به گزارش فراتاب؛ کنار دکه مطبوعاتی سر کوچه توقف می کنم، همیشه از ورق زدن مجلات خوشم می آمد، بعد از خواندن سرتیترهای مهم روزنامه ها و ورق زدن مجلات در نهایت یکی دو تا روزنامه خریداری کرده و برای خواندن به خانه می برم. به علت مشغله چند ماهی می شد که از خواندن روزنامه غافل شده بودم این بار نیز به همین قصد توقف کردم. پیشخوان دکه خالی بود و روزنامه ای ندیدم، اسم یکی از روزنامه های محلی را که بردم صاحب دکه گفت: "فقط برای شهر سنندج کفایت کرد. مدتیه که توزیع نمی کنن تو شهرستان ها". پرسیدم: حالا بقیه روزنامه ها چی شدن؟ قبلا کلی روزنامه داشتی به این زودی همه رو فروختی؟ جواب میده: "دیگه این کار کفاف زندگی رو نمیده، زدم تو کار کپی گرفتن و لوازم التحریر. سودش خیلی بیشتره".
خب یکی از دو تا دکه مطبوعاتی شهر ما هم، دیگه داره از دور خارج میشه و من باید برای تهیه روزنامه کلی مسیر رو طی کنم. یاد زمانی افتادم که همین دکه پیشخوانش پر بود از روزنامه های سراسری و محلی و از بس روزنامه باطله جمع می کرد که همه همسایه ها برای پاک کردن شیشه هاشون این روزنامه ها رو با نصف قیمت می خریدن، آخه جنس مرغوب کاغذهای روزنامه برای پاک کردن لکه ها خیلی مناسب بود، حیف شد!
در سال 97 خبر گرانی محصولات یکی پس از دیگری از راه می رسید و در سال 98 این گرانی به اوج خود می رسید، در این بین، محصول کاغذ که شاید آنچنان که باید و شاید جایی در میان سبد خانوار خانواده های ایرانی نداشته باشد با افزایش 3 برابری قیمت، خود را در بین محصولات گران در سال 97 جای داد و با نایاب شدن در ماه های اخیر به تیتر مطبوعات تبدیل شد.
گران شدن این محصول بیش از هر چیز، فشار خود را بر گرده مطبوعات که حیاتشان به واسطه کاغذ تامین می شود وارد آورد به گونه ای که نفس برخی از مطبوعات را به حدی تنگ کرد که شاهد تعدیل بالای نیرو و نحیف شدن نشریات سراسری در کشور بودیم.
با رسیدن موج این گرانی ها به استان کردستان، مطبوعات این استان در صدد برآمدند تا به جای لاغر کردن نشریات از کم کردن تیراژ های خود به عنوان اهرم تنظیم فشار 3 برابری هزینه های چاپ و جور کردن دخل با خرج بهره بگیرند.
به گفته سردبیر روزنامه «روژان»، هزینه های چاپ نشریات پا به پای نوسان نرخ ارز حرکت می کند و این روزها دیگر نفس مطبوعات استان را تنگ کرده است.
«هژیر الله مرادی» می گوید که امکان کم کردن صفحات این روزنامه 8 صفحه ای وجود ندارد و به اجبار باید تعداد تیراژها را پایین آورد تا بتوان ماند! راهی که اکثر نشریات استان آن را انتخاب کرده اند.
اما مدیر مسئول ماهنامه «روژمان» علاوه بر کاهش 30 تا 40 درصدی تیراژ این نشریه، معتقد است که گران شدن کاغذ و در نتیجه آن گران شدن خدمات چاپ بر کیفیت و زمان چاپ نشریات نیز تاثیر گذاشته است به گونه ای که برخی هفته نامه ها تبدیل به دو هفته نامه و برخی مجلات تبدیل به فصلنامه شده اند.
«سمیرا مرادپور» معتقد است که اینک مطبوعات استان به جایی رسیده اند که دیگر جایی برای سر به سر کردن دخل و خرج وجود ندارد و مطبوعات برای ماندن باید از جیب خود هزینه کنند.
اما وضعیت برای روزنامه «همشهری» کردستان متفاوت تر از سایر نشریات استان رقم خورده است. در ماه های اخیر شاهد شنیدن اخباری از تعدیل نیروی گسترده و کم کردن لایه های روزنامه سراسری «همشهری» بودیم و ظاهراً این موج با شدت بیشتری با کردستان رسیده است.
«محمدتوفیق مشیرپناهی» از تعدیل نیروی این روزنامه از 9 نفر به 3 نفر و همچنین حذف نسخه چاپی و جایگزین شدن آن با فایل دیجیتال می گوید.
بنا به گفته سردبیر این روزنامه، کم شدن تیراژ برخی نشریات در استان به حدی بوده است که دیگر این نشریه از دایره معنی مطبوعات خارج شده است لذا بهترین راهکار برای «همشهری» کردستان، تبدیل شدن آن با همان سبک و سیاق نسخه چاپی به دیجیتال بوده است.
اما نکته ای که قابل تامل است خارج شدن برخی دکه های مطبوعاتی کردستان که به عنوان آخرین ایستگاه مطبوعاتی از آنها یاد می شود، از جارچوب هویتی خود است، به طوری که برخی از این دکه ها در پیشخوان خود به جای روزنامه و نشریه، اسباب بازی عرضه می کنند.
هرچند مطبوعاتی های کردستان، این روزها امید به خبر خوش دولت دارند که به زودی حواله های کاغذ با نرخ دولتی دریافت خواهند کرد که کفاف چند ماه چاپ را خواهد داد، اما تردیدها و نگرانی هایی نیز دارند، اینکه بعد از چند ماه چه خواهد شد؟
به نقل از مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، «حسین انتظامی»، دستیار ارشد وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: در سال گذشته (سال 97)، ۲۶۰ هزار تن کاغذ، ویژه مطبوعات و کتاب با ارز دولتی وارد شده که فقط ۱۰ درصد آن با موافقت معاونت‌های تخصصی وزارت فرهنگ به دست مصرف کنندگان مطبوعاتی و انتشاراتی رسیده است.
او در همین زمینه توضیح داد: در این بین ۱۳۰ شرکت بازرگانی، تخلف داشته‌اند که تخلف ۴۵ شرکت بیش از هزار تن است؛ یعنی کاغذ وارد شده با ارز دولتی را به صورت آزاد در بازار فروخته اند.
آیا این امیدواری وجود دارد که حواله های وعده داده به سرنوشت این کاغذها دچار نشوند؟
گزارش از ظریفه احمدی
بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است
