فراتاب: در پاییز سال ۱۴۰۰ قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت توسط مجلس شورای اسلامی تصویب و توسط رئیس‌جمهور ابلاغ شد، هدف اولیه آن جلوگیری از پیر شدن جمعیت و توقف رشد منفی آن و در نهایت افزایش و جوانی جمعیت عنوان شده است.

به منظور اجرای این قانون ستاد ملی جمعیت تشکیل گردید و برای اجرای آن مجموعه‌ای عریض و طویل از مواد و تبصره شامل انواع مشوق‌های مالی و حمایتی به منظور تشویق به ازدواج و فرزندآوری و محدودیت‌های سقط جنین و‌ ممنوعیت تبلیغ تجرد‌ زیستی یا  تک فرزندی را در نظر گرفته است، حتی در ماده‌ی۲۳ سازمان بهزیستی مکلف شده شیرخوارگاه‌های کشور را تا میزان یک‌ونیم برابر (۱۵۰درصد) از نظر کمی و کیفی تجهیز کند و در هر مرکز می‌بایست حداقل یک نفر با معرفی حوزه‌های علمیه را جهت امور معنوی و مذهبی به کار گیرد. اکنون در سه سالگی این قانون به استناد آمارهای رسمی سازمان ثبت احوال کشور به بررسی واقعیت‌های موجود می پردازیم:

در سال ۱۴۰۰ تعداد 1 میلیون و 116 هزار ولادت در کشور ثبت شد، در سال ۱۴۰۱ این تعداد به 1 میلیون و 75 هزار و 224 ولادت کاهش یافت، روند کاهشی در سال ۱۴۰۲نیز ادامه یافت در این سال در کشور تعداد 1 میلیون و 57 هزار و 959 ولادت ثبت شده که نشان دهنده‌ی شکست این قانون از همین ابتدای کار است.

این درحالی است که انتظار می‌رفت حداقل در سال‌های ابتدایی این قانون و بسته‌های مشوقی آن موفقیت‌هایی داشته باشد که این‌گونه نشد، لازم به ذکر است از سوی زیرمجموعه‌های نیروهای مسلح و نهادهای مذهبی آمارهایی متفاوت با روند جاری کشور شنیده می‌شود به‌عبارتی آنها افزایش نرخ موالید را تجربه می‌کنند و سایر اقشار جامعه کاهش نرخ موالید را به‌خود می‌بینند، همچنین در این سه سال روند فراوانی طلاق در کشور ثابت و روند ازدواج به شدت کاهشی بوده است.

گزارش از فواد حسینی

بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است