به گزارش فراتاب، بیکاری هنرمندان، خصوصا آن هایی که شناخته شده و با سابقه هستند و مردم به آن ها علاقه دارند، تبدیل به معضلی شده است. بسیاری از آنان منتظر کار هستند و این انتظار بسیار دشوار است.
بازیگر زمانی که حواسش به مردم است درونش متلاشی است. هنرپیشه ای که به صورت مداوم کار کرده و همیشه آماده فیلمبرداری جلوی دوربین بوده است باید همچنان فعالیت داشته باشد در غیر این صورت فرسوده خواهد شد.
باید توجه داشت تمام هنرمندان نقش اول نبوده اند که پول های کلان بگیرند و ذخیره ای برای دوران کهولت و پیری داشته باشند و دچار افسردگی نشوند. هنرمند باید شرایطی داشته باشد تا از پس مخارج زندگی خود در زمان بیکاری بر آید.
دولت بازیگران را به سه گروه تقسیم بندی کرده است؛ مبلغ بازنشتگی هنرمندان درجه ۱ یا همان پیشکسوتان هشتصد و بیست هزار تومان است که با این رقم به دشواری می توان گذران زندگی کرد. مسئولان دولتی باید شرایطی را مهیا کنند که هنرمند حداقل یک میلیون و پانصد هزار تومان دریافتی داشته باشد تا شاید کمک حال او باشد. به این صورت در سال یک یا دو کار بازی می کند و دریافتی بازنشستگی را هم دارد.
نیازمندی هنرمند شایسته و در شأن او نیست. دولت تدبیر و امید یا هر دولت دیگری، باید فریادرس بازیگری باشد که ۳۶ سال تلاش می کند. دولت موظف است از فرهنگ مردمی که با جان و دل از مملکت دفاع می کنند، باشد. این مسئله شایسته یک مملکت نیست که بعدها بگویند فلان بازیگرش دچار تکدی گری شد و از جوی او را جمع کردند.
ثریا حکمت از بازیگران با سابقه سینمای ایران بود که چندین نقش اول را در فیلم و سریال ها ایفا کرده بود. او به سختی سال های آخر زندگی خود را سپری کرد. مسئولین باید از هنرمندان در زمان زنده بودنشان حمایت و پشتیبانی کنند. بزرگداشت و جشن برای یک هنرمند در زمانی که زنده است ارزش و اهمیت دارد و بعد از مرگشان تجلیل و ناکارآمد است.
منبع: بانی فیلم
