امر سیاسی امروزه در حال از دست دادن ماهیت خود است، زیرا مسائلی که امر سیاسی باید متوجه آن‌ها باشد روزبه‌روز در حال کم‌رنگ شدن هستند؛ یعنی مسائلی که به تعبیر جامعه‌شناختی هم جنبه «عمومی» دارند و هم حاکی از نوعی «درد و رنجی» هستند که اکثریت جامعه آن را حس م

در بحثهایی علمی و به اصطلاحِ جامعه شناسان، پروبلماتیک به تاریخ و به ویژه تاریخ ایران پرداخته شد که در آن دکتر محمدمهدی اردبیلی به دفاع از نگاه هگل و دکتر آرش حیدری، مدرس دانشگاه علامه طباطبائی به دفاع از نگاه فوکویی به تاریخ ایران پرداختند.

فوکو بعنوان تبارشناس (برخلاف نیچه) دیگر از کشف اینکه ادعای عینیت جز نقابی برای انگیزش‌های ذهنی نیست، عصبانی نیست، وی مایل به تحلیل حقیقت متعلق به زمان خودش بود که به آن لقب «رژیم علوم انسانی» داده بود...