یکی از جنبه های خاص شعر فروغ به کارگیری کهن الگوها است. بررسی خاستگاه، فرهنگ، اندیشه ناخودآگاه جمعی است. فروغ به فصل ها و احساساتی که در کهن الگوی آن وجود دارد به زیبایی اشاره می کند.