سینمای امروز متکی به ستاره ‏ها نیست! | فراتاب
کد خبر: 902
تاریخ انتشار: 25 فروردین 1395 - 09:06
آزاده صمدی:


به گزارش فراتاب،
فاطمه رستمی: فیلم سینمایی«۵۰ کیلو آلبالو» به کارگردانی مانی حقیقی که در گروه اکران های نوروزی قرار داشت، توانست در کنار فیلم های دیگری مثل فیلم سینمایی«من سالوادور نیستم» البته نه به اندازه آن، مورد استقبال مخاطبان قرار بگیرد. این فیلم کمدی که در ژانر فانتزی تخیلی ساخته شده است، هرچه نداشته باشد و در کنار تمام نکات ضعف و قوتش، در بازار شلوع فیلم های سینمایی در ژانر اجتماعی، کار تازه ای در ژانر خود به نظر می رسد. بنابراین از همان ابتدا با توجه به ایامی که«۵۰کیلو آلبالو» اکران خود را آغاز کرده بود، انتظار می رفت که فروش خوبی داشته باشد.
به بهانه اکران این فیلم و بازی آزاده صمدی در نقش یک وکیل که رفتارهای تند و مردانه بامزه‌ای متناسب با فضای کمدی فیلم دارد، با او درباره این تجربه جدید گفت و گو کردیم که می خوانید.

