کد خبر: 4874
تاریخ انتشار: 16 آذر 1395 - 11:20
دانشجو دغدغه ها و آرمانهایی را در ذهن می پروراند که همگی اینها مستلزم هزینه است چگونه در مسیری قدم نهی که بدانی نیمه مسیر دستان مدد رسانت دیگر هوادارت نیستند؟

فراتاب – گروه سیاسی: زن یا مرد بودن مهم نیست، مهم رفاقتی است که در پس جنبش های دانشجویی نهفته است، روز 16 آذر به نام روز دانشجو نامگذاری شد نامی که گره های پیشرفت و پسرفت مملکت  را در دستان گره کرده ی خود جای داده است. براستی دانشجو کیست و چه از این دنیای فانی می طلبد و چه شد که روزی را در اوراق تاریخ به نام خود به ثبت رسانیده اند؟

24آبان 1332، اعلام شد که نیکسون رئیس جمهور امریکا از طرف آیزنهاور به ایران می آید تا نتایج پیروزی سیاسی امید آفرینی را که در ایران نصیب طرفداران تثبیت قوای آزادی شده است را ببیند ولی به جای استقبال صحنه ای علی رغم انتظارش مقابل دیدگانش ترسیم می گردد.

16 آذر روز مقاومت و ایستادگی دانشجویان ایرانی در برابر استبداد و زورگویی های غربیان بود و همین خود باعث ثبت در دفتر تاریخ شد. دانشجو دغدغه ها و آرمانهایی را در ذهن می پروراند که همگی اینها مستلزم هزینه است چگونه در مسیری قدم نهی که بدانی نیمه مسیر دستان مدد رسانت دیگر هوادارت نیستند؟ دانشجو امید را در دلش می پروراند و اعتماد به نفس را از مجریان می طلبد کاش به دنبال جذب دانشجو در مراکز دانشگاهی و هجوم سیل عظیم این دانشجویان به دانشگاه و سرمایه های هنگفت در پس این ازدحامات مسئولین کمی بیش از آنچه که هست به علم و فرهنگ بها می دادند

براستی دور از انصاف است که در وجودت آرزوی پیشرفت و عدالت را بگسترانی و آن زمان که به روز موعود می رسی چیزی جز سراب نبینی.

کاش دانشجو پس از فارغ التحصیلی اش حس امنیت تحصیلی در وجودش مشتعل می گشت و به همین امید چراغ های دانش را یکی پس از دیگری روشن می ساخت.

کاش پس از برپایی کرسی های آزاد اندیشی دانشجوی لب به سخن گشوده از ترس در پستوی پناه نبرد و حس انتقاد در روح دانشگاه لانه کند.

براستی هیچ با خود فکر کرده اید آن زمان که اسم جنبش دانشجویی می آید اذهان متوجه دانشجو می شود یا متوجه مردانی که در این جنبش فعال بودند؟

و این براستی دور از عدالت است که زنان در گوشه های دفتر تاریخ این گونه مخفی بمانند  و تمام وقایع به نام مردان رقم بخورد و در پی همین خواه ناخواه اعتماد به نفس زنان می میرد و این بزرگترین ظلم تاریخ به این شیرزنان است و بالاخره منجر به آسیب بنیان علمی دانشگاه خواهد گردید.

کاش روزی برسد که در تقویم روزگار 16 آذر با روز مساوات زنان و مردان متقارن گردد که اگر اینگونه شود براستی مملکت ایران دهه ها جلوتر از زمان خود حرکت  خواهد کرد زیرا که زن ومرد یک روح در اجسام مختلف می گردند که دست فرشتگان آنها را تا به عرش می رساند.

 

نویسندگان: خدیجه کارگراسفندآبادی (دانشجوی دکترای علوم سیاسی) و آرزو رحیمی (دانشجوی دکترای علوم سیاسی)

توجه: مطالب مذکور لزوماً دیدگاه فراتاب نیست

بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است

نظرات
آخرین اخبار