مرد آهنین چین | فراتاب
کد خبر: 7028
تاریخ انتشار: 19 آذر 1396 - 01:11
هنگامی که سی ان ان از جف واسرستروم، چین شناس دانشگاه کالیفرنیا خواست تا از پنج شخصیت قدرتمند چینی نام ببرد، وی گفت: «شی، شی، شی، شی و شی!»

فراتاب- گروه بین الملل: رئیس جمهور از زمان مائو تسه تونگ، به عنوان قدرتمندترین مقام چینی شناخته می شود. وی کنترل کامل حزب کمونیست چین که به نوبه خود کنترل کامل این کشور یک میلیارد و چهارصد میلیون نفری را در اختیار خود دارد، در دست دارد. تصویر رئیس جمهور ر همه جا (روی پوسترها، بیلبوردها و صفحه نمایش های میدان های شلوغ) به چشم می خورد.

همین امر انتقاداتی را علیه شی جین پینگ بر می انگیزاند که وی درصدد ترویج کیش شخصیت خود است. در کنگره ماه گذشته حزب کمونیست، شی برای دوره پنج ساله دوم خود در مقام ریاست جمهوری ابقا شد. اما شی از تعیین جانشین برای خود اجتناب کرد و همین موضوع به تردیدهایی در این زمینه مبنی بر این که ممکن است وی با سنت شکنی، درصدد ابقا در این مقام به صورت نامحدود باشد، دامن زد.

در این کنگره، فلسفه سیاسی او با عنوان «تفکر شی جین پینگ» در مرامنامه حزب ثبت و ضبط شد. این در حالی است که از میان رهبران چینی، این تنها مائو بود که مفتخر به گام برداشتن در چنین مسیری در دوره حیات خود شده بود. هنگامی که سی ان ان از جف واسرستروم، چین شناس دانشگاه کالیفرنیا خواست تا از پنج شخصیت قدرتمند چینی نام ببرد، وی گفت: «شی، شی، شی، شی و شی!»
پدر شی از رهبران انقلابی است که مغضوب مائو شد و به همین جهت، شی در 15 سالگی برای بازآموزی در دوره انقلاب فرهنگی به منطقه ای پیرامونی فرستاده شد. او هفت سال در یک دخمه زندگی کرد اما با فعالیت در حزب، توانست از معرکه جان سالم به در ببرد. به تعبیر یکی از چهره های آکادمیک چینی که شی را از جوانی می شناخت، شی «سرخ تر از سرخ شده بود.»

از این رو شی موفق شد تا درجات را یکی پس از دیگری طی کرده و در سال 2012، درست زمانی که مسئولان به طور فزاینده ای نگران از دست دادن کنترل خود بر مردم شده بودند به عنوان رهبر حزب شناخته شود. چهره های برجسته حزب، با توجه به آنچه که اصطلاحاً انقلاب های رنگی در جمهوری های شوروی سابق نامیده می شد و نیز خیزش های بهار عربی، نگران شده بودند و از این می ترسیدند که مبادا شهروندان چینی هم به خیابان ها بریزند؛ چراکه مردم دلیل کافی هم برای اعتراض داشتند: شبکه های اجتماعی جدید افشا کرده بودند که تعدادی از مسئولین، میلیاردها دلار از منابع کشور را غارت کرده اند. در موج مبارزه با فساد، هزاران نفر از مقامات بازداشت شدند و این پاکسازی، پایه های قدرت رقبای شی را نابود کرد و موجب شد تا تقریباً کنترل کامل حزب را در دست گیرد.
شی برای پیشگیری از یک طغیان دموکراتیک، سازمان های جامعه مدنی را بست و وکلای حقوق بشر و وبلاگ نویسان را جمع آوری کرد. سپس با گماشتن متحدانش به سمت های کلیدی، اقتدار خود را مستحکم کرد. هفت عضو کمیته دائمی پولیت بورو، عالی ترین مجمع سیاسی کشور، از دوستان و موافقان شی هستند. تکنولوژی به شی و حزب، «برادر بزرگ جدیدی» اعطا کرده که می تواند با آن کنترل زندگی عموم چینی ها را در دست داشته باشد.

عملاً هر کسی در این کشور از طریق "وی چت" تحت نظارت قرار دارد: برنامه ای با یک میلیارد حساب کاربری. کاربران از طریق این برنامه هر کاری انجام می دهند: مثل پرداخت صورتحساب ها، قرار ملاقات با دکتر، ارسال عکس ها، درخواست شغل. مکالمات در وی چت بصورت خودکار، سانسور می شود: مکالمه در ارتباط با هر موضوع حساسی همچون میدان تیان آن من یا تبت، مسدود می شود.

از سال 2020، حزب به هر شهروند یک «امتیاز اعتباری اجتماعی» اختصاص می دهد که مبتنی بر اطلاعاتی است که از وی چت و سایر برنامه ها به دست آمده و مشخص می کند که آیا آنها شایستگی وام و وثیقه را دارند یا می توانند به خارج سفر کنند و... .
شی یک اصلاح طلب نیست. حزب همواره نقش پررنگی در شرکت های دولتی داشته، اما این کنترل در دوره شی واضح تر شده است. اکثر شرکت ها مانند شرکت های نفتی بزرگ دولتی، شرکت های مخابرات و کارخانه های تسلیحاتی، یک کمیته حزبی دارند و رئیس آن کمیته، هم اکنون رئیس هیئت مدیره نیز هست.

