فراتاب: این دو نفر، نه بخاطر علاقه به راکی و رامبو اینگونه لباس پوشیدهاند! و نه از سلبریتینماها و قهرمانان تقلبی جهان مجازی و شکارچیان لایک و فالاور و اتلاف وقتمان در اینستاگرام هستند! سوختگی و برنزه بودن رنگ صورتهایشان هم نه بخاطر نشستن در سالن سولاریوم است و نه به دلیل لم زدن و گرفتن حمام آفتاب در لب ساحل!
اینان دو تن از اعضای مردمی و داوطلب انجمن چیای سبز مریوان هستند که دوشادوش دهها نفر دیگر، این روزها و شبها جان و زندگیشان را در مشتشان نهاده و به میان شعلههای سوزان و بیرحم آتش آمدهاند تا بدون تجهیزات خاص و عمدتا با دستان خالی اما با همت و ارادهای عالی نه فقط جنگلهای زاگرس بلکه به نوعی زندگی یکایک ما را نجات دهند!
فکر میکنم اگر خیلیها جهانی شدن را انکار کرده و یا نمیدانستند با جهانی شدن انتشار ویروس کرونا، دیگر فهمیدهاند زندگیمان فارغ از هر مرز و جغرافیا، نژاد، زبان، مذهب، جنسیت و ... بسیار بیشتر از آنچه که فکر میکنیم به یکدیگر گره خورده و به تعبیری همسرنوشت هستیم!
اصولا ما سه نسل مختلف از حقوق بشر داریم، نسل اول حقوق بشر بر حقوق مدنی –سیاسی تاکید دارد، نسل دوم از حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی صحبت میکند و اما نسل سوم بر حقوق همبستگی تاکید دارد جایی که بر چهار حوزه مهم زندگی ما یعنی حق بر صلح، حق بر توسعه، حق بر محیط زیست و حق بر میراث مشترک دلالت میکند!
وقتی میگوییم حق بر محیط زیست، یعنی هر انسانی این حق طبیعی را داراست که در محیط زیستی سالم زندگی کند و باید حکومتها و نهادهای محلی، ملی و بینالمللی در مسیری فکر، برنامهریزی و حرکت کنند که ضامن و حافظ محیط زیست سالم باشد!
افرادی که در این تصاویر میبینیم هیچیک عضو نهاد، سازمان و یا گروهی که طبق قانون وظیفه حفاظت از محیط زیست را دارند نیستند برای فداکاری و مسئولیتشان هم نه حقوقی میگیرند و معمولا نه پاداشی دریافت خواهند کرد! متاسفانه اصولا سازمانهای مسئول به دلیل بوروکراسی معیوب، ناکارآمدی و ... بسیار دیر به این بحرانها ورود میکنند و در بیشتر مواقع هم مصداق بارز نوشداری پس از مرگ سهراباند!
دنیای پیچیده و پر از مشکل و بحران ما امروز بیش از هر زمانی دیگر به اندیشهها و افرادی نیاز دارد تا بسیار عملگرایانه و صحیح و بدون فوت وقت به میدان آمده و بجای گشتن دنبال مقصر، خود دست به کار شده و مرهمی بر جراحات شوند! درست مانند فعالین محیط زیست! که عاشقانه و بدون پشتوانهای و گاه با بودن موانع بسیاری، هروقت در نقطهای و مکانی احساس کنند حضورشان میتواند موثر باشد لحظهای درنگ نمیکنند، پاشنه کفش را بالا کشیده و خود را میرسانند حال آنجا چه منطقه زلزله زده سرپل ذهاب در کرمانشاه باشد یا مناطق سیلزده در لرستان، خوزستان و بلوچستان و چه جنگلهای به عمد یا سهو آتش گرفته زاگرس در سراسر منطقه شمال غرب تا جنوب کشور باشد!
بایست تاکید کرد قهرمانان واقعی دنیای امروز ما این افراد هستند افرادی از مکتب شریف باجور و ادامه دهنده راه کسانی مانند مختار خندانی که زندگی امروز ما بیش از هر زمانی به بودن چنین افرادی وامدار است! این افراد عملگرا با افکار سبز و اراده پولادین، الگوهای پیشروی زیست مدنی در جهان مدرن هستند ولو در شهری دورافتاده و روستایی محروم در کردستان، بلوچستان و .... زندگی بکنند! و حداقل وظیفه ما دستمریزاد گفتن به آنان و پاسداشتن راه و ارادهشان است چه بصورت کلامی چه بصورت نوشتاری و چه به طرق دیگر چرا که ما میبایست اولا قهرمانان واقعی زندگیمان را بشناسیم و ثانیا پاسدار همت و اراده و اندیشهشان باشیم!
نویسنده: اردشیر پشنگ
عکسها از شیرکو کانیسانی
بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است