فراتاب: با آغاز بهار عربی در سال ۲۰۱۱، کُردهای سوریه به عنوان بخشی از جنبش‌های اعتراضی به خیابان‌ها آمدند و خواستار حقوق خود شدند. این تحولات نه تنها منجر به ایجاد مناطق خودمختار کُردی شد، بلکه آن‌ها را در مسیر مبارزه با گروه‌های افراطی و تأسیس نظام سیاسی نیمه مستقل قرار داد. اما با گذشت 13 سال از این تحولات، چالش‌های امنیتی و سیاسی همچنان بر سرنوشت کُردها سایه افکنده و آینده آن‌ها را در یک وضعیت پیچیده قرار داده است.
مقدمه
بهار عربی، حرکتی اجتماعی و سیاسی بود که در اوایل دهه ۲۰۱۰ در خاورمیانه آغاز شد و به دنبال آن تغییرات عمده‌ای در ساختارهای حکومتی و اجتماعی کشورهای مختلف به وجود آمد. در سوریه، این تحولات به فرصتی برای کُردها تبدیل شد تا صدای خود را در عرصه سیاسی و اجتماعی مطرح کنند و به دنبال تحقق حقوق و خواسته‌های خود باشند. اما با گذشت زمان، این امیدها با چالش‌های جدیدی مواجه شدند. درگیری‌های داخلی، بحران‌های انسانی و تحولات منطقه‌ای، کُردها را در موقعیتی پیچیده قرار داده است.
سال ۲۰۱۱
با آغاز بهار عربی، مردم سوریه به خیابان‌ها آمدند و خواستار اصلاحات سیاسی و اجتماعی شدند. کُردها نیز به جمع معترضان پیوستند و خواستار حقوق خود و پایان سرکوب‌ها شدند.
سال ۲۰۱۲
دولت سوریه کنترل خود را بر مناطق کُردنشین از دست داد و کُردها توانستند مناطق خود را تحت کنترل بگیرند. این امر منجر به تأسیس مناطق خودمختار کُردی در شمال سوریه شد.
سال ۲۰۱۳
کُردها با تشکیل یگان‌های مدافع خلق (YPG) به مبارزه با گروه‌های افراطی پرداختند و به عنوان یک نیروی کلیدی در جنگ داخلی سوریه شناخته شدند. آن‌ها به دنبال ایجاد نظامی خودگردان و دموکراتیک بودند.
سال ۲۰۱۴
در این سال، کُردها موفق به آزادسازی شهر کوبانی از دست داعش شدند. این پیروزی نه تنها به اعتبار کُردها افزود، بلکه توجه جهانیان را به مبارزات آن‌ها جلب کرد.
سال ۲۰۱۵
کُردها به همکاری با ائتلاف‌های بین‌المللی ادامه دادند و در مبارزه علیه داعش نقش فعالی ایفا کردند. آن‌ها توانستند مناطق بیشتری را از دست گروه‌های افراطی آزاد کنند.
سال ۲۰۱۶
کُردها در این سال به تأسیس مناطق خودمختار و نهادهای سیاسی خود ادامه دادند. همچنین، روابط آن‌ها با دولت سوریه و ترکیه به دلیل نگرانی‌های امنیتی پیچیده‌تر شد.
سال ۲۰۱۷
کُردها در این سال به پیشرفت‌های نظامی بیشتری دست یافتند و توانستند مناطق استراتژیک را تحت کنترل خود درآورند. این امر موجب افزایش تنش‌ها با ترکیه شد.
سال ۲۰۱۸
عملیات عفرین توسط ترکیه علیه مناطق کُردنشین انجام شد و این منطقه را اشغال نظامی کرد که منجر به کاهش کنترل کُردها بر این منطقه و افزایش نگرانی‌ها درباره امنیت و حقوق کُردها شد.
سال ۲۰۱۹
کُردها با اعلام خودمختاری در مناطق شمال سوریه، به دنبال تأسیس یک نظام سیاسی مستقل بودند. این اقدام با واکنش‌های منفی از سوی دولت سوریه و ترکیه مواجه شد.
سال ۲۰۲۰
در این سال، کُردها به تلاش‌های خود برای حفظ مناطق خودمختار ادامه دادند. با وجود تهدیدات مکرر از سوی ترکیه و دولت سوریه، آن‌ها به دنبال تقویت نهادهای سیاسی و نظامی خود بودند. همچنین، کُردها به همکاری با نیروهای ائتلاف بین‌المللی در مبارزه با داعش ادامه دادند و تلاش کردند تا امنیت مناطق تحت کنترل خود را حفظ کنند.
سال ۲۰۲۱
کُردها در سال ۲۰۲۱ با چالش‌های جدیدی مواجه شدند. تنش‌ها با ترکیه به دلیل نگرانی‌های امنیتی و حمایت آن از گروه‌های مخالف کُردها افزایش یافت. همچنین، روابط کُردها با دولت سوریه همچنان پیچیده بود و مذاکرات برای دستیابی به توافق سیاسی به کندی پیش می‌رفت.
سال ۲۰۲۲
در این سال، کُردها به تقویت زیرساخت‌های اقتصادی و اجتماعی در مناطق خودمختار پرداختند. آن‌ها تلاش کردند تا بهبود شرایط زندگی مردم را در اولویت قرار دهند. همچنین، کُردها به دنبال جلب حمایت‌های بین‌المللی برای تأمین حقوق خود و مقابله با تهدیدات خارجی بودند.
سال ۲۰۲۳
کُردها در سال ۲۰۲۳ با چالش‌های امنیتی و سیاسی جدیدی مواجه شدند. تحولات در سوریه و تغییرات در سیاست‌های بین‌المللی تأثیر زیادی بر وضعیت کُردها داشت. آن‌ها به دنبال تقویت روابط با کشورهای همسایه و جلب حمایت‌های بین‌المللی بودند تا بتوانند حقوق خود را تأمین کنند.
وضعیت کنونی
امروزه، کُردها در سوریه به عنوان یک نیروی کلیدی در صحنه سیاسی و نظامی شناخته می‌شوند. آن‌ها همچنان به مبارزه برای حفظ هویت و حقوق خود ادامه می‌دهند، در حالی که با چالش‌های داخلی و بین‌المللی متعددی روبرو هستند. آینده کُردها در سوریه به تحولات سیاسی، نظامی و دیپلماتیک بستگی دارد و آن‌ها به دنبال ایجاد یک نظام سیاسی پایدار و دموکراتیک هستند.
نویسنده: خشایار بوربوری – دکترای علوم سیاسی و پژوهشگر حوزه مسائل سوریه
بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است
