فراتاب - گروه بین الملل: دموکراتها، دوست داشته باشند یا نه، سیاستهای هویتی را در انتخابات میان دوره ای اجرا میکنند. البته تا آنجا که می دانیم جمهوری خواهان نیز همین طور هستند. بعد از انتخابات مقدماتی مناقشهآمیز حزب دموکرات در سال 2016، حزب به طور جدی این مساله را مورد بررسی قرار داده است که آیا باید بر مسائلی که برای مردم رنگین پوست اهمیت دارند تاکید کند یا تمرکز خود را بر سیاستهای اقتصادی پیشرو قرار دهد؟ به نظر می رسد این حزب در زمینه برنامه اقتصادی خود به اجماع نرسیده اما بر سر مسأله تکثر به اتفاق نظر رسیدهاند.
زنان دموکرات در سال 2018 بیشتر از هر زمان دیگری در گذشته، نامزد شدهاند. همچنین حزب در حال جذب چهرههای نوظهور، جوان و مترقی مانند «الکساندریا اوکسیو کورتز» در نیویورک و «اندرو گیلوم» در فلوریدا است که از سیاستهای مترقیانه ای نظیر بیمهی پزشکی برای همگان طرفداری میکنند. دموکراتها، کاندیداهایی را نامزد کردهاند که احتمال دارد به اولین زنان مسلمان و اولین زن بومی آمریکایی در کنگره تبدیل شوند. آنها همچنین در میان صفوف خود، برخی از کاندیداهایی را که احتمال بردشان کم است را در نظر گرفتهاند که به لحاظ تاریخی در نوع خودشان اولین به حساب میآیند، برای مثال اولین نامزد زن تراجنسیتی برای فرمانداری، یک دموکرات در ورمونت است.
همانطور که واشنگتنپست در گزارش خود اخیراً آورده است، «دموکراتها اساسا در زمینهی تعداد نامزدهای زن، سیاه و دگرباشی که معرفی کردهاند رکورد جدیدی به ثبت رسانده اند.» در همین حال «آمار تکثر در نامزدهای جمهوریخواهان در تمام دستهها ایستا و محدود باقی مانده یا کاهش یافته است، که این امر به فهرستی از نامزدهای انتخاباتی عمدتاً سفید پوست و مذکر منجر شده است.» به نظر میرسد جمهوریخواهان سیاستهای هویتی سفید را تکرار کنند که مورد علاقه دونالد ترامپ است. نامزدهای انتخاباتی آنها همچنان مسنتر، سفیدتر و بیشتر مرد هستند.
شاید به طور اجتنابناپذیری، این تفاوتها در سیاستهای هر حزب منعکس شدهاند: در حالی که دموکراتها به منظور برانگیختن رأی دهندگان به تزریق انرژی و شور و شوق متکی هستند، جمهوری خواهان بر روی ترس و انزجار از تغییر، حساب باز کردهاند؛ تبلیغات انتخاباتی که به راه انداختهاند بیشتر شبیه فیلمهای ترسناک است، که مجرمانی خطرناک (اغلب با پوستی قهوهای رنگ) نقش آدمهایی شرور را در آن بازی میکنند. از آنجا که تا کنون «سیاستهای هویتی» باعث شده تمرکز دو حزب بزرگ بر خصوصیات جمعیتشناختی حزب باشد تا ایدئولوژی آنها، انتخابات سال 2018 را باید انتخاباتی مبتنی بر سیاستهای هویتی قلمداد کرد.
البته هر طرف دلایل خودش را دارد. جنبش ابه اصطلاح مقاومتی که متشکل از زنان و رنگین پوستان است، به طور ویژه از سیاستهای ترامپ ناخشنود هستند. دموکراتها آشکارا میخواهند از این واکنش سیاسی بهره ببرند. در این میان رأیدهندگان مسنتر، به خصوص در دورهی ریاست ترامپ، قابلاعتمادترین رأیدهندگان جمهوریخواهان به حساب میآیند. این ها رأیدهندگانی هستند که حزب جمهوریخواه آمریکا برای دفع موج آبی دموکراتها به آنها نیاز دارد.
