«سارا» دختر کوچولویی با موهای بلند طلایی و چشمان سبز زمردی اشک آلود و پف کرده که نشان از گریه‌های فراوان او چه در نهان و آشکار داشت اما انگار چون فهمیده بود که این گریه‌ها دیگر تأثیری نخواهد داشت به آرامی روی یکی از صندلی‌های اداره بهزیستی نشسته و