فوکو بعنوان تبارشناس (برخلاف نیچه) دیگر از کشف اینکه ادعای عینیت جز نقابی برای انگیزش‌های ذهنی نیست، عصبانی نیست، وی مایل به تحلیل حقیقت متعلق به زمان خودش بود که به آن لقب «رژیم علوم انسانی» داده بود...