فراتاب- سرویس اجتماعی: نازیها برای افزایش تمرکز و همچنین زمان بیداری خود توعی قرص مت آمفتامین مصرف میکردند که پرویتین Pervitin نام داشت. تنها یک قرص مت آمفتامین کافی بود تا به نازیها هوشیاری و توان بیدار ماندن برای چندین ساعت را بدهد.
مدارک جدیدی که از آرشیوهای آمریکایی و آلمانی یافت شده و به زودی در کتاب جدید نورمن اوهلر با نام Der Totale Rausch منتشر میشوند نشان میدهند که رهبر حزب نازی در سرتاسر دوران حکومتش تقریبا هر چیزی از استروییدها گرفته تا هرویین را تزریق میکرد و این تازه پیش از آن بود که 35 میلیون عدد قرص مت آمفتامین را میان نازیها توزیع کند.
در واقع نازیها برای افزایش تمرکز و همچنین زمان بیداری خود توعی قرص مت آمفتامین مصرف میکردند که پرویتین Pervitin نام داشت. این دارو در ابتدا توسط یک شیمیدان آلمانی در برلین ساخته شده بود و در داروخانههای سرتاسر اروپا به فروش میرفت. به گفته اوهلر تنها یک قرص کافی بود تا به نازیها هوشیاری و توان بیدار ماندن برای چندین ساعت را بدهد. با توجه به سهولت دسترسی به این دارو نازیها معتقد بودند این قرصها تنها "چیزی شبیه به قهوه" هستند.
گزارشی مفصلتر که در سال 2005 در اشپیگل چاپ شده بود نیز به این موضوع اشاره داشت که این دارو پس از آزمایشی توسط یک پزشک روی 90 دانشجو انجام شد و ا ورا به این نتیجه رساند که پرویتین "کمک میکند تا در جنگ پیروز شویم" ، توسط ورماخت (ارتش آلمان نازی) تولید شد و تنها شش ماه بعد و دقیقا پیش از آغاز جنگ، میلیونها عدد قرص به خط مقدم جنگ ارسال شد.
به مرور زمان این عادت تبدیل به اعتیاد شد؛ برای مثال در نامهای که یکی از سربازان در نوامبر 1939 از لهستان به خانواده ش نوشته بود آمده: "اینجا شرایط به شدت دشوار است ... امروز در واقع برای شما نامه نوشتم تا درخواست مقداری پرویتین کنم." شش ماه بعد او دوباره نوشت: "شاید شما بتوانید برای من قدری پرویتین فراهم کنید تا به عنوان ذخیره به همراه داشته باشم" و سپس دو ماه بعد نوشت: "اگر مقدور است برای من پرویتین بیشتری بفرستید."
اوهلر میگوید که این دارو خصوصا در جریان جنگ های صاعقهای (متد معروف هیتلر برای حمله ناگهانی) استفاده میشد. از جمله در جریان حمله به سودت لند در چک، لهستان و فرانسه. نازی ها دریافته بودند که پرویتین به آنان کمک میکند تا برای چندین روز بیدار بمانند و همین آنان را قادر میساخت تا مسافتی به طول 36 مایل در روز را بپیمایند.
مصرف مواد آنان موضوع پنهانی حداقل در اوایل جنگ نبود. اوهلر دریافته که رسانههای بریتانیایی در آن زمان این داروها را "قرصهای معجزه" مینامیدند. در حالی که مصرف این دارو در سال 1941 ممنوع شد، اوهلر در گفتگویی با یک ژنرال دریافته که این قرص تا مدتها بعد مصرف میشد.
هر چند مشخص نیست که هیتلر مت آمفتامین مصرف میکرد یا نه؛ اما اوهلر گمان میکند که او قرص پرویتین مصرف نمیکرده. حتی اگر این طور باشد، هم این یکی از معدود موادی است که استفاده نکرد. بر اساس نوشتههای دکتر تئودور مورل، پزشک شخصی هیتلر، او پیوسته انواع دارو و هورمون و مواد دوپینگی را مصرف میکرده است. در زمان آخرین حمله او در زمستان 1944 هیتلر "مدتها بود که معروف شده بود که هشیار نیست."
مشخصا مت آمفتامین نقش مهمی در حملات مرگبار و بیرحمانه نازیها ایفا میکرد: در ابتدا آنها تحت تاثیر سروتونین و دوپامین قرار میگرفتند و سپس با کاهش اثر دارو آنان دچار کج خلقی، عصبانیت و خشم میشدند. مصرف هرویین هیتلر حتی صدمات بیشتری هم وارد آورده. به محض ورود هرویین به جریان خونش او در ابتدا دچار رضایت زایدالوصفی میشد و سپس وارد فاز هذیان میشد. (مطلبی که یوآخیم فست نیز در کتابش به آن اشاره کرده است). اما زمانی که تاثیر هرویین در او کم میشد وی را دچار تعرق، تلاطم و هیجانات سخت و خشم غیر قابل کنترل میکرد.
مصرف مواد مخدر میتواند آسیبهای دائمی در سیستم عصبی انسان به بار بیاورد. مصرف مداوم مت آمفتامین منجر به نقص روانی، رفتار پرخاشگرانه و اختلالات روانی میشود. مصرف مداوم هروئین نیز میتواند باعث زوال مغز، اختلال در تصمیم گیری و اظطراب بیش از اندازه شود.
در حالی که مواد روانگردان در دیگر ارتش های جهان نیز استفاده میشدند (به طور مثال در ارتش ایالات متحده در طول جنگ ویتنام) اما این مصرف مواد هیتلر بود که اوهلر را متعجب ساخت. اعتیادی که "او را تا پایان در توهم نگاه داشته بود."
منبع: دیلی بست
برگردان به فارسی: شُبَر محمدزاده
بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است