بهره ما از تکنولوژی | فراتاب
کد خبر: 6000
تاریخ انتشار: 17 فروردین 1396 - 21:14
زهرا فرشچیان
در این عصر تکنولوژی و جهش همگی ما به راستی با پنجره هایی به مانندِ تلویزیون، لپ تاپ و کامپیوترهایمان و گوشی های نزدیک تر از رگ گردنمان که دنیای بیرون تر از خانه، بیرون تر از مرزها را به تصویر می کشند آشنا هستیم...

فراتاب - گروه اجتماعی: در این عصر تکنولوژی و جهش همگی ما به راستی با پنجره هایی به مانندِ تلویزیون، لپ تاپ و کامپیوترهایمان و گوشی های نزدیک تر از رگ گردنمان که دنیای بیرون تر از خانه، بیرون تر از مرزها را به تصویر می کشند آشنا هستیم. دیگر حتی کودکی هم نیست که باز کردن این پنجره ها را بلد نباشد! به گونه ای که گوشی هایمان آشناترین و محرم ترین رفقای ما شدند اما در حقیقت  به سان وزنه هایی اند که بی آنها توان حرکت نداریم.

اما بهره ما از تکنوژی واقعاً چیست؟!

در خیالم دو راهی ای را به تصویر می کشم!  

راهی صاف و هموار بی هیچ شیبی راحت برای دویدن در زندگی و حریم خصوصی دیگران گاهی هم راهی احداث شده صرفاً برای خرامان خرامان راه رفتن و به رخ کشیدن خود والایشان، همان خودِ والای در متل قو و سواحل قناری که با سلفی هایش در اینستاگرام امانی برای دلتنگی به اطرافیان نمی دهد، راهی برای فحاشیِ موجوداتِ انسان نمای همیشه در صحنه که صفحه سِلِبریتی ها و ورزشکاران یا بزرگ مردان سیاست نمانده است که با توییت های رکیکشان گلباران نشده باشد، کسانی که از هرچه از مقابل دیدگانشان گذر می کند ذره ای برمی دارند با همان ادعای دانایی می کنند، در مسیر آنان همه چیز تصنعی است و به مانندِ ماکتی خوش ساخت از برجی که در انتها کج و معوج ساخته خواهد شد، راهی که پر از چاله های فاضلاب عمیق از تفکر است و مردمانی در حال آب بازی درونشان! کسانی گمشده در پشت نقاب های خوش رنگ و لعاب در برنامه های فتوشاپ و بیوتی فِیس اما در حقیقت از خود فراری!

اما آن طرف تر انسان هایی مسیری را انتخاب کردند پر از فراز و نشیب، پر از تابلو های اخطار و سرعت، اخطارهایی که اگر توجهی به آن نداشته باشند شاید سالهای عمر گرانشان در حصر خانگی بگذر یا حتی سرشان به بالای دار برود، اینها از کنار وقایع آنقدری تند، سر به هوا راه نمیروند که گرفتارِ چاله های فاضلاب تفکر شوند ، کسانیکه می خوانند و می دانند و می نویسند!  شیب این راه، توان دویدن ها و خرامان راه رفتن ها را از اینان گرفته، انسان هایی که نفس نفس زنان به دنبال کسب آگاهی و معرفت و شناخت حقیقی  بالاخره یا روزی اخبار حمله شیمیایی خان شیخون یا امثال کودک ها و غیر نظامیان کشته شده نفسشان را می برد یا اخبار داخل مرزهایشان از گرانی و تورم گرفته شده تا پلاسکوهای در حال سوختن آنان را خفه می کند! کسانی که به سختی در مسیری به سوی واقعیت قدم می گذارند.

اما ما از تکنولوژی چه بهره ای می بریم؟!

در این دوراهی جهل از جهان سوم یا داناییِ دردناک ما به کدام سمت قدم برمی داریم؟!

صد حیف که به قولی از سعدی :

 دیده را فایده آن است که دلبر بیند

ور نبیند چه بود فایده بینایی را ؟

بله، صد حیف که انسان امروزی از تفکر هراسان است، به سانِ منِ رنجیده خاطر از خیالاتم و تجسماتم! تَرسم از روزی که حقیقت همچون خاری در چشم فرو رود و همگیمان را به کوری مبتلا کند.

 

زهرا فرشچیان, پژوهشگر علوم سیاسی

بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است

نظرات
آخرین اخبار