضعیفتر نامیده شدهاند. آنها طعمههای آسانتری برای حمله از سوی مردان بودهاند. قربانی جنایات و تجاوزات جنسی بخصوص خشونتهای خانگی بودهاند. این مشکلات در همه جوامع روز به روز افزایش مییابد. به همین دلیل داشتن دانش هنرهای رزمی و جنگ تن به تن برای خانمها در دنیای امروز یک نیاز واقعی است.در این بین اما برخی دیدگاهها نسبت به یادگیری ورزشهای رزمی برای بانوان منفی است، و برخی خانواده ها در این زمینه چندان مایل به یادگیری فنون و ورزشهای رزمی توسط دخترانشان نیستند!
آیا ورزش هایرزمی باعث میشود خانمها از ظرافت و لطافت زنانه خود دور شوند؟
هیچ دلیلی مبنی بر این تفکر وجود ندارد، چنین زنانی هیچگاه به حرکاتی غیرزنانه روی نمیآورند. بلکه یاد میگیرند چگونه با فراگیری آن چه به سود آنهاست و به سلامت و تناسب اندامشان کمک میکند، از خود و بدنشان محافظت نمایند. هرچند حتی در جامعه به اصطلاح روشنفکر کنونی، هنوز این تفکر وجود دارد البته دلیل آن عدم آگاهی و وجود تفکراتی منفی در این زمینه میباشد؛ در حالی که راهبههای شائولینی در هزاران سال پیش در زمینه ورزشهای رزمی فعالیت میکردند، اما این تفکر هنوز در بین مردم رایج است.
بدن ظریف خانمها هنگام انجام این ورزشها آسیب نمی بیند؟
برخلاف آنچه اغلب تصور میشود، میزان بروز آسیبهای جدی در این ورزش پایینتر از برخی ورزشهای دیگر است و میزان بروز صدمه با میزان مهارت ورزشکار (رنگ کمربند) رابطه معکوس دارد.
ورزش رزمی خشونت میآورد؟
ورزشهای رزمی به خودی خود خشن نیستند و این ما هستیم که برداشت عجیبی از ورزشهای رزمی داریم. درست است که ورزشهای رزمی براساس اصل دفاع از خود ساخته شده و پیشرفت کردهاند، اما احترام و دفاع از صلح و دوستی زیربنای این ورزشهاست. یک هنرجوی رزمیکار میآموزد که همیشه با حرکات دفاعی شروع کند، نه با حمله و در هر کدام از مراحل این رشته (کمربندها) هنرجو مسائلی مانند نظم و انضباط، احترام و تواضع، صبر و تحمل، بردباری و شکیبایی و استقامت و روحیه شکستناپذیری را میآموزد.
گزارش از سهیلا خالدیان، مربی کاراته
بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است