آنچه خوبان همه دارند تو یک جا داری | فراتاب
کد خبر: 674
تاریخ انتشار: 3 فروردین 1395 - 14:28
دلنوشته ای به بهانه بیماری خسروی آواز ایران
استاد محمد رضا شجریان با ظاهری متفاوت از میهمان ناخوانده ی پانزده ساله اش گفت و دلتنگی خود را نسبت به دوستان فقیدش، پرویز مشکاتیان و محمد رضا لطفی بیان کرد.

نظری خواست که بیند به جهان صورت خویش

خیمه  در آب و گل  مزرعه ی  آدم  زد

 

فراتاب احسان شاه حسینی: نوروز امسال با پیام تبریک محمد رضا شجریان یکی از پرآوازه ترین خوانندگان موسیقی سنتی ایرانی همراه بود. پیام تبریک نوروزی که بر بسیاری گران آمد. وی  با ظاهری متفاوت از میهمان ناخوانده ی پانزده ساله اش گفت و دلتنگی خود را نسبت به دوستان فقیدش، پرویز مشکاتیان و محمد رضا لطفی بیان کرد. شاید بسختی بتوان گفت که اولین بار کی و در چه تاریخی نام این خواننده ی موسیقی ایرانی را شنیده ایم و مبهم تر از این، بیاد آوریم که صدایش را کجا شنیده ایم، این سوال ها را بسختی می توان پاسخ داد. اما آنچه که در میان این پرسش ها نهفته است حضور پررنگ صدا و شخصیتی است که در روان تاریخی مردمان یک سرزمین آرام، آهسته و همراه جریان یافته است. گاه تصنیف شادمانی میهنش را آذین کرده و گاه ناله ی  بیداد سرزمینش بوده است.

محمد رضا شجریان را می توان از زوایا و نگاه های متفاوت به نظاره نشست اما آنچه که این خواننده موسیقی سنتی ایرانی را پررنگ تر می سازد به نحوی که پیام تبریک نورزیش بازتاب گسترده ای را در جامعه ایجاد کرده، نگار گری این خواننده ی موسیقی سنتی ایرانی است و این نگار گری، با صدایی ماندگار، پشتکاری آهنین و عشق به فرهنگ سرزمینش جلال بسیاری یافته است. این نگار گری در به صدا در آوردن درد ها، غم ها، آرزو ها ،شادی ها و امید های یک ملت است. محمد رضا شجریان آیینه ی جامعه یا  بخش بزرگی از جامعه خود می باشد که در روزگاری متفاوت نقش و نگاری خوش رنگ و ثابت داشته است.

محمد رضا شجریان متاثر از حافظ شیرازی، بسیاری از اشعارش را خوانده و همراه با شرایط روزگارش همسانی زمان و زبان حافظ را به نمایش گذارده است و خود با شخصیتی ثابت همراه با درد های مردم ناله سر داده و امید ها و آرزو های سرزمینش آوازه کرده است.  در این میان، نمی توان  صدایش را در تاثیر و نفوذ نقش وی کم رنگ دانست، صدایی که بازتاب صورت آسمان هاست که در میان آدمی نمایان شده و پلی خوش آواز را به آسمان باز کرده است. با همه ی این اوصاف صدای محمد رضا شجریان در حافظه ی تاریخی مردم این دیار نقش بسته است صدایی که جدا از تکنیک های موسیقایی، جدا از خدمات هنری ایشان بواسطه ی دردمندی اش بخشی از هویت ملت را تشکیل داده است. بخشی که با تمام تلاش ها برا شنیده نشدنش رسا تر شنیده می شود.

استاد محمد رضا شجریان زلفش را گره زده به دل جماعتی که شب های تاریک را با صدایش سحر کرده اند و صدایش مرهم درد هایشان است. پیام تبریک نوروزی ایشان با چهره ایی متفاوت  خاطر بسیاری را آشفته کرد اما این مرد هنوز هم برای مردم امید را به نمایش می گذارد و گفت باز می گردم تا هنرم را به مردم عرضه کنم.

نظرات
آخرین اخبار