فراتاب: در واتساپ منتظر دریافت نوشته یکی از همکارانم هستم، اما بجای نوشته، یک فایل صوتی کوتاه باصدایی گریان وکلمات بریده بریده ونامفهوم می‌فرستد مجبور می‌شوم چندبار گوش دهم تا علت این گریه و آشفتگی کلام را دریابم، به زحمت کلمات آتش‌سوزی جنگل، اورامانات و مختار خندانی را متوجه می‌شوم، بلافاصله به صفحه اینستاگرام مختار می‌روم.
پنج استوری روی صفحه‌اش هست ده ساعت قبل در واکنش به تداوم آتش سوزی‌ها و کم اثری مسئولان، چنین استوری و انتقاد کرده: «مسئولین محترم آمده ازمرکز استان مثل دیروز با تشریف فرمایی‌تان به منطقه حفاظت شده بوزین و مرخیل وگرفتن چندعکس از زاویه‌های مختلف وگرفتن ژست‌های مناسب موجبات اطفاء حریق دره ژاله و لانه‌وان رافراهم سازید ... منتظر شوآف پرعکس‌تان هستیم»
او سپس دوساعت بعد استوری دیگری با تصویری از آتش‌سوزی جنگلهای بلوط را منتشر می‌کند و در بالای عکس از مردم محلی منطقه عاجزانه درخواست کمک برای اطفای حریق می‌کند و به کُردی می‌نویسد: «عه‌شره‌تی سه‌ربه‌رزی ئیناخی فریا که‌ون» (عشیره پرافتخار ایناخی به فریاد برسید) و اما پس از این خبری از استوری دیگری نیست بلافاصله صفحه گروه ژیوا که او خود سخنگوی‌اش است را چک می‌کنم، و متاسفانه کوتاه و تلخ چنین نوشته‌اند: «با نهایت تاسف و تالم، مختار خندانی، سخنگو، عضو هیات موسس و عضو کمیته عملیاتی انجمن ژیوا در آتش‌سوزی امروز مناطق حفاظت شده بوزین و مره‌خیل جان باخت.»
هنوز هم اما باور نمی‌کنم او را از نزدیک ندیده بودم اما چند باری کوتاه در فضای مجازی هم‌کلام شده بودیم، جوان، شجاع، رک و مرد عمل بود؛ آخرین چت‌مان را نگاه می‌کنم، به بهانه بازنشر کردن یک پُست از او درباره وضعیت آتش‌سوزی‌ها در جنگلهای زاگرس، برایم نوشته بود «سپاس دوکتور گیان» (سپاس دکتر جان) در جوابش نوشته بودم «ئیراده‌ت ماندو نه‌بون» (ارادت خسته نباشید) و جواب داده «سپاس ئوستاد گیان» ...
اما این هنوز کل ماجرا نیست به ساعتی نرسیده، تصاویری دیگر در فضای مجازی منتشر می‌شود و خبر می‌دهند جوانان رعنا و از جان گذشته دیگری نیز با نام‌های یاسین کریمی و بلال امینی همراه با کاک مختار در حین اطفای حریق جان‌شان را از دست داده است
و چه بی‌معنی و توخالی می‌شوند کلماتی نظیر «استاد»، «دکتر»، «مسئول» و ... در برابر عظمت انسان‌هایی چنین وارسته، شجاع و اهل عمل.
کاک مختار عزیز استاد تو بودی نه ما، مسئول تو بودی نه آقایان، اهل عمل و اخلاص شماها بودین نه این همه مدعیان،
و چه زود، چه زود پیوستید به کاروان آزادگان نامیرایی چون شریف باجور، البرز زارعی و ...
یادتان گرامی ای سلحشوران وطن
ئه‌ی روله نه‌مه‌ره‌کانی نیشتمان
نویسنده: اردشیر پشنگ
بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است