جوانی، تکثر و ترقی؛ رمز موفقیت دموکرات ها
اتفاقی نیست که اوکازیو کورتز به عنوان چهره جدید حزب دموکراتیک در سال 2018 ظاهر شده است: او یک زن 28 ساله اسپانیایی تبار است و به عنوان یک سوسیال دموکرات شناخته میشود. او به نحو به یادماندنی خود را با یک ویدئو ویروسی که بر زندگینامه منحصربهفرد خودش تمرکز داشت به رأی دهندگان معرفی کرد.
دموکراتها در حال نامزد کردن کاندیداهای متکثرتر و جوانتری هستند و رأی دهندگانشان نیز در حال سوق دادن حزب به سوی چپ میباشند؛ این امر میتواند توضیح دهد که چرا اوکازیو کورتز با چنین سرعتی به یکی از پرچمداران حزب در مطبوعات سراسری تبدیل شده است و چرا، علیرغم اینکه به نحو غیرمعمولی زیر ذره بین قرار گرفته، رهبران حزب هوشیار هستند که حضور او را مغتنم بشمرند. «نانسی پلوسی»، بعد از اینکه اوکازیو کورتز رهبر تشکیلات «جو کرولی» را شکست داد در یک تماس با او، گفت: «از شجاعت شما متشکرم. این، کار هر کسی نیست.»
همان انگیزه ای که نمونه آن را در ناخشنودی اوکازیو کورتِز از یک مقام دموکرات باسابقهتر می توان مشاهده کرد به کارزارهای انتخاباتی سراسر کشور گسترش یافته است. «بتو اُ.رورک» در مواجه با «تد کروز» در کارزار انتخاباتی سِنا در تگزاس، به واسطه میزان قابل توجه کمکهای داوطلبانه کوچک توانسته است در کارزار باقی بماند. گیلوم شهردار تالاهاسی، توانسته است کاندیدهایی با شهرت و پول بیشتر را از طریق اشتیاق رأی دهندگان سیاه پوست و ارتباطش با دستور کار مترقیانه «برنی سندرز»، شکست داده است.
این کارزارها همچنین به نحو جدی از کارزار اوکازیوکورتز متمایز هستند. در حالی که بعد از انتخابات مقدماتی، کرسی او در کنگره برای ناحیهی برونکس کمابیش تضمین شده بود، اُرورک و گیلوم همچنان برای شکست دادن جمهوریخواهان مشهور و با تجربه تحت فشار هستند. در انتخابات رقابتی و دشوار پیشِ رو دموکراتها بر روی جوانان، انرژی و تکثر نامزدها حساب باز کردهاند. آنها همچنین زنان را در آریزونا (کریستین سی نما) و نوادا (جکی روزن) برای مبارزات انتخاباتی سنا نامزد کردهاند. کارا ایستمنِ پیشرو موفق شده است، مردی سفید و مسن که از نمایندگان پیشین بوده و هنوز هم به طور غیر رسمی پست تصدیگری خود را در دست دارد، شکست دهد. همچنین «برد اشفورد»، دموکراتها را در حوزه بسیار مهم اوماهای ایالت نبراسکا نمایندگی میکند.
همانطور که در مثالها نشان داده شد، کاندیداهای متکثر و زن، موفقیت ویژهای در اجرای برنامههای پیشرو دارند. مردان سفید که در پلتفرم مشابهی کار میکنند، همواره به این اندازه خوش شانس نبودهاند، برای نمونه زمانی که «مَت بروان» به عنوان کاندیدای اولیه به راحتی از « جینا ریموندو »، فرماندار رود آیلند شکست خورد که اصلاح طلب مالی میانه رو- اولین زنی است که به عنوان فرماندار در این ایالت انتخاب می شود. در موارد دیگر، همانند ناراضایتی «آیانا پریسلی» از نماینده جمهوریخواه «مایکل کاپوانا»، به نظر نمیرسد که ایدئولوژی محل چندانی از اعراب داشته باشند: کاپوانا به عنوان لیبرالی قدرتمند شناخته میشود، اما پریسلی هنوز مصمم است، بعد از شکست دادن کاپوانا، به عنوان اولین زن سیاه پوست نمایندگی ماساچوست در کنگره را به عهده بگیرد.
