فراتاب_ گروه بین الملل: چند روز از حملات ارتش ترکیه به مناطق شمال سوریه به عنوان بخشی از خاستگاه و زادگاه کُردها می گذرد و هر کسی از ظن خود این رویداد را تحلیل و تبیین کرده است و به مخالفت با اقدام غیرعقلانی دولت اردوغان برخاسته است. دولتی که به عنوان بخشی از پروژه نابودی سوریه و محور مقاومت و به زعم خود احیای اندیشه های نوعثمانی در دام و تله ی جنگی خانمان سوز علیه دولت و مردم سوریه افتاد. اردوغان بر خلاف موفقیت و ایجاد ثبات در رشد شاخصه های اقتصادی ترکیه، نتوانست در عرصه سیاست خارجی به موفقیت های چشمگیری دست یابد.چنانکه روابط او با بیشتر دولت های عرب منطقه و حتی اسرائیل و افزون بر این ها کشورهای اتحادیه اروپا با فراز و نشیب بسیاری همراه بوده است.
در روزهای اخیر اقدام دولت اردوغان در حمله به مناطق تحت حاکمیت کردهای سوریه با چراغ سبز «دولت ترامپ» بازتاب های زیادی در محافل خبری و رسانه ای داشته است و با مخالفت طیف های وسیعی از اقشار مختلف و نخبگان سیاسی و حتی علمی و ادبی سایر کشورها مواجه شده است. رویکرد خشونت بار دولت اردوغان به رویدادهای همسایه اش، سوریه، نه تنها نمی تواند در دراز مدت به حل مشکلات ملی و منطقه ای ترکیه کمک کند بلکه خود یکی از پایه های ایجاد گسست های قومی و مذهبی در منطقه خواهد شد. اردوغان باید بداند راه حل مشکلات قومی و ملی ترکیه با اسلحه و توسل به قوای قهریه قابل حل و فصل نیست. او شاید بتواند به طور موقت مشکلات مرزی و ارضی دولت مطبوع خود را پایان بخشد اما به نیکی می داند تا تحقق خواسته ها و مطالبات کُردهای ترکیه عملی نشود و «مسئله کُرد» را در داخل ترکیه خاتمه ندهد، نه او و نه هیچ رئیس جمهوری در ترکیه نخواهد نتوانست به ترکیه ای آباد و قدرتمند امید داشته باشد.
اردوغان به مانند هر سیاستمداری نشان داده است تنها چیزی که برای او اهمیت دارد تنها و تنها« منافع ملی» کشورش است. چنانکه روزگاری که زمینه ها را برای کسب قدرت در ترکیه مهیا می کرد، «عبدالله اوجالان» را می ستود ولیکن چندی بعد از سوار شدن بر مرکب ریاست جمهوری ترکیه با این سیاستمدار کُرد همان کرد که گذشتگان او کردند و یا در رویارویی با اسرائیل علیرغم رفتارهای فریبنده او در حمایت از آرمان فلسطین، در پس پرده با سیاستمداران اسرائیل روابط دولتش را با تل آویو «استراتژیک» می خواند. او خوب می داند اگر امروز او با حمایت و چراغ سبز ترامپ توانست بر «کردستان سوریه» یورش ببرد ممکن است روزی دولت و حاکمیت او وجه المصالحه قدرت های دیگر قرار گیرد و به طور قطع می داند که در دنیای سیاست دوست و دشمن واقعی معنا و مفهومی ندارد.
اردوغان باید بداند برای حل «مسئله کُرد» در ترکیه تشبث به قوای قهریه و استفاده از حربه سرکوب در سطح ملی و منطقه ای نه تنها نمی تواند راه حل مسئله باشد بلکه خود عاملی تنش زا است که روزی ممکن است نه تنها او و دولتش بلکه کل حاکمیت و تمامیت ارضی ترکیه را در کام نابودی بکشاند. در این بین به زعم تمام صاحب نظران این اقدام دولت اردوغان و چراغ سبز ترامپ به او و سکوت معنادار «تل آویو» و مخالفت های ظاهری سایر دول اروپایی با اقدام آنکارا ، بزرگترین خدمت به دولت اسد و دمشق بود که توانست بعد از هشت سال بدون کمترین هزینه به «کردستان سوریه» بازگردد. در پس پرده دنیای سیاست چه می گذرد؟ باید منتظر ماند. آنچه مسلم است دولت اردوغان و آیندگان او از این رویکرد جنگ طلبانه طرفی نخواهند بست و تنها بر بحران های ملی و منطقه ای دامن خواهند زد و سایر دول و ملل منطقه هم باید آگاه باشند رویکرد مسالمت آمیز و تساهل مذهبی و ملی متضمن توسعه و آبادانی همه کشورهای خاورمیانه است.
برومند سورنی، دانشجوی دکترای تاریخ، پژوهشگر مسائل کردستان
بازنشر مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلاملانع است!
