فراتاب – گروه فرهنگی: یادداشت پیش رو توسط بهرام ولدبیگی سردبیر سابق روزنامه آَشتی و مدیر انستیتو فرهنگی کردستان به مناسبت درگذشت ماموستا شپول ادیب و محقق برجسته کُرد به رشته تحریر در آمده است:

در غربت ما بین و مپرس از غم ما / کز رفتن یک تن چقدر تنهاییم (شفیعی کدکنی)

در گذر عمر و این روزگار مملو از بحران گرفتاری و غم و اندوه به سوگ ماموستا محمدصالح ابراهیمی نشستیم. استاد ابراهیمی شخصیتی فاضل و دلسوز سرزمین مادری بعد از شصت سال خدمت به فرهنگ و ادب ملت خویش به رحمت پروردگار رفت.

ماموستا ابراهیمی همچون هم‌نسلان خویش ابتدا در حجره و حوزه‌های علمیه‌ی مناطق کردنشین از جمله مدرسه‌ی ترجان دروس حوزوی خود را به اتمام رساند و به درجه‌ی افتاء و اجتهاد نائل شد و سپس در دانشگاه تهران با اخذ دکترای زبان و ادبیات عرب، تدریس، معلمی و استادی را تداوم بخشید. و در دانشگاه آزاد و دبیرستانهای تهران منشاء خدمات شایانی شد.

ماموستا ملاصالح ابراهیمی در کنار شادروان ماموستا حسن صلاح سوران و کاک رئوف توکلی و محمدصدیق صفی زاده بوره‌که‌یی یادگار نسلی از تلاشگران عرصه‌ی فرهنگ و ادبیات کردی بودند و سالیان متمادی در تهران و مناطق کردنشین زینت بخش مراسمات و محافل فرهنگی کردزبانان ایران و نسلی را در مسیر توجه به هویت و شناسنامه‌ی فرهنگی و ملی خویش در مناطق کردنشین هدایت نمودند.

استاد ابراهیمی در سال 1358 اولین نشریه کردی را به نام «گرشه‌ی کوردستان» در تهران منتشر نمود و با انتشار چند شماره این مجله‌ی وزین گامی تاریخی در تداوم روزنامه‌نگاری کردی برداشت. ایشان در تلاشی ستودنی و تاریخی بعد از استاد هه‌ژار دومین شخصیتی بود که ترجمه‌ی قرآن به زبان کردی را منتشر نمود. ماموستا ابراهیمی در خلال سالیان متمادی در عرصه‌ی خدمت به فرهنگ و ادب کردی تلاشی مضاعف داشت و حدود بیست جلد کتاب چاپ و منتشر کرد و سالهای سال هم در رادیو کردی منشاء خدمت و ترویج زبان و ادب کردی بود.

از ماموستا ابراهیمی در سالهای کردستان و در سفرهایی که به کردستان عراق داشتیم بسیار از اخلاق، ادب و شخصیت علمی‌ ایشان بهره‌مند می‌شدیم او عالمی دلسوز، مهربان و خدمتگزار فرهنگ و ادب ملت خویش بود و لابلای بسیاری از صفحات مطبوعات کردی، کنفرانس‌ها و کتاب‌های این سرزمین سبز حضور معنادار داشته و در تاریخ ملت ما به عنوان فرهیخته‌ای خوش نام و نشان برای همیشه تاریخ ماندگار خواهد ماند. یادش گرامی و روحش قرین رحمت پروردگار باشد.

بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است