آنچه گفته شد را میتوان در قالب یک نمودار خلاصه نمود: در حالی که تعداد زنان جمهوری خواه در کنگره محدود باقی مانده است تعداد زنان دموکرات افزایش قابل توجهی را نشان می دهد. همانطور که «تارا گلشن»، خبرنگار وکس گزارش داده، تعداد زنان جمهوری خواه کاخ سفید ممکن است بعد از انتخابات میان دورهای کاهش یابد. همچنین «مارشا بلکبرن» سنا را ترک میکند.
تصادفی نیست گروههایی که بیشترین مخالفت را با ترامپ دارند و رأیشان میتواند نتیجهی انتخابات 2018 را تغییر دهد، زنان هستند. شکاف جنسیتی در همه گروههای سنی همچنان ادامه دارد اما زنان جوان به طور خاص در موج آبی امسال از اهمیت ویژهای برخوردار خواهند بود.
استراتژی ها سیاستگذاری پیشروتر همچنین سمت و سوی اصلی فعالیت دموکراتها را نشان میدهد: بیش از نیمی از رأیدهندگان دموکرات از «سیستم پرداخت کننده واحد در نظام سلامت» حمایت میکنند و تعداد بیسابقهای از نمایندگان خواستار «بیمهی پزشکی برای همگان» هستند. خیل کثیری از دموکراتها حتی گفتهاند از حذف قوانین مهاجرتی و گمرکی پشتیبانی می کنند. بنابراین جای تعجب نیست که نامزدهای دموکرات بیشتر از آنچه که در دهههای پیشین بودهاند به چپ گرایش یافتهاند.
البته هنوز در مورد اینکه بیمه پزشکی برای همه حقیقتاً به چه معناست اختلاف نظر وجود دارد. اما همانطور که ناظر انتخاباتی هاروارد، «رابرت بلاندون»، یک بار به من گفت، «وقتی می گویید، من هم دنبال آن (بیمه پزشکی برای همه) هستم، یعنی میگوید من هم دنبال عدالت هستم یعنی میگویید، من هم میخواهم در برابر شرکتهای بزرگ بجنگم.» به نظر رابرت بلاندون، «این(بیمه نماد این چیزهای دیگری است که برای جوانان لیبرال از جذابیت برخوردار است.» البته مخاطراتی نیز در این استراتژی دموکراتها وجود دارد. بدبختانه رایدهندگان جوان از حضور به عمل آوردن در انتخاباتهای میان دورهای گذشته رویگردان بودهاند. مشخص شده است که رأیدهندگان سفیدتر و مسنتر ثابت قدمترین رایدهندگان هستند، و ممکن است که به دلیل آغوش بازی که دموکراتها برای تکثر در نامزدها گشودهاند و ایدئولوژیشان که بیشتر چپگراست، تحریک شوند. اما آن چه که حزب روی آن حساب باز کرده، روشن است.
جمهوری خواهان 2018؛ مسن تر، سفیدتر و خشمگین تر!
اما جمهوریخواهان بر روی عوامل متفاوتی حساب باز کردهاند، امری که در دورهی ترامپ اجتنابناپذیر به نظر میرسد. با موفقیت هایی اندک در زمینهی قانونگذاری که با توافق رایدهندگان همراه بوده است، و یک رئیسجمهور غیرمحبوب در کاخ سفید که افراد مستقل زیادی را کنار گذاشته است، جمهوریخواهان همهی تخم مرغهای خود را در سبد یک کمپین مبارزاتی فرهنگی گذاشتهاند که از ترس موجود از رنگین پوستان و تصاویر خشونتآمیز و از وطنپرستی صادقانهی رأیدهندگانشان بهره میبرند.
