فراتاب: در هر ساعت از شبانه‌روز که زنگ در خانه‌ی عمو سیای مهربان را می‌زدیم، با لبخند، روی خوش و عشق در خانه را به روی‌مان باز می‌کرد. خانه همیشه بوی عشق می‌داد و شیرینی‌های بی‌نظیر مهرنوش خانم کام‌مان را شیرین می‌کرد. با صدای تار یحیی و نوای دلنشین سه‌تار و پنجه‌های شیرین‌شان روح‌مان را نوازش می‌کردند. از شهناز و عبادی و موسوی و بنان و ... می‌گفتند و وصل می‌شدیم به روزهای خوب ...

سیاوش نورپور نوازنده‌ی تار، سه‌تار، تنبور و آهنگساز موسیقی ایرانی و محلی کرمانشاهی در ۲۸ آذرماه سال ۱۳۲۸ در محله‌ی فیض‌آباد، دیده به جهان گشود. علاقه‌ی پدر به موسیقی و پخش صفحات فاخر آن زمان نقش بسزایی در علاقه‌مندی سیاوش به موسیقی داشت. صفحات قمرالملوک وزیری، سید علی اصغر کردستانی، ادیب خوانساری، تاج اصفهانی و بدیع‌زاده را عاشقانه گوش می‌داد و ارادت خاصی به نوازندگان تار و سه‌تار داشت و همیشه شیفته ساز بزرگانی چون احمد عبادی، حسن کسایی، جلیل شهناز و مرتضی محجوبی بود.

در سال ۱۳۵۰ردیف‌های موسیقی ایرانی را نزد استاد منصور معارفی فرا گرفت و با ارکستر فرهنگ و هنر موسیقی کرمانشاه تا سال ۱۳۵۳ همکاری مداومی داشت. در آن سال نزد خانم شهرستانی نوازنده پیانو و فوق لیسانس موسیقی کلاسیک، سلفژ را فرا گرفت.

بحور شعر و موسیقی، کتاب بحورالالحان اثر فرصت الدوله شیرازی و کتاب‌های عبدالقادر مراغه‌ای و فارابی را بر مبنای بحورالالحان از احمد اردلان که از فضلای کرمانشاه بود آموخت و همزمان فن شعر و آواز را به شیوه‌ی مثنوی خوانی به سبک مرحوم درویش حسن خراباتی به مدت بیست سال و هفته‌ای دو جلسه، در زمینه فن بیان شعر و موسیقی فرا گرفت.

اکثر آثار موسیقی کرمانشاه شامل موسیقی مناطق کلیایی و اورامانات را با مرحوم استاد حشمت الله مسنن و همچنین آواز را از استاد حاج ابراهیم کیمند که از شاگردان بارز درویش حسن خراباتی بودند فرا گرفت.

در تهران نیز با بزرگانی همچون مرحوم استادحسن یکرنگی که از اساتید بزرگ و رفیق گرمابه و گلستان مرحوم نورعلی‌خان برومند بودند شب‌های دوشنبه در محضر ایشان و در منزل شخصی استاد یکرنگی در تهران که همواره میعادگاه اکثر آوازخوانان و نوازندگان قدیمی بود حضور داشته و این نشست‌ها را که در آنها به تحلیل قطعات موسیقی قدیمی پرداخته می‌شد، پربارترین و ارزشمندترین کلاس‌های موسیقی خود تلقی می‌کردند، در همین راستا همچنین کتاب‌های اول و دوم هنرستان موسیقی را نزد دوست و استاد گرانقدر خود استاد علی ناظری آموخت و طی همین آموزش‌ها با حاجی‌خان ناظری آشنا و به مدت ۲ سال از محضر ایشان کسب فیض نمود.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی همکاری خود را با رادیو و تلویزیون کرمانشاه آغاز کرد و در سال ۱۳۵۸ در مركز حفظ و اشاعه موسیقی کرمانشاه با نظارت مرحوم مسعود زنگنه سرپرستی گروه تنبور نوازان را بر عهده گرفت. نورپور با اشتیاق فراوان به تشکیل گروه‌های شمس، که حاصل آن آلبوم صدای سخن عشق به خوانندگی دوست و استاد هنرمندشان شهرام ناظری بود و در این آلبوم دو اثر معروف «مردان خدا» که شهرام ناظری و همچنین سیدجلال محمدیان با اجرای زیبای خود آن را ماندگار ساختند و نیز آهنگ «یا رب» به خوانندگی شهرام ناظری که با استقبال فراوان روبرو شد و نیز به تشکیل گروه مشتاق همت گمارد که خوانندگان این گروه آقایان مجتبی زرین‌ماه، حشمت‌الله لرنژاد، حسین البرزی و علی علیئی بودند.

در سال ۱۳۶۸کنسرت گروه در تالار وحدت تهران با آهنگ «باز هوای وطنم» اجرا شد که مورد توجه تمام مردم ایران قرار گرفت، پس از آن کنسرت‌های زیادی را در سطح کرمانشاه، تهران و دیگر نقاط کشور اجرا کردند که حاصل این فعالیت‌ها در نوار منتخبین جشنواره به خوانندگی زرین‌ماه و البرزی و نوار «دنگ دل» به خوانندگی حشمت‌الله لرنژاد و حسین البرزی و کاست «مهرنوشان» که بداهه نوازی سیاوش نورپور به همراه دفنوازی احمد خاک طینت و تنبک حمید مقدم است جمع‌آوری شده است.

به توصیه بزرگان موسیقی ایران نظیر استاد نورعلی برومند، استاد احمد عبادی و استاد حسن کسایی به جمع‌آوری موسیقی‌های مهجور و فراموش شده کُردی و موسیقی عرفانی پرداخت که حاصل این فعالیت‌ها در آلبوم‌ها و کنسرت‌هایش ارائه گردید.

ملودی‌های نابی را در ذهن داشت، از آنهایی که مانند «مردان خدا» جاودانه می‌شد. آهنگ‌هایش را مدام زمزمه می‌کرد و هنوز امیدوار بود دستان هنرمندش که رنگ پیری برآنان نشسته بود توان سال‌های جوانی را بازیابد و کارها را ضبط کند. اما آن نواهای آسمانی را در ۲۶ تیرماه ۱۴۰۱ با خود برد و از حضور و مهرشان بی‌بهره ماندیم و افسوس که کرمانشاه دیگر نورپور ندارد.

نویسنده: سیده دنیا شهیدی – خبرنگار گروه فرهنگ و هنر فراتاب

بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است