فراتاب – گروه بین الملل: شنبه ۱۰ اسفندماه رجب طیب اردوغان پس از آنکه نتوانست نظر مساعد و حمایتی اتحادیه اروپا و ناتو در خصوص کشته شدن سربازانش در شمال سوریه را به خود جلب کند از باز کردن درهای کشورش و اخراج پناهجویان به اروپا خبر داد. رییس جمهور ترکیه در واکنش به کشته شدن ۳۳ سرباز ترک در شهر ادلب سوریه مقرر کرد که دیگر جلوی ورود پناهجویان به اروپا را نخواهد گرفت!
تهدید به عبور از توافق 2016
این اعلام اردوغان در حالی صورت گرفت که ترکیه در سال ۲۰۱۶ در خصوص ممانعت از ورود پناهجویان به اروپا، توافقنامهای را با این اتحادیه امضا کرد و در پی آن متعهد شد که جلوی ورود سیل عظیم پناهندگان سوری به اروپا را در قبال دریافت کمکهای مالی از اتحادیه اروپا بگیرد.
طبق گزارش مقامات یونان، وضعیت مرزهای این کشور بسیار پرتنش خوانده شد چرا که تا کنون نزدیک به ۱۸ هزار پناهجو به سمت مرزهای این کشور حرکت کردهاند که علی رغم تدابیر امنیتی کشور یونان، برخی از آنان توانستهاند با قایقهای بادی وارد کشور یونان شوند.
تصاویری که در شبکه های اجتماعی و کانالهای خبری منتشر شده بیانگر این است که پلیس مرزی و دیگر نیروهای نظامی یونان به طرف پناهجویان که کودکان خود را نیز به همراه داشتند گاز اشکآور پرتاب کردند و برخی از پناهجویان زخمی شدند.
در همین زمینه رویترز به نقل از شاهدان عینی گزارش میدهد که در منطقه به شدت بوی گاز اشکآور پیچیده است.
خبرگزاری «آسوشیتدپرس» نیز گزارش داده است که روز شنبه گروههای کوچکی موفق شدهاند خود را به یونان برسانند. بیشتر آنها از افغانستان و بیشتر مرد بودهاند، اما در میان آنها تعدادی زن و کودک نیز به چشم میخورد. طبق گزارش های رسیده از مرزهای ترکیه و یونان، پناهندگان در وضعیت سختی به سر می برند و کمبود مواد غذایی و سرمای هوا بر مشکلات آنها افزوده است. این گروهها طی شب در ساختمانهای رها شده و آلونکهای کوچک مناطق ییلاقی یونان پناه گرفتهاند و سپس راه خود را به شمال یونان ادامه دادهاند.
اما بازهم مصایب پناهجویانی که سالهای سختی را دور از خانه میگذرانند به همین جا ختم نمیشود. از سال ۲۰۱۵ که موج اول و تقریبا چشمگیری از مهاجران سوری، توانستند پس از تحمل رنجهای بیشماری به خاک اروپا برسند، در قاره سبز این بار خبر دیگری انتظارشان بود و بی شک از این پس هم خواهد بود. به خاطر محدودیتهای شدید و تفاوتهای فرهنگی مهاجرین سوری با شهرهایی که به آن مهاجرت میکردند، بخشی از این آوارگان تصمیم گرفتند یا به دنبال جای مناسبتری برای سکونت باشند (مانند آلمان) و یا به ترکیه بازگردند.
فریادهای نژادپرستانه برخی از شهروندان و یا حتی تعدادی از احزاب و سیاسیون اروپایی به عنوان یکی از تلخترین پیامدهای میزبانی به سوی این مهاجران روانه میشد و حالا نیز، هر چقدر هم مبارزهجویی و مقاومت مهاجران کنونی مسئله را برجستهتر کند، کماکان این فریادها به گوش میرسند: «مهاجرها کار ما را میزدند، فرهنگ ما را آلوده میکنند، شهر ما را مملو از دزد و مجرم میکنند.»
از سوی دیگر با اقدامات تروریستی که در برخی از کشورهای اروپایی اتفاق افتاد سختگیریهای بیشتری به این آوارگان شد. بازداشت و زندانی نمودن آوارگان و پناهندگان به جرم آوارگی طبق قوانین بینالمللی ممنوع است اما به دلیل سوءتدبیر کشورهای اروپایی، هنگامی که سیل آوارگان زیاد شد، صدها تن از آنان را زندانی و بازداشت شدند.
گرسنگی و مسائل بهداشتی دو مشکل عمدهای بودند که آوارگان بخصوص در ابتدای پناهندگی در کشورهای اروپایی با آن دست و پنجه نرم میکنند. طبق گزارش تلوزیون «گوناز» آلمان تنها در سه ماهه اول ورود پناهندگان به این کشور بیش از صد مورد تجاوز در کمپهای پناهجویان گزارش شد. آوارگان سوری به امید بهتر شدن وضعیت خود بسیاری از بدرفتاریها را در کشورهایی مثل آلمان، فرانسه، مقدونیه، مجارستان و یونان تحمل کردند این بدرفتاریها بعضا در رسانهها منعکس میشد که خشم افکار عمومی جهان و واکنش کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد را در پی داشت.
ناگفته نماند که فعالیت های بی وقفه گروههای مردم نهاد و سازمانهای بینالمللی همچنان در تلاش است تا این نگرش را از کار بیندازد اما پرواضح است که شاید سال ها نیاز باشد زمان بگذرد تا پناهندگان بتوانند سرانجام امنیت و آرامش خانه پدری را در ورای مرزها به چنگ آورند.
گزارش از مطوری سلطانزاده
بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است