اکثر شرکت های خارجی بزرگ در چین از طریق سرمایه گذاری مشترک با شرکت های دولتی، کار می کنند و شی در این زمینه ها می کوشد تا کنترل دولت را گسترده تر سازد. اما این نکته که تمرکزگرایی زیاد، رشد اقتصادی را تقویت کند، محل تردید است. با این که اقتصاد به سرعت در طول سه دهه گذشته توسعه پیدا کرد و میانگین رشد 10 درصدی را به همراه داشت، از سال 2015 روند کندی را آغاز کرده است. صنایع دولتی متورم هم اکنون مورد حمایت تقریباً نامحدود وام های بانک های دولتی قرار دارد.
شی در کنگره حزب گفت: «چین باید صحنه مرکزی در جهان را در اختیار بگیرد». او هیچ رودربایستی در مورد رهبری رو به گسترش کشورش در جهان خارج نداشته است. از زمانی که به قدرت رسید، چین به شکلی تهاجمی، از ادعایش بر سر بخش اعظم دریای مورد مناقشه جنوبی چین دفاع کرده و با ساخت جزایر مصنوعی، در آستانه جنگ با پایگاه های نظامی قرار دارد. برنامه یک کمربند- یک جاده شی، بیش از یک تریلیون دلار هزینه بابت پروژه های زیربنایی (نظیر بنادر، جاده های ریلی، و بزرگراه ها) در سراسر آسیا، آفریقا و اروپا دربردارد که موجب گسترش تجارت چین و دستاورد نظامی می شود.

در عین حال شی می کوشد تا چین در حال صعود را، نه به مثابه یک تهدید برای ایالات متحده، بلکه به عنوان یک شریک برابر معرفی کند. رهبر چین از پرزیدنت ترامپ در سفر اخیرش به پکن، استقبال شایانی به عمل آورد و از او با شکوه و به شکلی تماشایی، تجلیل کرد تا از این طریق ترامپ را وادار کند تا از انتقادهایش از سیاست تجاری چین دست بردارد. این استراتژی موثر افتاد، چرا که ترامپ به شی گفت: "ما ترکیب فوق العاده بزرگی داریم. من فکر می کنم ما کارهای بزرگی انجام خواهیم داد".
حکمرانی چینی به گونه ای طراحی شده تا بر مبنای اجماع عمل کند: حکومت به وسیله کمیته؛ این سیستم پس از دیکتاتوریِ بدونِ کنترلِ مائو که به کشتار و هرج و مرج «جهش بزرگ رو به جلو» و «انقلاب فرهنگی» منجر شد، اعمال گردید. اما کنترل کامل شی بر حزب و پاکسازی بی رحمانه رقیبان موجب شده تا اکنون سایر مسئولان از سخن گفتن در خصوص سیاست های نادرست بترسند. ژانگ لیفان، یک تاریخ دان چینی و منتقد دولت می گوید: «این وضعیت می تواند امپراتوری در لباسی جدید باشد، چنانچه بحرانی در آینده وجود داشته باشد، با این وضع ممکن است که او نتواند اطلاعات لازم را کسب نماید.» 
اقدام رئیس جمهور در پاکسازی مسئولان فاسد یا ناسپاس و عهدشکن، که شامل ده ها نفر از افسران نظامی عالیرتبه می شد، به وی، به نسبت پیشینیانش، قدرت بسیار بیشتری برای کنترل «ارتش آزادی بخش خلق» قدرتمند می دهد. اوایل این ماه قانون جدیدی وضع شد که از همه اعضای وظیفه خواسته شده تا «از فرمان شی پیروی کنند و به دستور او پاسخ دهند». این تغییرات با این هدف صورت گرفته تا به اصلاحات نیروهای مسلح توسط شی شتاب بخشد. ارتش در حال تعدیل سیصد هزار نیروی خود است تا از این طریق، نیروهای ارتش به دو میلیون نفر کاهش یابد.

همچنین منابع بیشتری به سمت نیروهای دریایی، هوایی و موشکی هدایت می شود که این امر به چین اجازه خواهد داد تا به جای آن که به شکلی ساده از مرزهای خود دفاع کند، طرح های نظامی خود را در خارج پیگیری نماید. در ابتدای امسال، چین دومین ناو هواپیمابر خود را راه اندازی نموده و نخستین پایگاه فرامرزی خود را در منطقه استراتژیک شرق آفریقا در جیبوتی تاسیس کرد. سپتامبر امسال، ژنرال ژوزف دانفورد، رئیس ستاد مشترک ارتش امریکا گفت: «به سال 2025 که نگاه می کنم، فکر می کنم که احتمالاً چین بزرگترین تهدید برای کشور ما خواهد بود.»


برگردان به فارسی: مجید پیروز

منبع: هفته نامه دِ ویک
بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است

نظرات
آخرین اخبار