فراتاب - گروه سیاسی: خبر شوکه‌کننده بود و به‌سرعت منتشر شد: «سیلی نماینده‌ی سبزوار به صورت یک سرباز وظیفه». رسانه‌های خارجی به‌سرعت این خبر را پوشش دادند و طبق معمول از همان ابتدا بر طبل تکذیب نواخته شد، و روایت‌های متفاوتی از حادثه، از پیاده نشدن نماینده تا زدن باتوم توسط سرباز، و غیره مطرح شد. در آخر پس از بررسی دوربین‌های کنترل ترافیک و اثبات واقعه، بالاخره از مردم معذرت‌خواهی شد! که به نظر نگارنده در همان ابتدا به‌جای حاشا کردن می‌شد عذرخواهی و دلجویی کرد که می‌توانست تا حدودی موجب کاهش درد ماجرا شود.
روی سخنم با شما نماینده‌ی عزیز است. می‌دانید ردای وکالت از چه کسانی به شما رسیده است؟ قطعاً با رأی مردم. اجازه دهید به‌عنوان یک دانش‌آموز سیاست برای شما از افرادی پیش از شما فارغ از گرایشات و قضاوت‌های سیاسی سخن بگویم. افرادی مثل دکتر غنی که به گواه مخالفان و موافقان تلاش بسیاری را در جهت توسعه‌یافتگی و سلامت مردم شهرش برداشته است و آثار خدمات ارزنده‌ی ایشان باعث فخر و مباهات دیار سربداران است. همچنین زنده‌یاد دکتر راه‌چمنی، مهندس سبحانی‌فر و دکتر خیرآبادی و افرادی دیگر که در جهت اعتلای نام شهرشان و گره‌گشایی از مردم تمام تلاش خود را می‌کنند.
جناب نماینده‌ی عزیز! شما و همفکران سیاسی‌تان در شعارهای انتخاباتی خود از اسم یاران انقلاب استفاده کرده‌اید، که البته برای من تداعی‌کننده‌ی شعری با این مضمون بود: «کافرم من اگر از این شیوه تو ایمان داری»
برای مردم این شهرِ انقلابی از (شهید) فاضل‌ها، کریمی‌ها و مختاری‌ها وصف‌ها و سخن‌ها رانده شده، که مثل همان سرباز وظیفه، جز خدا کسی را نداشتند و جانانه از مملکت خود دفاع کردند. برای مردم این شهر، انقلابی یعنی شهید حشمتی‌فرها و احمدی‌ها که در آنجا که باید برای محرومیت‌زدایی و توسعه‌یافتگی تلاش می‌کردند، درس و تحصیل را رها کرده و برای سازندگی رهسپار روستاها می‌شدند تا قدمی برای همشهریان خود بردارند. در این دیار هرجا سخن از سبزوار بوده از مفاخر آن مثل دکتر علی شریعتی، محمود دولت‌آبادی و حمید سبزواری به نیکی یاد می‌شده است.
در پایان به‌عنوان یک همشهری کوچک از شما می‌خواهم که از این قبای وکالت، به قول علمای سیاسی در جهت خیر و سعادت و توسعه‌ی متوازن شهر خود استفاده کنید تا مایه‌ی سعادت و رستگاری شود، نه مایه‌ی شر؛ و گمان می‌برم که شرمندگی و سرخیِ آن سیلی (حتی اگر به گفته‌ی شما نواخته هم نشده باشد) تا مدت‌ها روی صورت مردم سبزوار خواهد ماند و این شعر سیف فرغانی در ذهنم مرور می‌شود:
بادی که در زمانه بسی شمع‌ها بکشت
هم بر چراغ‌دان شما نیز بگذرد
عمر انسان زودگذر است و به همان میزان عمر وکالت شما نیز! و آنچه پس از شما می‌ماند سبزوار است با قدمت و جغرافیای تاریخی. باشد که بتوانید باعث اعتلای آن شویم.
نویسنده: دکتر حمید احمدی - پژوهشگر علوم سیاسی
بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است