ما قبلاً هم شاهد نمونههای بیشماری از این دست بودهایم، اما ترفندهای استراتژیک اخیر آنها در تگزاس و واشنگتن از برنامههای آنها پرده برمیدارد. کروز و معاون فرماندار «اسکات واکر»، با کارزارهای مجدد انتخاباتی دشوارتری از آنچه که تصور میکردند روبرو شدهاند، کروز با شخصیت نیرومند دموکراتها یعنی اُ.رورک مواجه شده است. حال برنامهی آنها برای مواجهه با این وضعیت چیست؟ مبارزه انتخاباتی با سربازان سابق جنگ ویتنام که بازیکنان NFL (لیگ فوتبال ملی آمریکا) را برای زانو زندن در طول سرود ملی برای اعتراض به خشونت پلیس محکوم کردند.
همانطور که نظرسنجی جدید دانشگاه کویینپیاک به ما یادآوری کرد، عموم مردم به طور گستردهای از حق آزادی ورزشکاران برای اعتراض حمایت می کنند (67 درصد موافقت در برابر 30 درصد مخالف)، در این میان تنها یک گروه استثناست: میزان مخالفت جمهوریخواهان با اعتراض 60 درصد در برابر 39 درصد است. با توجه به اشاره ترامپ، کروز و واکر به صراحت اساس کار خود را موضوع سرود ملی گذاشتهاند. این تصادفی نیست. حامیان ترامپ به طور کلی سفید هستند، بیشتر از میان مردان هستند، تحصیلات کمتری دارند و به زندگی در میان مردم سفید دیگر گرایش دارند.
در حال حاضر در کمپین انتخاباتی سال 2018 در سراسر کشور، رأیدهندگان جمهوریخواه هدف فیلمهای کوتاه ترسناکی قرار گرفتهاند که دگرهراسی و ترس از غریبهها موضوع اصلی آنها است. در مورد چنین رویکردی از بالا تصمیمگیری شده است. از فحوای تبلیغات کمپین انتخاباتی ترامپ در سال 2020، میتوان به معنای پیام حزب در سال 2018 پی برد.
آن تبلیغ عبارت است از مهر شدن عبارت «شر مطلق» بر پیشانی فردی محکوم به قتل که به صورت غیرقانونی وارد ایالات متحده شده است، و به همراه این تصویر موسیقی هراسآوری به اجرا درمیآید.
در آخرین انتخابات ویژه اوهایو در ماه گذشته، کمپین «تروی بالدرسون» جمهوریخواه تبلیغ تلویزیونی را روی آنتن برد که در آن در طول نیم دقیقه «دنی اوکانر» دموکرات سه بار «خطرناک» نامیده میشود. همانطور که گلشن گزارش داد، این یکی دیگر از مواردی بود که حزب حاکم جمهوریخواه در رقابتی بسیار نزدیک، نبردی فرهنگی را به ارائهی توضیحی مشروح از برنامههای کاری خود ترجیح میدهد. برای بالدرسون، این رویکرد کارا بود، حتی اگر پیروزی وی خیلی چشمگیر نباشد؛ او فقط با یک امتیاز برنده شد، در حالی که پیشینیان او در این رقابت با 30 امتیاز برنده شده بودند.
چنین رویکردی صرفاً محدود به مبارزان انتخاباتی که عرصهی فرهنگ مشغول هستند نیست، بلکه تا اطلاع ثانوی چنین رویکردی برنامهی کاری معیار جمهوریخواهان است. «باربارا کامستاک» - جمهوریخواهی در ویرجینیا، فردی نسبتاً میانهرو که حومهای مرفه را نمایندگی میکند- اخیرا لیستی از قربانیان گروه گنگستری MS-13 که «مورد ضرب و شتم قرار گرفته، با چاقو به آنها حمله شده و یا به آنها شلیک شده است» برای واشنگتن پست ارسال کرد.
