فراتاب: سنندج شهر فرهنگ و هنر در سالی که گذشت شاهد برگزاری اولین دوره‌ی آموزشی، تحت عنوان تربیت مربی صلح در ایران بود، دومین دوره این گارگاه با مدرسی دکتر امید رشیدی استاد حقوق و وکیل پایه یک دادگستری، برگزار گردید.  فراگیرندگان که اکنون تعدادشان به بیش از 60  نفر رسیده است، آموزش دهندگان صلح، فرهنگ صلح و فنون رواداری در جامعه خواهند بود.

صلح در میان کلمات همواره با آرامش، زندگی، فرهنگ، دانش و خرد عجین و همنشین بوده است، در تاریخ صفحاتی که به پرچم سفید تزئین شده بود، پر است از پیشرفت و حفظ کرامت انسانی.

خشوت، جنگ و تقابل‌های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی موجب از بین رفتن هر آنچه که میراث مشترک انسانی از فرهنگ، تمدن و دانش شده است میراثی که می‌توانست سبب خوشبختی و بهروزی ما در جهان معاصر باشد.

چند فرهنگی و چند صدایی به یمن افزایش نفوذ رسانه‌ها، افزایش سطح دانش و آگاهی‌های اجتماعی و جابجایی‌های جمعیتی به پدیده‌ی شاخص جوامع امروزی بدل شده است، هویت چند پارچه، دستاوردهای علوم انسانی و رشد باور علمی به عدم قطعیت نظریه‌ها، یافته‌ها و باورها در اذهان اندیشمند، پارادیم صلح را به گفتمان ضروری امروز مبدل نموده است.

در همین چارچوب است که تربیت مربی برای صلح، لزوم در برگیری همه‌ی حیطه‌های دانش، ارزش و مهارت را ضروری می‌نماید، آموزشی که نمونه‌های آن در طول تاریخ به ندرت یافت می‌شود، کمی تجارب و منابع در این امر زندگی‌بخش، هم‌گرایی و هم‌افزایی دانسته‌ها را به میدان عمل فرا می‌خواند .

آینده جهان قطعا تابعی از آموزش‌های بین‌فرهنگی صلح خواهد بود و مبانی که آغشته به فرهنگ از اصول فلسفه، جامعه شناسی، روانشناسی و روانشناسی اجتماعی اقتباس خواهد شد و می‌تواند راه‌گشای جدیدی برای حل و یا دست‌کن کاستن از تنش‌ها و چالش‌های جهان نو باشد .

روابط میان فردی، ارتباطات اجتماعی و مراودات فرهنگی، اقتصادی و سیاسی و روابط بین الملل، نیازمند بازتعریف مجدد بر اساس رابطه برنده / برنده خواهد بود و اصول رواداری، پلورایسم فرهنگی و فکری و فرهنگ تساهل و تسامح با مخالفین از مبانی فکری این پویش اجتماعی است.

آموزش با همه‌ی پیچیدگی و ظرایف خود مطمئن‌ترین راه برای تغییر و نیل به توسعه پایدار انسانی است‌، آموزش صلح و مبانی و اصول آن به افراد و گروه‌های دارای منافع مشترک و بعضاً متضاد، می‌تواند جوامع را به آرزوی دیرینه‌ی خود که همانا آشتی و همزیستی  مسالمت‌آمیز است، نزدیک‌تر نماید، آرمان‌شهری که در ادبیات، دین و فلسفه جلوه‌هایی از نتایج آن ترسیم شده است.

در پایان کلاس و آنگاه که فراگیرندگان به استراحت می‌پردازند، برای مدتی به شبکه‌های اجتماعی در گوشی‌های‌شان سرک می‌کشند، اخبار متنوعی از خشونت خانگی، جنگ‌های بی‌پایان و افکندن بذر کین در میان جوامع، آنان را احاطه می‌کند و این شیوه‌ی تعامل دوگانه‌ی آموزش رواداری و تسامح با واقعیت‌های دنیای امروز، ضروت، چالش‌ها و فرصت‌های پیش‌روی آن  بیشتر  از پیش خود را می‌نمایاند.

گزارش از اسدالله ملاسلیمی