در رثای نه به خشونت علیه زنان در جامعه ایرانی | فراتاب
کد خبر: 9045
تاریخ انتشار: 6 آذر 1397 - 12:30
ارشاد رشیدی رستمی

فراتاب – گروه اجتماعی: «سیزده سالم بود، گفتند شوهر برایت آمده، اول نمی دانستم شوهر کردن یعنی چه؟ فکر می کردم خاله بازی است و به مانند عروسک های نازم کنار یه عروسک ناز دیگر می نشینم. خوشحال و مسرور از بازی که مسرت و لذت آن در ذهن کودکانه ام در روز ازدواج با پوشیدن لباس عروس به اوج خود رسید، اما وا اسفا چه زود هنگام سیاهی اش با درآوردن این رخت سفید در همان شب رقم خورد.»

بخشی از سخنان مادری که در کودکی ازدواج کرده و تا چشم باز کرده به جای عروسک بچه خودش را در بغل داشته است. نه، دیگر خبری از شیطنت ها، خنده ها، رویاها و خوشی های کودکانه نیست، بلکه بیشتر جسمی بی روح و سرد، که تنها دلگرمی اش وابستگی به عروسک های جدید اما واقعیش بود.

زندگی اش تلف شده است و حسرت می خورد از اینکه در سنی ازدواج کرده که هنوز درک درستی از خود، جنسیت، خواسته ها و نیازهایش نداشته است چه برسد به زندگی زناشویی، نقش ها و وظایف جدیدی که در آینده به عنوان همسر، مادر و شریک زندگی و ... باید انجام دهد.

دو روز پیش 25 نوامبر روزجهانی نه به خشونت علیه زنان بود در این روز مهمترین انواع خشونت را در خصوص زنان؛ تجاوز جنسی در بستر زناشویی،حملات جسمانی و کتک زدن،به کار بردن الفاظ رکیک در رابطه با زنان، نگاه به عنوان ابزار جنسی، احساس مالکیت به زن، خواهان نابرابری عنوان می کنند. اکثر پروفایل ها، استوری، کامنت و صفحات فضایی مجازی در این روز مملو از این شعار و یادآوری این روز بود. در جامعه ای که هنوز حداقل های حقوق زنان تحقق نیافته است و به دلایل فرهنگی، آموزشی و توسعه نیافتگی، زنان همچنان جنس ضعیف و درجه چندم جامعه محسوب می شوند.

عمومیت یافتن این مسئله در سطح فضای رسانه های مجازی از بعدی می توان مثبت قلمداد کرد، اما گاه این عمومیت یافتن بی ریشه و سطحی به دلیل عدم وجود عمق اجتماعی و عقبه فرهنگی به حساسیت زدایی و ضد خود مقوله اصلی تبدیل می گردد و جز حالتی ابتذال گونه و فاقد معنا اثری از خود برجای نمی گذارد. حال که در جوامع توسعه یافته با وسواسی خاص در این روز نه با شعار صرف بلکه در عمل، رفتار و فعالیت های گوناگون اهداف را در مسیر تحقق و ظهور و بروز قرار می دهند.

سخن پایانی؛ در همین جامعه که فضای مجازی آن مملو از پروپاگاندای حقوق زنان، کودکان، مبارزه با خشونت می باشد، زیر پوست جامعه آمارها خبر از مصائب قابل تاملی می دهند. میزان ازدواج کودکان بین 10 تا 14 ساله سالیانه از سال نود به بعد هر سال حدودا 40 هزار نفر بوده است. کودک همسری، اینجاست که تراژدی خلق می شود و هزارن رویا و آرزو یک شبه تلف می گردند. فارغ از این مقوله پارادوکس زیبای دیدگاه مردان ایرانی! نیز خود مشکلی دیگر بر انبان تضعیف و تضییع حقوق زنان است که می خواهند زنانشان آنچنان باشند که خود می خواهند نه اینکه خود واقعی زن بودنشان، گوی در پی خرید جامه و مطاعی هستند نه یک انسان ذی شعور و دارای حقوق برابر.

تشکیل خانواده و زندگی زناشوی با نقش ها و کارویژه های خاص خود برای هر کدام اعضا باید از سوی دو فرد که به بلوغ جسمی و فکری رسیده اند صورت گیرد. سوال آنجاست آیا در جامعه ای که هنوز برای ده ها هزار نفر سالیانه بدیهیات تشکیل یک خانواده و زندگی مشترک نرمال رعایت نمی شود می توان انتظار تحقق اهداف و شعارهای روز نه به خشونت علیه زنان را داشت؟

 

ارشاد رشیدی رستمی مدرس علوم سیاسی در دانشگاه آزاداسلامی کرمانشاه و عضو هیات تحریریه فراتاب

بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است

نظرات
آخرین اخبار