فراتاب - ریحانه تهامی: این روزها که حملات تروریستی در قاره ی سبز نقل محافل شده است و به تیتر نخست رسانه های اروپایی تبدیل شده،به تبع همه ی اقشار جامعه ی اروپا بالاخص کودکان را تحت تاثیر قرار داده است.
چند ماه پیش یکی از شبکه‌های تلویزیونی فرانسه تصویر کودکی که در آغوش پدر خود بود را نشان می داد که برای یادبود قربانیان تروریسم در پاریس در کنار تعداد زیادی از مردم جمع شده بودند و جای خالی آنها را با گل پر می کردند. در همان حالی که پسر خردسال ترس و تعجب را در وجود خود احساس می کرد، پدرش میگفت: ما با همین گل هایی که در دستمان است از خودمان دفاع میکنیم و کنار هم از آنها قوی تریم.
این ترس هم اکنون در وجود بسیاری از کودکان اروپایی است که تا پیش ازاین هرگز با چنین پدیده هایی آشنا نبوده اند.
توضیح درباره ی حملات تروریستی برای کودکان کار آسانی نیست. پس از حملات تروریستی پاریس و بروکسل که در قلب اروپا اتقاق افتاد برای بسیاری غیر قابل باور بود. چالش تروریسم و کودکان موضوعی است که برای اکثر خانواده های اروپایی به موضوعی مهم و با اهمیت تبدیل شده است.
کودکان خردسال طبیعتا کمتر یا اصلا با این موضوعات روبرو نمی شوند، چرا که در خانه والدین تلویزیون و رادیو را به محض پخش چنین اخباری خاموش می کنند. در محیط هایی مثل مهدکودک و یا سنین پایین در دبستان نیز مربیان و معلمان مراقب و هوشیار برخورد می کنند اما برای کودکان سنین بالاتر این مسئله جدی تر است. نوع تربیت در خانواده ها متفاوت است و کودکان در دنیای بزرگتری در مقایسه با خردسالان زندگی می کنند.
پس از رویدادهای تروریستی پاریس، مسئولیت بی سابقه ای را برعهده فضاهای آموزش و پرورش فرانسه نهاده شد که کودکان را با پرسش ها و پاسخ های نوجوانان نسبت به آنچه که روی داده یا می دهد مثلاً درمورد ادیان، افراطی گری، غیره هماهنگ نماید.
پس از رویدادهای تروریستی پاریس، مسئولیت بی سابقه ای را برعهده فضاهای آموزش و پرورش فرانسه نهاده شد که کودکان را با پرسش ها و پاسخ های نوجوانان نسبت به آنچه که روی داده یا می دهد مثلاً درمورد ادیان، افراطی گری، غیره هماهنگ نماید.همچنین شبکه های تلویزیون در چندین کشور اروپا برای آگاه کردن کودکان برنامه هایی با عنوان اخبار کودکان که به شکل انیمیشن در مورد تروریسم، جنگ و افراطی گری توضیح داده می‌شود،تهیه دیده اند تا بتوانند کمی کودکان را با پدیده ی تروریسم آشنا کنند.
اینها پدیده هایی هستند که شاید کودکان اروپایی تا چند سال دیگر در کنار بزرگترهای خود شاهد آن باشند.
صدای گریه دختر بچه ای که در تونل های تاریک مترو بروکسل از ترس انفجار با پدر خود به سمت راه خروج فرار می‌کند، به همان اندازه ناراحت کننده و دلگیر است که چند صد هزار کودک در یمن، سوریه، عراق، فلسطین و غیره در هنگام بازی به یک باره تمام زندگی خود را از دست می دهند و دیگر پدری ندارند که با او به جایی امن فرار کنند. پس از واقعه پاریس دنیا به رنگ پرچم فرانسه درآمد، اما با وجود میلیون‌ها کشته و زخمی در جهان کمتر کسی رنگ پرچم عراق و افغانستان و سوریه و یمن را می شناسد.
همانقدر که مصر و تونس برای سفر و سیاحت امن نیستند، دیگر پاریس و بروکسل هم امن نیست. پدر و مادرهای اروپایی در کنار پدیده های اجتماعی خود، از این پس ناخواسته مجبور به معرفی پدیده ای تلخ به نام تروریسم برای کودکان خود هستند. پدیده ای که چندین سال است کودکان خاورمیانه با آن دست پنجه نرم می کنند. اما باید دید جامعه ی اروپا تا چه اندازه می تواند کودکان خود را با این پدیده آشنا کند.
