فراتاب _ گروه اجتماعي: اين روزها ساكنان مناطق زلزله زده با يك نگراني تازه روبرو هستند. كمپين هاي پرشور كمك رساني در فضاي مجازي از تب و تاب افتاده اند و حضور ميداني مردم كم شده است. دیگر خبر چنداني از آن ترافیک سنگین ماشين هاي سواري و شاسي بلند كمك رسان در مسير كرمانشاه به سرپل ذهاب و ثلاث باباجاني نيست و اغلب كمك ها را كانتینرهاي شركتي و کامیون هاي باري مربوط به گروه های مردمی و دولتی تشكيل مي دهند. خيابان هاي سرپل ذهاب و ازگله دیگر شلوغی های روزهای اول را ندارند. اين روزها در كنار چادرها كم نيستند چشم هاي نگراني كه حضور مردم را انتظار مي كشند. اين انتظار به ويژه در ميان اقشار ضعيفتر، مشهودتر است.
***
در گوشه ای خلوت از خیابان های شهر زلزله زده سرپل ذهاب، مردی ميانسال و لاغر اندام با موهای جو گندمی در حال بررسي اقلام كمكي از سوی يك گروه مردمي است. پناه بردن به اين گوشه هاي كم تردد، خواسته قلبی مردم نيست؛ تجمع كه مي شود به اقشارضعيف و با حجب و حيا چيزي نمي رسد.
با این مرد ميانسال و اقوامش به شکلی اتفاقي در همان روزهاي اول زلزله آشنا شدم. آن ها زیر چند چادر روبروي بيمارستان صحرايي ارتش سکنی گرفته اند. از اقشار ضعيف سرپل ذهاب هستند و ضعيف ترين عضو آن ها، خواهر ازدواج كرده ای است كه تمام زندگي اش زير آوارهاي یک خانه استيجاري مدفون شده است.
هوا حسابی سرد شده و اين مرد در ميان اقلام به دنبال یافتن جواب و لباس گرم مناسب براي بچه ها و زن هاست. براي كف چادرها نیز موكت لازم دارد ولي در بين وسايل نيست. از آن ها می خواهد در صورت امکان دفعه بعد که آمدند يك هيتر بزرگتر برايش بياورند چون هيتر فعلي كوچك است و توان گرم كردن چادرش را ندارد. دغدغه بچه ها را دارد که اغلب آن ها این شب ها سرما خورده اند. سراغ برنج و روغن را هم مي گيرد.
مرد میانسال در حین این گفتگو با صدایی غمگین به نکته ای اشاره می کند كه اين روزهادغدغه بسياري از زلزله زدگان است:
«مردم ديگر مانند قبل نمي آيند».
او دلنگران است مبادا مردم از چیزی ناراحت شده اند که دیگر نمی آیند: «به مردم بگویید نگران نباشند، آن هايي كه با شلوغ كاري به ماشين ها هجوم مي آوردند، مال اینجا نبودند. با رفتنشان حالا شهر خيلي آرام شده».
***
در يك روستاي دورافتاده مرزي در ثلاث باباجاني، كوچك و بزرگ گرد يك وانت حاوي كمك هاي امدادي جمع شده اند. با ورود یک گروه كمك رسانی جدید، تعدادي از اتوموبیل قبلی دل کنده و دور تازه واردها حلقه مي زنند.
مادري برای بچه اش كفش مي خواهد. كفش هاي بچه يك جفت دمپايي زوار در رفته است. كفش هاي بزرگترها هم تعريفي ندارد.
شلوغ كه مي شود كار تقسيم اقلام هم با دشواری پیش مي رود. سالخورده ترها خطاب به هم روستايي ها مي گويند: «شلوغ نكنيد به همه مي رسد».
یکی از آن ها در ادامه جمله اي مي گويد كه پرمعناست: «از آن ها به خاطر کمک هایشان به خوبی تشكر كنيد، تا دوباره برگردند».
در نگاه و گفتار ساکنین این روستای دورافتاده مرزی نوعي اضطراب از كمرنگ شدن كمك هاي مردمي به چشم مي خورد. تقصیری هم ندارند؛ این گروه هم با راهنمایی اعضای یک کمپین مردم نهاد در ازگله به روستا هدایت شده اند. پيرمردي مي گويد: «تو رو خدا ما را تنها نگذاريد دوباره براي ما كمك بياوريد. هوا خيلي سرد شده و زن ها و بچه ها به لباس گرم احتياج دارند».
محروميت از سر و روي روستا و اهالي اش مي بارد؛ خانه ها محقرند و مردمانش نيازمند ياري. معيشت آن ها از راه كوله بري مي چرخد؛ البته اگر برقرار باشد.
***
مردم آسيب ديده مناطق زلزله زده همچنان انتظار تداوم كمك ها از سوي هموطنانشان را دارند. هرچند نهادهاي امدادرسان اين روزها سامان بهتري پيدا كرده اند و روند كمك رساني آن ها بهتر شده ولي فراموش نكنيم حجم خرابي ها بالاست و ساكنان 7 شهر و 1930 روستا با عواقب اين زلزله ويرانگر دست و پنجه نرم مي كنند. اگر مردم حضوري پررنگ دركنار زلزله زدگان نداشته نباشند گذر از اين زمستان سرد، براي آن ها بسيار دشوار است. حال كه خبري از آن شلوغي هاي روزهاي اول نيست؛ مردم به چادرهاي زلزله زدگان بيايند و اگر آن ها را به صرف چاي تعارف كردند بپذيرند و از نزديك پاي دردِ دل هايشان بنشينند و از نيازها و دلنگراني هايشان باخبر شوند. نياز به آب و مواد غذايي و چادر كم شده ولي نيازهاي متنوع ديگري كه اغلب در بسته هاي امدادي جايي ندارند؛ هنوز فراوانند. ايرانيان يك ملت بزرگ80 ميليوني هستند و در اين شرايط هر ايراني كه تواني در خود مي بيند قدم پيش بگذارد و تا انتهاي اين ميسر دشوار، حامي يك خانواده زلزله زده شود.
بهزاد خالوندی - روزنامه نگار و عضو هیات تحریریه فراتاب
بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است.
