خشونتی را که زیر لوای دین انجام می گیرد، نمی توان جزئی از ذات ادیان تک خدایی دانست، بدین معنا که از باور به خدای یگانه و یا یک حقیقت مطلق لزوما خشونت بیرون نمی آید؛ اما اینگونه خشونت یک تفسیر به رای و رویکرد بالقوه است که ممکن است از برخی از پیروان اعت