لاتاری روایتی از جامعه شناسی شهری و ارتباطی | فراتاب
کد خبر: 7962
تاریخ انتشار: 15 اردیبهشت 1397 - 17:25
محدثه خسروی

فراتاب - گروه فرهنگی: فیلم لاتاری به نویسندگی و کارگردانی محمد حسین مهدویان، در سینماهای کشور اکران می شود. این فیلم روایت عاشقانه ی دو جوان را بازگو کرده که با مخالفت های خانواده رو به رو می شوند و دختر (نوشین) به خاطر شرایط بد اقتصادی و وضع نامناسب مالی پدرش قصد ترک کشور را کرده و سعی میکند به دبی سفر کند و با این سوژه داستان مسیر حرکت خودش را پی می گیرد. لاتاری را نمی توان اثر کاملا مطلوب و جذاب در نظر گرفت چرا که با مشکلات ساختاری بسیار زیادی همراه است از جمله پرداخت نشدن روایت عاشقانه بین شخصیت های داستان (امیر علی و نوشین) و مورد بعدی حضور مرد دیگری به نام سامی در داستان که بر روی شخصیت و فضا سازی های آن هم توجه چندانی نشده است و عدم توجه به این موارد مخاطب را با فراز و فرودهای فیلم همراه نساخته و ارتباط موثر تماشاگر با فیلم عقیم می ماند. البته نباید از این حقیقت بگذریم که کارگردان لحظه های ناب و طلایی را در نمایش رقم میزند ومخاطب را وادار به همزاد پنداری و جانشینی وضع موجود می نماید.
اما مهدویان در بسیار از صحنه های فیلم به مشکلات بنیادین اجتماعی، سیاسی و اقتصادی با زبانی صادقانه و بدون حاشیه سخن می گوید او به راحتی این مشکلات را مطرح کرده و معتقد است جامعه کنونی گرفتار آسیب های شدید اخلاقی ، ارزشی و فرهنگی شده است و کسانی که در راس حکومت در حال فعالیت هستند کمتر به این معضلات توجه دارند در حالی در انتهای نمایش به مخاطب گوشزد میکند که در یک سیستم خوب و بد در کنار هم وجود دارد و افراد باید برای حفظ منافع ملی از منافع شخصی چشم پوشی نمایند.
لاتاری یک اثر سطحی، عامیانه و بدون زیر بنای فکری نیست بلکه یک اثر کاملا جامعه شناسانه، روانشناسانه و اخلاقی است که می تواند در بسیاری از مراتب الگو سازی فرهنگی هم انجام دهد.
اما در انتهای داستان باز از مسیر خود خارج شده و با یک خشونت افسار گسیخته سعی دارد احساسات ملی گرایانه مخاطبان ایرانی را بر انگیزد و از آن سو استفاده نماید.
وسعی دارد از هر طریقی خشم تماشاگر را افزایش دهد؛ به طور مثال: استفاده کردن از نام خلیج به جای خلیج فارس.
لاتاری سعی دارد احساسات سطحی مخاطبانش را به صورت فزاینده بالا برده و آنها را به سمت تفکر خشونت آمیز سوق دهد.
این اثر با داشتن نشانه های فکری و فرهنگی و با تامل بر متن فیلم نامه توانایی آن را داشت که تصویری بسیار سازنده و موثر را بر جای گذارد، ولی متاسفانه در بسیاری از موارد نتوانست در عرصه ی هنر و فرهنگ موفق ظاهر شود.

محدثه خسروی، دانشجوی روانشناسی

بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است

نظرات
آخرین اخبار