شما اصولاً با بازی در فیلم ها و سریال های اجتماعی و نقش های جدی شناخته شده اید. حضور در یک فیلم سینمایی کمدی فانتزی برای شما چه تجربیاتی به همراه داشت؟
– من بازیگر هستم و باید نقش هایی که پیشنهاد می‌شود را به بهترین شکل ممکن و در کمال خلاقیت اجرا کنم. اصولاً پیشنهادهای مختلفی دارم و سعی می کنم در انتخاب هایم دچار تکرار بیهوده نشوم. بهترین کاری که برای سرعت بیشتر رسیدن به نقش های مختلف وجود دارد، آمادگی ذهنی است. سعی می کنم همیشه از نظر ذهنی آمادگی کافی برای پذیرفتن نقش های مختلف در ژانرهای گوناگون را داشته باشم. با توجه به فیلم هایی که تا به حال دیده ام و مطالعاتی که داشته ام، فضاهای فانتزی و شخصیت های کمدی برایم از جذابیت ویژه ای برخوردار است. من و مانی حقیقی که کارگردانی کار را عهده دار بود، سعی کردیم هرچه بیشتر به آنچه که باید به مخاطب منتقل شود نزدیک شویم و کامل ترین شکل ممکن را به او ارائه دهیم.
کار کردن با مانی حقیقی چه ویژگی هایی دارد؟
– این اولین تجربه همکاری ما بود و امیدوار هستم در آینده بازهم چنین فرصت هایی فراهم شود. کار با مانی حقیقی بسیار دوست داشتنی بود و من کلیت فیلم و فضایی که او طراحی کرده بود را بسیار دوست داشتم. ما در مقابل دوربین و در پشت صحنه لحظه های خوبی را در کنار یکدیگر تجربه کردیم.
از نظر شما سینمای ایران و مخاطب هایش، در شرایطی که دنیای فیلمسازی ما مملو از درام های اجتماعی شده است، برای پذیرفتن فضاهایی فانتزی- تخیلی و کمدی هایی از این جنس آمادگی دارد؟
– واقعیت این است که از نظر من اگر موضوع فیلم های سینمای ایران دچار کلیشه شده است، مقصر خودمان هستیم. اتفاقاً مخاطب از چنین فیلم هایی که از درام اجتماعی تکراری و تلخ به دور است، استقبال می‌کند و این فیلم ها فروش خوبی هم دارند. کارگردان ها و تهیه کننده های سینمایی باید از تولد ژانرهای تازه در سینما استقبال کنند و به خلاقیت ها و نوآوری های بیانی بها دهند. فیلمسازان باید برای چنین تجربه هایی ریسک کنند و کارشناسانه تر با این مسئله برخورد شود. ما امروز با مخاطبانی رو به رو هستیم که فیلم های روز هالیوود را تماشا می‌کنند و تجربه ژانرهای مختلف، از کمدی های فانتزی، تخیلی و ژانر اکشن و… را دارند. این مخاطب با گذشته تفاوت دارد و سلیقه اش به روز شده است. پس نباید از غریبگی مخاطب با این فضاها بیهوده ترسید.
شاید تولیدهای سینمای ایران در این زمینه ها به نظر موفق نبوده است، اما ما نمونه های موفقی هم داشته ایم که فیلم هم از نظر کیفیت و هم از نظر استقبال مخاطب ها و گیشه در شرایط قابل قبولی قرار داشته است. ما باید یاد بگیریم هر فیلمی که می سازیم باید از کیفیت خوبی برخوردار باشد. سالهاست از روش های نخ نمای پوسیده و دست دوم استفاده کرده ایم و نتیجه مطلوب هم حاصل نشده است. هربار هم که فیلم هایی در ژانرهای ناشناخته تر، اما با کیفیت خوب ساخته شده، مخاطب هم از این فیلم ها استقبال کرده است. سینمای امروز، سینمایی نیست که هنوز متکی به حضور ستاره ها یا عده ای معدود باشد تا خوب بفروشد یا فقط فیلم هایی در یک ژانر خاص مورد توجه قرار بگیرد، بلکه سینماگران به عنوان آرتیست باید همیشه یک قدم از دیگر اقشار اجتماعی جلوتر باشند و نوآورانه عمل کنند.
شما در فیلم سینمایی «۵۰کیلو آلبالو» نقش وکیلی را بازی می کنید که ویژگی های خاص خودش را دارد. چقدر فیلمنامه شما را در رسیدن به نقش کمک کرد؟
– فیلمنامه فیلم سینمایی«۵۰ کیلو آلبالو» آنقدر کامل بود که شخصیت بسیاری از وجوه خود را در آن به من معرفی کرد. خوشبختانه به دلیل روشن بودن کاراکتر، من هم تصور درستی از نقش به دست آوردم و وقتی با مانی حقیقی صحبت کردیم، متوجه شدیم ذهنیت مان به هم نزدیک است و بحث زیادی با هم نداشتیم. وقتی فیلمنامه، آنچه یک بازیگر لازم است بداند را ارائه می دهد، سختی های کار کمتر و راه برای رسیدن به نقش باز می شود. من برای رسیدن به ویژگی های شخصیت انوشه، از تخیل خودم استفاده کردم. کاری که خیلی وقت ها انجام می دهم و شخصیت های مختلف را به شکل های مختلف در ذهن تصور می کنم. این کار به یک بازیگر بسیار کمک می‌کند. ما در زندگی روزمره گاهی اتفاقات و مسائل مختلف را فانتزی تصور می کنیم و… من از همین ذهنیات و تخیلات شخصی استفاده خوبی کردم. این نقش نیازی به مطالعه خاصی نداشت و من هم بیشتر به فیلمنامه و کارگردان اکتفا کردم، ولی از تصورات ذهنی ام هم به خوبی استفاده کردم.
با توجه به اینکه شما در اکثر مجموعه های تلویزیونی که تا به حال تجربه داشتید، نقش اصلی را بازی می کردید، بازی در نقشی فرعی تر در یک فیلم سینمایی را چطور پذیرفتید؟
– برای من در پذیرفتن یک نقش مقدار و میزان مطرح نیست. یعنی نقش ها را از نظر کمی نمی سنجم. شاخص ها و نکات ویژه تری برای پذیرفتن یک نقش وجود دارد. اگر نقشی از جذابیت ها و کیفیت لازم برخوردار باشد و من آن را دوست داشته باشم، می پذیرم.
در مورد شخصیت انوشه در فیلم سینمایی «۵۰کیلو آلبالو» هم باید بگویم که چون این شخصیت از نظر من بسیار جالب بود آن را پذیرفتم. واقعاً اگر فیلمنامه را می خواندم و قرار بود خودم یکی از نقش ها را انتخاب کنم، قطعاً انتخاب من نقش انوشه بود. دوست دارم بازهم شخصیت هایی شبیه به او را تجربه کنم و شاید به طور کلی در دنیای بازیگری من زمانی نقشی را می پذیرم که از جذابیت های خاصی برخوردار باشد. در نهایت اینکه اسم مانی حقیقی و کار با او هم دلیل خوبی برای پذیرفتن نقش بود و من دوست داشتم با او همکاری کنم.

منبع: بانی فیلم

مطالب مرتبط
نظرات
آخرین اخبار