تاکتیکهای مبتنی بر هراس میتوانند توضیح دهند که چرا رأیدهندگان جمهوریخواه به نسبت دموکراتها و مستقلها، به هنگام روانه شدن به سمت حوزه های رأیگیری، بسیار بیشتر دلمشغول امنیت هستند. به عبارتی کاندیداها آنها را خیلی خیلی هراسان میخواهند.
آزمونی برای آینده
با توجه به این واقعیت که جمهوری خواهان سیاستهای هویتی را تقبیح میکنند، بایستی بهرهبرداری از هراس سفیدپوستان از تغییرات جمعیتی و بزهکاری پوست قهوهایها را صرفا شکل دیگری از این رویکرد دانست. جمهوریخواهان چیزی زیادی به جز کاهش مالیات شرکتها و دادگاه عالی قضایی «نیل گورسوچ» برای ارائه ندارند، بنابراین مجبور به برانگیختن هراس سفیدپوستان هستند. کارزار انتخاباتی کروز تلاش میکند تا اُ.رورک را یک پانکی جوان، که به لیبرال های هالیوودی مدیون است، معرفی کند. گیلوم (نامزد سیاهپوست دموکرات و شهردار تالاهاسی) با چیزی حتی شیطانیتر مواجه شده است، تلفنهایی خودکار با مضمون نژادپرستانه علیه وی به رأیدهندگان که به نظر میرسد توسط گروهی نئو نازی به راه افتاده است.
البته، انتخابات 2018 زیر سایهی انتخابات سال 2020 قرار دارد، زمانی که ریاست جمهوری دونالد ترامپ مجدداً به رای گذاشته خواهد شد و دموکراتها شانس دیگری خواهند داشت تا وی را، بعد از اینکه به مدت چهار سال به عنوان یک تهدید وجودی معرفی کردند، شکست دهند.
نمایشی نویدبخش برای این کاندیداهای جوان و متکثر در سال 2018 –به لطف رأیدهندگان جوان و متکثر- حاکی از خبر خوشی برای دموکراتها در سال 2020 خواهد بود. آنها می توانند بر این حرکت تکیه کنند تا ائتلافی پیروز را برای تسخیر کاخ سفید تشکیل دهند. در همین حال، جمهوری خواهان باید ارزیابی کنند که آیا بازگشت دوباره به برنامه کاری ترامپ مطبوع ذائقه جمعی مردم خواهد بود یا با خطر یک فاجعهی انتخاباتی همراه خواهد بود.
از سوی دیگر پیروزی ضعیف دموکراتها در سال 2018، پاسخهای محدودی در مورد نحوه پیروزی در دوران ترامپ، برای این حزب باقی خواهد گذاشت- و این وضع اعتمادبهنفس بیشتری به جمهوریخواهان میدهد که میتوانند، حداقل در کوتاه مدت هم که شده، سوار بر هراس سفیدپوستان به پیروزیهای خود ادامه دهند.
انتخابات میان دورهای با دو احتمال بسیار متفاوت در این باره که چه سیاست هویتی پیروز انتخابات سال 2018 خواهد بود همراه است. دموکراتها ایمان خود را به آیندهای مترقی و سرشار از تکثر استوار کردهاند. در حالی که جمهوریخواهان بخشی آسیبپذیر و تاریکتر را در رأیدهندگان آمریکایی هدف قرار داده و امیدوارند هستند از آن برای یک پیروزی غیرمنتظرهی انتخاباتی دیگر بهرهبرداری کنند.
دیلن اسکات، تحلیلگر وبسایت وکس
مترجم: مینا جزایری، دانشجوی دکتری اندیشه سیاسی دانشگاه تهران
بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است