آخرین فرصت نجات دموکراسی ترکیه امروز به شجاعت عبدالله گل و از خود گذشتگی احزاب اپوزیسیون بستگی دارد.

به طور کلی تا زمان اعتراضات «پارک گزی» در سال 2013 و نیز برهم خوردن صلح با پ.ک.ک در سال 2015 مشی حزب عدالت و توسعه در ترکیه قابل دفاع، در راستای توسعه، گسترش حقوق دموکراتیک و تقویت نهادهای جامعه مدنی ارزیابی می شد.

در سال های اخیر سوالی اساسی همواره ذهن ناظران امور ترکیه را به خود مشغول داشته است؛ عوامل حفظ و گسترشِ تقریبا مستمر قدرت رجب طیب اردوغان در سپهر سیاسی ترکیه چه بوده است؟ پس از اعتراضات پارک گزی در سال 2013 بتدریج اصلاحات دموکراتیک حزب عدالت و توسعه کمرنگ

سمت و سوی اصلاحات برخلاف سال 2010 چندان دموکراتیک به نظر نمی‌رسد؛ بلکه در راستای افزایش اقتدار قوه مجریه و تغییر نظام سیاسی کشور از یک نظام پارلمانی با تفوق قوه مقننه به یک نظام ریاست جمهوری مطلق (نزدیک به مدل آمریکایی) است. البته اصلاحات پیشنهادی فراتر ا

شاید مهم‌ترین نکته داوود اوغلو که آشکارگر اختلاف وی با اردوغان هم هست خطابش به شاخه جوانان حزب بود که گفت «باید از قهقرای قدرت جلوگیری کنید».