قصه پرغصه سوختن مردی برای تمام فصول! | فراتاب
کد خبر: 11374
تاریخ انتشار: 10 تیر 1399 - 00:27
علی امینی
مختار خندانی از محافظت از حیوانات و محیط زیست تا حمایت از کولبران

فراتاب: اولین‌باری که کاک مختار را از نزدیک دیدم اسفند 98 بود، تازه کار کمپین پاریز (کمپین نودشه به دور از کرونا) را شروع کرده بودیم، تلفنم زنگ خورد، «گفت من خندانی هستم، زنگ زدم ازتون تشکر کنم که این کمپین را راه انداختید، هر کاری لازم بود من هستم در خدمتتان»، و چقدر من خوشحال شدم و انرژی گرفتم،  فرداشب دوباره زنگ زد، گفتش که برای نودشه محلول ضد عفونی آوردم (در آن شرایط آن محلول حکم طلا را داشت) و ساعت 10 شب محلول را تحویل گرفتیم و برای ادامه مسیر کلی ما را راهنمایی نمودند، و به مدت 2 ماه با هم در ارتباط بودیم و چقدر از ایشان یاد گرفتیم.

مختار خندانی متولد 1356 سال شهر نوسود از توابع شهرستان پاوه دارای تحصیلات دیپلم می‌باشد لیکن مردم منطقه ایشان را به عنوان یک فعال اجتماعی با فعالیت‌ها و تلاش‌های ویژه‌ای در این چند سال برای مردم منطقه داشته‌اند، می‌شناسند از جمله:

حضور و همراهی در کمک‌رسانی به مردم زلزله زده کرمانشاه بویژه تشکیل گروه برای جمع‌آوری کمک‌های مردمی

همراهی و همکاری با بیماران سرطانی به ویژه با انجمن التیام پاوه

فعالیت ایشان در مبارزه با موادمخدر و همکاری با انجمن ژیانه‌وه پاوه

سه ماه کار بی‌وقفه برای مبارزه با کرونا در انجمن «خو به‌خشانی ژیان پاوه» به عنوان مدیر کمپین

کمک و درمان به الاغ‌ها و قاطرهای زخمی شده مورد استفاده در کولبری و کاسب‌کاری منطقه‌

وکیل گرفتن برای کولبرها (برای خانواده‌های کولبرانی که در راه کولبری در اثر درگیری زخمی یا کشته شدند)

عضو موسس و سخنگو انجمن محیط زیست ژیوای پاوه

«هرجا آتش می‌‌گرفت، همه می‌‌رفتیم، حتی اگر در سفر بودیم. می‌‌رفتیم گیلان‌غرب، اسلام‌آبادغرب، کوه‌‌های بیستون، کردستان، هر کجا که آتش بود. طبیعت جان و دل ما است، برای همین سخت نمی‌گیریم به این‌که ممکن است بعد هر عملیات خودجوش زخمی شویم و بلایی سرمان بیاید مگر چه مانده از طبیعت برای‌ ما» این‌ها بخشی از گفته‌های مختار خندانی سخنگوی انجمن ژیوای پاوه در روایت مهار آتش‌سوزی مراتع و درختان اراضی ملی شوشمی در سال 1399 می‌باشد.

و اما امسال با شروع آتش‌سوزی‌های منطقه در کنار فعالیت‌های مبارزه با کرونا در انجمن خو به‌خشانی ژیان پاوه به مانند سنوات گذشته البته با شدت بیشتری، بیشتر وقتش را برای خاموش کردن این آتش‌سوزی‌ها گذاشت و به عنوان فرمانده انجمن ژیوا وارد شد و در طول این چند هفته چندین آتش‌سوزی بزرگ منطقه را خاموش کردند. تا اینکه دیروز بعد از آخرین استوری در اینستاگرامش و درخواست عاجزانه‌اش برای کمک به خاموش کردن بلوط‌ها و نجات پرندگان در منطقه حفاظت شده بوزین و مرخیل در حین خاموش کردن آتش در محاصره آتش افتادند و با دو تن از یاران سبز دیگر منطقه به درجه شهادت رسیدند.

من دیگر سر سخنی با مسئولین محیط زیست و ... ندارم چون خیلی از آنها فقط شعارها و پیام‌های تبریک و تسلیت بخوبی می‌گویند و می‌نویسند! بلکه سخنم با مردم  دغدغه‌مند ایران و منطقه هورامان است، این یک واقعیت است که ایران و کردستان، بخصوص هورامان یک انسانی فعال و به معنایی حقیقی کلمه دغدغه‌مند واقعی را از دست داده است و همچنین همه ما  این را می‌دانیم که ثروت اصلی ما همین طبیعت زیبا، همین بلوط‌ها و سنجاب‌ها و کبک‌های هورامان است که دارند می‌سوزند، در واقع شاه‌رگ حیات هورامان طبیعت آن می‌باشد و عاشقان واقعی این شهید طبیعت افرادی هستند که ادامه دهنده راه این بزرگ‌مردان هورامان هستند. باید هورامان را حفظ کنیم تا روح این شهیدان آرام و شاد باشد و در این راستا باید از انجمن‌های محیط زیست منطقه، انجمن ژیوا پاوه و انجمن چیا سبز مریوان حمایت کنیم.

در آخر این را بگوییم آخرین کامنتی که من برای کاک مختار نوشتم برای کلیپ پاک‌سازی منطقه دالانی نودشه بود، «خداوندا مختار خندانی‌ها را در هورامان زیاد بفرما»،  ایشان به معنای واقعی کلمه انسانی دغدغه‌مند برای محیط زیست، مسائل اجتماعی و انسانیت بود و واقعا مرد عمل بود.

تسلیت ایران، تسلیت کردستان، تسلیت هورامان و تسلیت طبیعت و انسانیت

 

نویسنده: علی امینی

بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است

نظرات
آخرین اخبار