فراتاب - گروه ترجمه: «نمی دانم پس از این چه اتفاقی در مورد توافق خواهد افتاد.» ترامپ هفته گذشته در مصاحبه با «ماریا بارتیمو»، مجری فاکس نیوز با تأکید مجدد بر این موضوع افزود: «خواهیم دید که چه اتفاقی می افتد.»
او در اظهاراتی همسویی توافق هسته ای ایران با منافع ملی آمریکا را رد کرد و همزمان با تحمیل تحریم هایی غیرهسته ای، از کنگره خواست تا با بازنگری در قوانین، ضوابط مربوط به توافق را سخت تر کند. کاخ سفید به خوبی واقف است که برهم زدن توافق با ایران، پیامی را به پیونگ یانگ ارسال خواهد کرد، اما اینکه چنین اقدامی به چه سوء تفاهمی منجر شود و خطرات احتمالی آن مشخص نیست.
چاک تاد مجری شبکه ان.بی.سی از نیکی هیلی، نماینده ایالات متحده در سازمان ملل پرسید: «اگر ایالات متحده توافق هسته ای ایران را برهم بزند، چطور ممکن است رهبر کره شمالی به تکرار این الگو امیدوار باشد؟» هیلی در پاسخ گفت: «دقیقاً همه تلاش های ما در رابطه با توافق با ایران، موضوع کره شمالی است.»
او افزود: «چیزی که اقدامات ما به رژیم کیم جونگ اون مخابره می کند این است که انتظار نداشته باشید ما یک توافق بد را تحمل کنیم. همچنین اینکه اگر ما در هر موضوعی به نتیجه ای برسیم خودتان را برای پافشاری ما بر آن آماده کنید. انتظار داشته باشید که شما را در قبال اقداماتتان مسئول قرار دهیم. قرار نیست همه چیز برای شما مفت و مجانی تمام شود.» هیلی ادامه داد رد توافق هسته ای ایران، به جامعه بین المللی این پیام را به وضوح ارسال می کند که «ببینید این یک توافق است چه شما خوشتان بیاید چه خوشتان نیاید» هیلی همچنین در مصاحبه دیگری با «جورج ستفانوپولوس» و شبکه ای.بی.سی در همان روز بر منطق پیشینش تأکید بیشتری کرد؛ رد توافق نشان از آن دارد که ایالات متحده مذاکره کنندگانی تیزبین و دقیق دارد که به سخت گیری و انصاف آنها می توان اعتماد کرد.
اما مسئله این است که رد کردن توافق، چنین پیامی را مخابره نمی کند. حتی خود هیلی هم بارها تکرار کرده که تهران – با وجود اینکه در بسیاری از زمینه ها مانند دیگر دولت ها رفتار نمی کند – به توافق کاملاً پایبند بوده است (جیمز متیس وزیر دفاع و ژنرال جوزف دانفورد، رئیس ستاد مشترک آمریکا نیز این موضوع را تایید می کنند). اما هیلی همچنین می گوید از آنجا که ایران (بجز پایبندی به توافق) «اقدامات بد دیگری» هم انجام می دهد، لازم است در توافق مجدداً بازنگری شود، اما استدلال او درست نیست.
اگر گفته های متیس،دانفورد و دیگر ناظران درست باشد، ایران در راستای گفته هایش حرکت می کند و اقدام درست این است که از برجام به مثابه مبنایی مبتنی بر اعتماد برای گفتوگو درباره دیگر مسائل از طریق دیپلماسی استفاده کنیم و برهم زدن این اساس، غلط ترین تصمیم ممکن است.
از منظر کره شمالی اما این اظهارات ترامپ یک نقطه عطف به حساب می آید، زیرا در چنین شرایطی با حسن نیت نشستن بر سر میز مذاکره با آمریکا تصمیم احمقانه ای است. «تروی استانگارونه» از موسسه اقتصادی کره (یک اتاق فکر وابسته به دولت کره جنوبی) در این باره می نویسد: «اگر آمریکا از توافق ایران خارج شود، کره شمالی این فرصت را به دست می آورد که به درستی ادعا کند، دست یابی به توافق با دولت ترامپ پشیزی ارزش ندارد. زیرا هرگاه دولت جدیدی در آمریکا بر سر کار بیاید می تواند حتی اگر این کشور کاملاً به توافق پایبند بماند، به سادگی سعی کند کره شمالی را وادار به مذاکره مجدد در مورد دیگر مسائل کند»
اگر پایبندی به توافق که اجماع و تایید جهانی را نیز پشت سر خود دارد برای جلوگیری از اینکه واشنگتن بخواهد توافق را تغییر دهد کافی نباشد، پس اصولاً فایده توافق چیست؟
چین، متحد اصلی کره شمالی به سرعت متوجه این روند شد. سردبیر خبرگزاری رسمی چین در این باره گفت: «خروج از برجام اعتبار آمریکا را از بین می برد. همچنین ضربه بدی به تلاش برای منع گسترش تسلیحات هسته ای است و سابقه بدی نیز به وجود می آورد که تلاش چندملیتی برای یافتن یک راهکار صلح آمیز برای حل بن بست هسته ای شبه جزیره کره از طریق مذاکراه مختل خواهد کرد.»
بنابر این پاسخ پیونگ یانگ مبنی بر اینکه تا وقتی پیشرفت های بیشتری در زمینه موشک های بالستیک به دست بیاورد، علاقه ای برای ورود به مذاکرات ندارد، غیرمنتظره نیست. یکی از مقامات کره شمالی در این بار گفت: «ما می خواهیم پیش از آنکه با دولت ترامپ وارد مذاکره شویم، پیام روشنی مبنی بر اینکه جمهوری خلق کره شمالی ظرفیت تدافعی و تهاجمی قابل اتکایی در برابر هر گونه تهاجم از سوی آمریکا دارد بفرستیم.» از این رو تصمیم پیونگ یانگ نشان می دهد که واشنگتن به تعهداتش پایبند نیست.
اگرچه کاخ سفید قصد دارد مسائل را با هم مرتبط کند، گرفتن چنین نتیجه ای از سوی کره شمالی غیرمنطقی نیست. برای رژیمی که در پی حفظ بقاست، صرف وجود این احتمال که آمریکا ممکن است پس از به دست آمدن توافق در راستای گرفتن امتیازات بیشتر اقدام کند، کافی است تا از شکل گیری دیپلماسی سازنده جلوگیری کند.
همچنین خود ترامپ نیز به اندازه هیلی و دیگر اعضای کابینه، ممکن است از تاریخ مذاکرات طولانی و پیچیده سرخورده شوند، اما مسئولیت آن ها در قبال امنیت آمریکا ایجاب می کند که متیس را به توافق با کره شمالی از طریق دیپلماسی تشویق کنند. زیرا تنها آلترناتیو دیپلماسی که جنگ فاجعه بار هسته ای است، حتی با مفروض گرفتن پیروزی آمریکا نیز قربانیان زیادی خواهد گرفت.
منبع:پایگاه رر
بتراییرگردان به فارسی: مائده دوست
بازنشر این مطل با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است
